Πρόκληση...

 

 

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις στη Σύρο, στη Ρόδο και αλλού, η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την επίθεση και την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων που καταγγέλλουν τα εγκλήματα των Ισραηλινών στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, εκφράζουν αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό και απαιτούν να πάψει κάθε στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και κάθε σχέση (στρατιωτική, πολιτική, οικονομική) με το κράτος - δολοφόνο.

Σαν έτοιμη από καιρό, έφτασε να ενεργοποιήσει τον αντιρατσιστικό νόμο - επιβεβαιώνοντας τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ ότι αυτός στρέφεται τελικά ενάντια στον λαό και στο κίνημά του - ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται και η αισχρή προσπάθεια κυβερνητικών και άλλων επιτελείων να κολλήσουν τη ρετσινιά του αντισημιτισμού σε όποιον διαδηλώνει υπέρ της Παλαιστίνης και καταγγέλλει τα εγκληματικά σχέδια του Ισραήλ και των συμμάχων του.

Η μεθόδευση αυτή - που τη βλέπουμε και σε άλλες ευρωατλαντικές χώρες, συμμάχους του Ισραήλ, με πρώτες τις ΗΠΑ - πρέπει να πέσει στο κενό, με αποφασιστική παρέμβαση του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Αξιοποιείται η παρουσία του κρουαζιερόπλοιου «Iris Crown», που μεταφέρει Ισραηλινούς τουρίστες σε διάφορα λιμάνια της χώρας, τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και από την ισραηλινή πρεσβεία, με στόχο να προωθηθεί μια καμπάνια προπαγάνδας υπέρ του Ισραήλ και της κυβέρνησής του, να διαμορφωθεί ευρύτερο κλίμα ανοχής και συγκάλυψης των εγκλημάτων του στη Παλαιστίνη, να καθιερωθεί ως «αντισημιτισμός» κάθε εκδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Προφανώς και κάθε Ισραηλινός πολίτης δεν μπορεί, ούτε πρέπει να ταυτίζεται με την κυβέρνησή του. Υπάρχουν Ισραηλινοί που αγωνίζονται ενάντια στην κατοχή, ενάντια στην πολιτική των ισραηλινών κυβερνήσεων, ενάντια στα εγκλήματα στη Γάζα. Αλλωστε, τέτοια παραδείγματα πληθαίνουν στο Ισραήλ, προκαλώντας και εκεί γενικευμένη κρατική καταστολή.

Ωστόσο η παρουσία του ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου, με εκδηλώσεις υπέρ της συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, με σημαίες και συνθήματα, καθώς και συμπεριφορές και χειρονομίες Ισραηλινών τουριστών (εντός ή εκτός εισαγωγικών), δεν έχει τίποτα να κάνει με «φιλία ανάμεσα στους λαούς». Αποτελεί πλυντήριο για το ισραηλινό κράτος και πρόκληση για τα αντιπολεμικά αισθήματα του ελληνικού λαού, που στην πλειοψηφία του εκφράζει την αλληλεγγύη του στον λαό της Παλαιστίνης, και κατά συνέπεια προκαλεί διαμαρτυρίες και αντιδράσεις. Εξάλλου, τέτοιες αντιδράσεις εκφράζονται και σε ποδοσφαιρικούς αγώνες και άλλα αθλητικά γεγονότα όπου υπάρχει παρουσία Ισραηλινών αθλητών και οπαδών ισραηλινών ομάδων.

Θυμίζουμε επίσης ότι Ισραηλινοί «τουρίστες» στη Ρόδο πριν μερικούς μήνες επιτέθηκαν απρόκλητα σε αντιπολεμική συγκέντρωση των συνδικάτων μέσα στην πόλη, χωρίς να υπάρξει καμιά συνέπεια σε βάρος τους. Αστυνομία και κρατικός μηχανισμός έδωσαν πλήρη κάλυψη στους τραμπουκισμούς των Ισραηλινών, που το προφίλ τους μόνο σε ...τουρίστες δεν παρέπεμπε.

Δεν αναφερόμαστε καν στα προγράμματα που υπάρχουν για την ολιγοήμερη ανάπαυση Ισραηλινών στρατιωτών και στρατιωτικών σε περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, κάνοντας διαλείμματα από τον πόλεμο στη Γάζα και το εγκληματικό τους έργο, σαν αυτό που παρουσίασε χθες ο «Ριζοσπάστης» (πρόγραμμα «Breathe»).

Η μεθόδευση αυτή παίρνει τα χαρακτηριστικά «προβοκάτσιας» και πρόκλησης από την πλευρά της κυβέρνησης, και - όπως είναι φυσικό - βρίσκει τη στήριξη διαφόρων μεγαλοεπιχειρηματιών, «επαγγελματικών επιμελητηρίων» που αυτοί ελέγχουν, εργατοπατέρων και τοπικών διοικήσεων, που βαφτίζοντας «εθνικό συμφέρον» την «προστασία του τουριστικού προϊόντος» παίζουν ενεργό ρόλο στη συκοφάντηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ποιοι είναι αυτοί;

Είναι οι ίδιοι που ξεζουμίζουν τους Ελληνες εργαζόμενους στις τουριστικές γαλέρες, με 13ωρα, 16ωρα και μισθούς πείνας, για το καλό ...του «τουριστικού θαύματος». Αυτοί λοιπόν με καθαρό ταξικό συμφέρον μπαίνουν μπροστά στην υπεράσπιση της ελληνικής εμπλοκής και των κερδών από αυτή.

Η κυβέρνηση τους παρουσιάζει αυτούς ως «ανησυχούντες», για να προστατευθεί η ίδια από την αγανάκτηση του κόσμου και να συνεχίσει ανενόχλητη να στηρίζει με κάθε μέσο το κράτος - δολοφόνο, μαζί με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους της.

Η προσπάθεια αυτή στοχεύει, με την καταστολή αλλά και με το «τυράκι» της τουριστικής ανάπτυξης, να αμβλύνει τις εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις, να απομονώσει όσους εναντιώνονται στην στρατηγική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ σε πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο.

Στην πραγματικότητα δηλαδή θέλουν με το «καλό» ή το «κακό» να αμβλύνουν τις αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική της εμπλοκής που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, απέναντι στη βοήθεια που παρέχει στο κράτος του Ισραήλ με κάθε τρόπο, στην εμπλοκή ευρύτερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή. Αυτή είναι η ουσία. Μια πολιτική που στήριξαν και στηρίζουν όλα τα κόμματα του ευρωατλαντισμού.

Δεν είναι μόνο οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που άλλοτε ταυτίζονται με την κυρίαρχη προπαγάνδα και άλλοτε θυμούνται τα «παλιά», τον Αραφάτ κ.λπ. Είναι και δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και άλλων της σοσιαλδημοκρατίας, που μπορεί να «χύνουν δάκρυα» για τα νεκρά παιδιά στη Παλαιστίνη, μπορεί με ευκολία να καταδικάζουν τον «ακροδεξιό Νετανιάχου» (όπως και ορισμένες οπορτουνιστικές ομάδες), δεν βγάζουν όμως λέξη για το ζήτημα της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, για τα κέρδη της ελληνικής αστικής τάξης απ' αυτή, για τον ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στη στήριξη του Ισραήλ, για την ανάγκη η εργατική - λαϊκή πάλη να βάλει αυτά στο στόχαστρο. Αλλωστε, και ως κυβερνήσεις υπηρέτησαν αυτήν την πολιτική.

Απέναντι σ' αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, συκοφαντίας και εκφοβισμού, απέναντι στην προσπάθεια φίμωσης του λαού με την απειλή του αντιρατσιστικού νόμου, αλλά κυρίως απέναντι στη θηριωδία που διαπράττει ο ιμπεριαλισμός στη Γάζα, έχοντας σπείρει παντού καύσιμη ύλη για τη γενίκευση του πολέμου, κανείς δεν πρέπει να μένει σιωπηλός.

Ο λαός και το οργανωμένο κίνημα έχουν δικαίωμα και καθήκον να καταγγέλλουν τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα και την ελληνική εμπλοκή, τον ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, να απαιτούν το σταμάτημα της γενοκτονίας, να μη δέχονται να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα άλλων λαών, όπως έκαναν οι λιμενεργάτες στον Πειραιά, ή να μη δέχονται ότι ο πόλεμος μπορεί να είναι μια κερδοφόρα μπίζνα από την οποία έχουν οικονομικό συμφέρον και οι εργαζόμενοι, σε όποιον κλάδο κι αν δουλεύουν.

(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)

 

902gr