Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Στο σαπισμένο σύστημά σας… σάπιο και το ποδόσφαιρο



«Είμαι περήφανος για την εργατική μου καταγωγή. Όντας μέλος της εργατικής τάξης έμαθα την αξία της συντροφικότητας, της συνύπαρξης, της συνεργασίας για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Αυτή η αξία είναι καθοριστικής σημασίας για το ποδόσφαιρο, μιας και έντεκα άντρες παλεύουν για τη νίκη και φτάνουν σε αυτή μόνο όταν συνεργάζονται καλά μεταξύ τους, όταν γίνονται μια γροθιά. Έντεκα άλλοι άνδρες, πιο δυνατοί, πιο τεχνίτες από αυτούς μπορεί να μην τα καταφέρουν τόσο καλά επειδή δεν είναι αδελφωμένοι μεταξύ τους.», Alex Ferguson, προπονητής.

Εφοπλιστές, τραπεζίτες, πετρελαιάδες, καπνέμποροι, μεγαλοξενοδόχοι με πούρα ή χωρίς πούρα, με πιστόλια ή χωρίς πιστόλια, ξεκουμπιστείτε από το ποδόσφαιρο, μπάλα παίζουν οι παίκτες, όχι εσείς. Από μόνοι σας -το ξέρουμε- δεν θα το κάνετε, άλλα όταν η εργατική τάξη αντιληφθεί τη δύναμή της, θα σας στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.


Το ποδόσφαιρο ξεκίνησε ως λαϊκό και λιμανίσιο σπορ. Και είναι λαϊκό όχι μόνο γιατί το αγαπούν οι λαϊκές μάζες, άλλα γιατί το παίζουν ιδίως τα φτωχόπαιδα. Είναι αλήθεια ότι με το πέρασμα των χρόνων το ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε και κάθε άλλη δραστηριότητα η οποία μπορούσε να αποφέρει κέρδος, πέρασε στα χέρια επιχειρηματιών οι οποίοι μέσω αυτού επεδίωκαν, πέρα από το να αποκομίσουν κέρδη, να καταξιωθούν κοινωνικά και να προβάλουν την εικόνα τους. Οι Πεζό στη Σοσό, η δυναστεία Ανιέλι, ιδιοκτήτρια της Φιατ και της Γιουβέντους, στο Τορίνο, ο Μπερλουσκόνι στο Μιλάνο και τόσοι άλλοι. Παρόμοια και στην Ελλάδα…

Έτσι λοιπόν η αγανάκτηση και η απέχθεια των φιλάθλων για τα τελευταία φαινόμενα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, πρέπει να στοχεύσει την πραγματική αιτία του προβλήματος, το γεγονός δηλαδή ότι και στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι ίδιοι δηλαδή που ευθύνονται για την επιδείνωση της ζωής του λαού. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο παίζεται όχι για να κερδίσει ο καλύτερος αλλά οι οικονομικά ισχυρότεροι που το εκμεταλλεύονται σαν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις τους. Κερδοφόρα όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Πολλοί απ' αυτούς χρωστάνε εκατομμύρια στο Δημόσιο, άλλοι μπήκαν φυλακή και βγήκαν, άλλοι με εφαλτήριο την κοινωνική αναγνώριση που τους δίνει η θέση, με μοχλό πίεσης το λαό της ομάδας, έχουν ανοίξει ή επεκτείνει τις μπίζνες τους.

Δουλειές μέσα από το Δημόσιο για κατασκευαστικά έργα, για θαλασσοδάνεια, για προμήθειες, φοροαπαλλαγές. Όλα αυτά, πάντα με τη συνδρομή του πολιτικού προσωπικού και των κυβερνήσεών τους, τόσο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και των προκατόχων της. Αυτές ψηφίζουν τους νόμους για να στηθεί όλο αυτό το εποικοδόμημα. Εξυγίανση στο ποδόσφαιρο δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι που ανέθρεψαν και συντηρούν τη σαπίλα του.

Αυτό που χρειάζεται είναι η κατάργηση των ΠΑΕ, η κατάργηση κάθε είδους επιχειρηματικής δράσης στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο μπορεί να παίζεται και να προσφέρει ποιοτικό θέαμα χωρίς αυτούς. Καμία χρηματοδότηση στις ΠΑΕ, να αποδοθούν όλα τα χρέη των ΠΑΕ στο Δημόσιο, άμεση διακοπή συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε παιχνίδια τζόγου.

Για να αποτελούν το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δικαίωμα της νεολαίας και του λαού χρειάζονται ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού.

Η πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου απαιτεί τη δημιουργία ενός άλλου ποδοσφαιρικού οικοδομήματος, που θα χρηματοδοτείται από το κράτος, θα ελέγχεται σε τακτή βάση από φίλαθλα και άλλα λαϊκά όργανα, θα διοικείται από πραγματικούς φιλάθλους, θα αποκλείει κάθε επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο, έτσι που οι πορείες των ομάδων να καθορίζονται εντός των γηπέδων. Ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα μπορεί να υπάρξει μόνο αν την εξουσία την έχει ο λαός και όχι οι επιχειρηματίες. Άρα απαιτείται σύγκρουση με την εξουσία τους.

ΥΓ1: «Τα μάτια μας γυάλιζαν, διψούσαμε για εκδίκηση. Το ξέραμε ότι δεν ήταν σωστό, όμως το μυαλό μας ταξίδευε στον πόλεμο των Φόκλαντς. Σαφώς και η νίκη ενάντια στην Αγγλία ήταν εκδίκηση, γλυκιά εκδίκηση και έτσι το νιώθαμε όλοι μας. Φυσικά δεν καταφέραμε να αλλάξουμε τίποτα. Η τιμή του ψωμιού δεν μειώθηκε, οι άνθρωποι στην Αργεντινή δεν σταμάτησαν να πεινάνε και να ζητιανεύουν στους δρόμους». Diego Maradona, πριν από τον προημιτελικό Αγγλίας - Αργεντινής το 1986.

ΥΓ2: «Δεν κοιμήθηκα το βράδυ, άλλα δεν βαριέσαι. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο με απασχολεί η οικονομική κρίση και ότι δεν έχω λεφτά». (Φανατικός οπαδός της Νάπολι πριν από κρίσιμο ματς το 1990 για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, σε ερώτηση δημοσιογράφου, αν έχει άγχος).

Α.Θ.

902gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου