Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Το «ποιος»...


«Το ζήτημα είναι ποιος και πώς θα διαχειριστεί την ανάκαμψη της οικονομίας την επόμενη μέρα», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας στο τραπέζι τα δικά του κάλπικα διλήμματα για τις εκλογές, ενώ από τη μεριά της ΝΔ ανταπαντούν ότι το «ποιος» το έδειξαν οι κάλπες των ευρωεκλογών. Αρα, το μόνο που απομένει να απαντήσει ο λαός είναι το «πώς», δίνοντάς της αυτοδυναμία για να εφαρμόσει απρόσκοπτα το αντιλαϊκό της έργο. Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια, πρόκειται για ερωτήματα που σε καμία περίπτωση δεν αφορούν το λαό. Γιατί το βασικό ερώτημα για τον ίδιο δεν μπορεί παρά να είναι το «για ποιον» ετοιμάζεται να αλλάξει χέρια η αντιλαϊκή σκυτάλη, περνώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, και η απάντηση βεβαίως είναι: Οχι για το λαό, αλλά για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

... για το λαό
 
ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου έχουν δώσει - με έργα - απάντηση προ πολλού στο ερώτημα αυτό. Γι' αυτό είναι ώρα και οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις: Ποιος θα βρεθεί στην απέναντι όχθη από αυτή την αντιλαϊκή πολιτική την επόμενη μέρα; Ποιος θα αποτελέσει στήριγμα στον δικό του αγώνα, ενάντια σε κάθε αντιλαϊκή εναλλαγή κυβερνήσεων, ενάντια στο κεφάλαιο και όλα τα κόμματά του, για να ανακτήσει όσα έχασε και να διεκδικήσει ζωή και δουλειά με δικαιώματα, να ζει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του; Ποιος φωτίζει με την πολιτική του πρόταση τον μόνο ελπιδοφόρο δρόμο, αυτόν όπου την εξουσία και την οικονομία θα έχει ο ίδιος στα χέρια του; Η απάντηση είναι μόνο ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, και αυτό το αναγνωρίζουν ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που τώρα χρειάζεται να κάνουν το βήμα, ενισχύοντάς το και στις επερχόμενες εκλογές.

Πόσο ν' αντέξεις;
 
Τα όρια της ...«ρεαλιστικής ανυπακοής» του Γ. Βαρουφάκη περιορίστηκαν σημαντικά, απ' όσο δείχνουν οι τελευταίες του δηλώσεις. Από το «θα χάσω το νόημα για ζωή εάν το ΜέΡΑ25 μετατραπεί σε ΣΥΡΙΖΑ» και τα περί «ρεβανσιστικής ολιγαρχικής παράταξης» της ΝΔ, που διακήρυττε ο ίδιος λίγες μέρες πριν, σε συνέντευξή του στον «ΣΚΑΪ» το πρωί της Δευτέρας είπε χαρακτηριστικά πως «θα συνεργαστώ με όλους στη Βουλή, και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΝΔ». Κάπως έτσι, η «παλινόρθωση» που θα έφερνε η νίκη της «ολιγαρχικής» ΝΔ έπαψε να είναι ζήτημα αντιπαράθεσης για τον Βαρουφάκη, ο οποίος διαφημίζει πλέον προτάσεις όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη των επιχειρήσεων «εδώ και τώρα», για «να έρθουν επενδύσεις» και «να υπάρξει ανάπτυξη». Θα αναρωτηθεί κανείς: Τι διαφορά έχει η δική του πρόταση απ' αυτές του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ; Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις πρόσφατα μείωσε τη φορολογία στα κέρδη, αξιοποιώντας τα ματωμένα πλεονάσματα, ενώ η ΝΔ υπόσχεται να τη μειώσει ακόμα περισσότερο, αφού πρώτα συνεννοηθεί με τους «θεσμούς» για μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, που θα αφήσουν «έξτρα» δημοσιονομικό χώρο για το κεφάλαιο. Απέναντι σ' αυτούς, λοιπόν, ο Βαρουφάκης προτείνει «ανυπακοή» στην ΕΕ για πιο γρήγορη και αποτελεσματική «ανακούφιση» των επιχειρήσεων από τη φορολογία, για «δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών» και βέβαια για «αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς έξοδο από το ευρώ»! Αλήθεια, τόση πρωτοτυπία και ...«ανυπακοή» πώς να την αντέξει ο λαός, από ένα κόμμα που τον καλεί σε «σύγκρουση» για να μακροημερεύουν τα κέρδη του κεφαλαίου, με τη φρούδα προσδοκία ότι κάτι θα πέσει και γι' αυτόν από το τραπέζι της κερδοφορίας τους;

Γαρνιτούρα
 
Ξαναχτύπησε χτες ένας από τους γνωστούς εμμονικούς και αντιΚΚΕ εμπαθείς της «Αυγής», αναπαράγοντας μία από τις ατάκες του Πορτογάλου συγγραφέα Ζ. Σαραμάγκου, ότι «η αριστερά δεν έχει καμιά γαμ.... ιδέα σε ποιο κόσμο ζει». Δεν ξέρουμε τι είχε στο μυαλό του ο Σαραμάγκου όταν τα έλεγε αυτά και ποια «αριστερά» εννοούσε. Για την «αριστερά» πάντως που «ξέρει σε ποιον κόσμο ζει», όπως αυτοσυστήνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτονόητο να ψηφίζει μνημόνια, να συναγελάζεται με τον Τραμπ, να υπογράφει αντικομμουνιστικές διακηρύξεις κ.ο.κ. Γι' αυτή τη γιαλαντζί «αριστερά» στην Ευρώπη, είναι επίσης αυτονόητο να στηρίζει σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις και να «ζυμώνει» κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τα «νεοφιλελεύθερα» αστικά κόμματα, για να εγκλωβίζει το λαό στο σχεδιασμό και την πολιτική του κεφαλαίου, καλλιεργώντας την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία και βρωμίζοντας ιδέες όπως «πρόοδος», «αγώνες», «δικαιώματα». Ο αρθρογράφος της «Αυγής» θα μπορούσε βέβαια να διαφημίσει τον κόσμο στον οποίο ζουν ο ίδιος και το κόμμα του χωρίς απαραίτητα να εμπλέξει το ΚΚΕ. Φαίνεται όμως ότι δεν του φτάνουν τα λεβέντικα απέναντι στη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, οπότε βάζει και λίγη αντιΚΚΕ «γαρνιτούρα», έτσι για να μην ξεχνάει κανείς τι «πάστας» κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.






Ριζοσπάστης  Πέμπτη 6 Ιούνη 2019

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου