Κάπως έτσι έχει κυλήσει το πρώτο 4μηνο από τις εκλογές του περασμένου Ιούνη, κι αν κάτι γίνεται φανερό είναι ότι παντού ο λαός έχει να αναμετρηθεί με τις δραματικές επιπτώσεις της «θωράκισης» της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας, του κέρδους, των «επενδυτικών βαθμίδων» κ.ο.κ. Δεν υπάρχει δικαίωμα των εργαζομένων, δεν υπάρχει ανάγκη τους που να μην συναντάει «τοίχο»: Τον «τοίχο» των ματωμένων πλεονασμάτων, της δημοσιονομικής πειθαρχίας, του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, της γεωπολιτικής αναβάθμισης και των «ισχυρών συμμαχιών» της αστικής τάξης.
Με τα σύννεφα των ανταγωνισμών και των πολέμων να πυκνώνουν, με τις ανησυχίες ιμπεριαλιστικών οργανισμών και επιτελείων για την καπιταλιστική οικονομία διεθνώς να προειδοποιούν για τα ακόμα χειρότερα τους λαούς, κάθε μέρα επιβεβαιώνεται ότι «κανονικότητα» σημαίνει αθλιότητα διαρκείας για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Στο φόντο αυτό μόνη ελπίδα για τους εργαζόμενους είναι η πάλη τους, η οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, τις επιτροπές τους.
Η δράση δηλαδή παντού, για κάθε μέτωπο που τσακίζει τις ανάγκες τους, μια δράση που δεν αφήνει σε «χλωρό κλαρί» την κυβέρνηση και την εργοδοσία.
Η δράση που το προηγούμενο διάστημα κατάφερε να αναδείξει τις δίκαιες διεκδικήσεις κόντρα στην προσπάθεια εξωραϊσμού της βάρβαρης κυβερνητικής πολιτικής και στην προπαγάνδα της αναμονής για ...καλύτερες μέρες, τη συναίνεση των αστικών κομμάτων στη στρατηγική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων.
Με την απεργιακή κινητοποίηση που οργάνωσαν «από τα κάτω» εκατοντάδες σωματεία, τον περασμένο Σεπτέμβρη, δίνοντας απάντηση στην προσπάθεια να βαφτιστούν οι 13 ώρες δουλειάς και το ξεζούμισμα των εργαζομένων «δικαιώματα».
Με τις πανελλαδικές δράσεις σε όλη τη χώρα για την Υγεία, που κορυφώθηκαν με τη 48ωρη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών και τις συγκεντρώσεις ενάντια στην προσπάθεια διάλυσης και εμπορευματοποίησης της δημόσιας Υγείας.
Με τους μικρούς επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες να διαδηλώνουν ενάντια στο φορο-έκτρωμα, έχοντας στο πλευρό τους και τους εργαζόμενους, τα σωματεία, δίνοντας απάντηση στη συκοφάντησή τους ως «μπαταχτσήδων» και στην προσπάθεια ενεργοποίησης του «κοινωνικού αυτοματισμού».
Με τους χιλιάδες συνταξιούχους που διαδήλωσαν στην Αθήνα, στέλνοντας στα σκουπίδια τα φούμαρα περί «ενίσχυσής» τους «όσο αντέχει η οικονομία» με τις αυξήσεις - ψίχουλα που εξανεμίζονται από την τεράστια ακρίβεια.
Με τις λαϊκές κινητοποιήσεις καταδίκης της σφαγής που εξαπολύει το κράτος - τρομοκράτης Ισραήλ στον λαό της Παλαιστίνης, που έσπασαν στην πράξη την αμερικανοΝΑΤΟική τερατολογία, τα ψεύδη και την κατασυκοφάντηση του δίκαιου αγώνα του, και απαιτούν την απεμπλοκή της Ελλάδας από το μακελειό.
Με τις νέες πολύμορφες δράσεις που ετοιμάζουν οι βιοπαλαιστές αγρότες, διεκδικώντας το αυτονόητο: Να μείνουν στον τόπο τους, να σταθούν στα πόδια τους από τις μεγάλες καταστροφές με ευθύνη κράτους και κυβέρνησης.
Με τους αγώνες των πλημμυροπαθών στη Θεσσαλία, των πυρόπληκτων σε άλλες περιοχές που συνεχίζονται διεκδικώντας μέτρα αποκατάστασης αλλά και πρόληψης από τις επόμενες καταστροφές.
Από αγωνιστικές δράσεις όπως οι παραπάνω, που συμπληρώνονται με μια σειρά από μάχες που δίνονται σε χώρους δουλειάς και κλάδους, για αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ, όπως στις Κατασκευές, στη Ζώνη, σε Τρόφιμα - Ποτά, στο Φάρμακο κ.α., στη ΛΑΡΚΟ για τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων, η σκυτάλη περνάει τώρα στην κλιμάκωση της πάλης, στον ακόμα καλύτερο συντονισμό.
Με μεγάλο σταθμό τη 15η Δεκέμβρη και τα συλλαλητήρια που πραγματοποιούνται σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις ενάντια στον αντιλαϊκό κρατικό προϋπολογισμό, για μέτρα προστασίας του εισοδήματος, για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, μπορεί να δοθεί νέα ώθηση στον κοινό αγωνιστικό βηματισμό. Ετσι, που το επόμενο διάστημα να σημαδευτεί από την είσοδο στην πάλη περισσότερων δυνάμεων, να γίνουν βήματα στο ζωντάνεμα των σωματείων, στην ένταση της διεκδίκησης.
Εκεί είναι που πρέπει να «βαράνε όλα τα σφυριά», εκεί να συναντιούνται όλα τα επιμέρους μέτωπα και να κατευθυνθούν διεργασίες που είναι σε εξέλιξη σε χώρους δουλειάς. Εκεί, περισσότεροι συνδικαλιστές μπορούν να πάρουν θέση και να συμβάλουν στην ενίσχυση της κοινής συντονισμένης δράσης απέναντι στην εργοδοσία και το σάπιο και εχθρικό για τον λαό κράτος.
Παντού καταγράφονται τέτοιες δυνατότητες, σε μικρούς και μεγάλους αγώνες που είναι σε εξέλιξη σε χώρους δουλειάς και δίνουν κουράγιο στους εργαζόμενους, δείχνουν στην πράξη ότι η δύναμη βρίσκεται στα δικά τους χέρια.
Μέσα στην καθημερινή δράση και την προσπάθεια να «πολιορκούνται» διαρκώς η κυβέρνηση και η εργοδοσία από τις δίκαιες εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις μπορεί να δυναμώνει και το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, να παίρνουν περισσότερες δυνάμεις διαζύγιο από παλιές και νέες αυταπάτες, και να μην εγκλωβίζονται στις όποιες διεργασίες ανασύνθεσης της σοσιαλδημοκρατίας.
Μέσα στον αγώνα, με μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορεί να δυναμώνει ο ριζοσπαστισμός και να βρει διέξοδο ο προβληματισμός εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, στον δρόμο της ανατροπής του σημερινού σάπιου συστήματος του κέρδους. Ετσι ώστε να βρεθούν στο προσκήνιο οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων που σήμερα μπορούν να ικανοποιηθούν, με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
Οι δυνατότητες υπάρχουν, τα εμπόδια μπορούν να παραμεριστούν, το δίκιο μπορεί να νικήσει, με τον λαό στην αντεπίθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου