Αντιλαϊκά... σενάρια

 

Με αφορμή τη διαγραφή Σαμαρά και την αναμπουμπούλα σε κυβέρνηση και ΝΔ, εκφράζονται ανησυχίες για τη συνολικότερη εικόνα του πολιτικού συστήματος. Ακούγεται, για παράδειγμα, ότι δεν είναι απλά μια «κρίση κομμάτων» και μια «προσωρινή δυσλειτουργία», αλλά μαζί με την αυξημένη αποχή και την «πολυδιάσπαση», υπάρχει «κρίση εκπροσώπησης» και «λείπει το όραμα». Τι εννοούν; Μήπως ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, τα άλλα «αποκόμματα» που προέκυψαν από τις διασπάσεις τους, έχουν κάποιο άλλο «όραμα», πέρα από αυτό της αστικής τάξης να αναβαθμίσει τα κέρδη και τη «γεωπολιτική» της θέση; Μήπως έχουν καμία διαφωνία μεταξύ τους για τη συμμετοχή της χώρας στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ; Μήπως πέρα από τις κραυγές περί «μειοδοτών» ή «δογματικών» έχουν καμία διαφωνία για το πλαίσιο εντός του οποίου «τρέχουν» οι διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, με στόχο να θωρακιστούν η ΝΑΤΟική συνοχή και οι μπίζνες; Μήπως διαφωνούν για το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης και όσα άλλα είναι στα σκαριά, πέρα απ' το πώς θα μοιραστεί η λεία στους ομίλους, την ώρα που ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει τα σπασμένα;

Καμιά ουσιαστική διαφωνία δεν έχουν και τίποτα απ' αυτά δεν εννοούν τα αστικά επιτελεία. Απλά διαπιστώνουν ότι το «έργο» κόβει τώρα λιγότερα εισιτήρια κι αυτό προκαλεί αναταράξεις σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, που αναζητάει κάποιο άλλο σενάριο, μέσα από την αναμόρφωσή του, σε συνθήκες μάλιστα πολεμικής προπαρασκευής και επερχόμενης νέας κρίσης, για να «μαζέψει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να αποσπάσει συναίνεση για όσα είναι μπροστά. Ο λαός, από την άλλη, έχει κάθε λόγο να τους χαλάσει τα σχέδια και να κάψει τα σενάριά τους. Με τους αγώνες του και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να δυναμώσει εφ' όλης της ύλης τη σύγκρουση με το αντιλαϊκό μέτωπο του κεφαλαίου και των κομμάτων του που στέκει απέναντί του.

Πολυμηχανή

Σε «πολυμηχανή» παραγωγής κερδών έχει εξελιχθεί η φαρμακοβιομηχανία σε όλη την Ευρώπη, πατώντας πάνω στην εμπορευματοποίηση του φαρμάκου και στην εκμετάλλευση των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία της PwC, που δείχνουν ότι ο συγκεκριμένος κλάδος είναι από τους «πιο παραγωγικούς» στην ΕΕ, με την ακαθάριστη προστιθέμενη αξία να φτάνει τα 311 δισ. ευρώ το 2022, ενώ η ίδια αντιστοιχία ανά εργαζόμενο στον κλάδο άγγιξε τις 197.000 ευρώ! Αυτόν τον τεράστιο πλούτο, που παρήγαγαν χιλιάδες εργαζόμενοι στη φαρμακοβιομηχανία, τον «ρούφηξε» μια χούφτα μονοπωλιακών ομίλων που κάνουν μπίζνες με το φάρμακο - εμπόρευμα. Την ίδια στιγμή, οι λαοί καλούνται να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά το φάρμακο, με τον εκβιασμό ότι διαφορετικά δεν θα το βρίσκουν στα ράφια λόγω μειωμένης «ανταγωνιστικότητας», όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα με εκατοντάδες σκευάσματα. Οι εργαζόμενοι δε της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας παραμένουν χωρίς Συλλογική Σύμβαση για πάνω από 10 χρόνια, με την εργοδοσία να απαιτεί περαιτέρω σμπαράλιασμα του εργάσιμου χρόνου, αρνούμενη να δώσει ουσιαστικές αυξήσεις. Το «θαύμα» της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε όλο του το μεγαλείο, στηριγμένο στον ιδρώτα χιλιάδων εργαζομένων και στη στέρηση εκατομμυρίων ανθρώπων όσων μπορούν πραγματικά να απολαμβάνουν εν έτει 2024.

Σαβούρα

Η χαρά του ...παλιατζή είναι η σαβούρα που ξεφορτώνει από τον λογαριασμό της στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης η πρόεδρος της ακροδεξιάς «Φωνής Λογικής», Αφρ. Λατινοπούλου, με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ζητάει μάλιστα να καταργηθεί ο εορτασμός στα σχολεία και όποιος δάσκαλος θέλει, να διοργανώνει εκδήλωση «στα μουλωχτά». Μόνο ...λογοκριτές δεν ζητάει για να επιβλέπουν τις «πριβέ» εκδηλώσεις. Στο βίντεο που ανάρτησε, αναμασά τον «ανθό» των ανιστόρητων κλισέ για το Πολυτεχνείο, που έχουν υποστηρίξει διαχρονικά οι υμνητές της χούντας («στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί» ή «δεν υπήρξαν πολλοί νεκροί») και οι κάθε λογής αντικομμουνιστές («το ΚΚΕ ήταν ενάντια στο Πολυτεχνείο») για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στη δικτατορία ήταν ένα «καπρίτσιο» μερικών «ακραίων» φοιτητών, που οδήγησε τελικά σε μια σκληρότερη δικτατορία, αυτή του Ιωαννίδη. «Από κοράκου στόμα "κρα" θ' ακούσεις», λέει ο λαός και από την ακροδεξιά Λατινοπούλου δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο. Το γεγονός πάντως ότι δεν θέλει ούτε να ακούν οι μαθητές για το Πολυτεχνείο, δείχνει τι την ενοχλεί πραγματικά: Το εξεγερτικό του μήνυμα και το διαχρονικό του δίδαγμα ότι ο συμβιβασμός με τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, τον κάνει ακόμα χειρότερο για τον λαό και πως η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη για την ανατροπή του. Πάντως, μάταια προσπαθεί η Λατινοπούλου να υποδυθεί το «λαγουδάκι» για αντιδραστικούς σχεδιασμούς που έχουν στα συρτάρια τους τα επιτελεία. Η τεράστια αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση την Κυριακή ήταν η καλύτερη απάντηση.

 

Ριζοσπάστης