Θέμα: «Ο άνθρωπος μπροστά». Ο πραγματικός άνθρωπος όμως ή η εικόνα του;
●Στην πρόσφατη εκδήλωση του κόμματός της, της Πλεύση Ελευθερίας, η κυρία Κωνσταντοπούλου αποφάσισε να μας πείσει ότι είναι όλα όσα λέει ότι υπερασπίζεται- όχι ως απλός ομιλητής-, αλλά ως… «πολυμορφική» θεατρική παράσταση. Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, εμφανίστηκε ενσάρκωση σε σειρά ρόλων: αγρότισσα, δικαστής, πυροσβέστης, καπετάνιος, αρχαία Ελληνίδα, παιδί στο θρανίο… και εννοείται, η ίδια η ...«πολιτικός του λαού». Το θέαμα; Μοιάζει με διαφημιστικό τρέιλερ - αλλά αντί για αυτοκίνητο ή κινητό, πουλάμε… ΕΓΩ και «κόμμα».
●Κι όμως, όταν βλέπεις αυτό το σόου, (εκτός από την έντονη ετεροντροπή που σου προκαλεί) δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: Αν κάποιος πολιτικός πρέπει να περάσει από δώδεκα και βάλε μεταμφιέσεις ώστε να «απευθυνθεί» στο λαό, μήπως τελικά δεν εμπιστεύεται ούτε ο ίδιος το «είναι» του; Μήπως τελικά η πραγματική αλλαγή δεν είναι ένας πολλαπλός ρόλος στη σκηνή, αλλά μια σταθερή στάση;
●Η υπερπαραγωγή αφήνει πίσω της έναν διακαή σφετερισμό της «από τα κάτω» ρητορικής: «Είμαι εργάτρια. Είμαι αγρότισσα. Είμαι δικαστής. Είμαι στρατιώτης». Ωραία. Καλή ποικιλία. Μόνο που ο χρόνος, η εξουσία, τα μέσα (και ενίοτε οι… σύμβουλοι και το AI) δεν μεταμορφώνονται όπως τα κοστούμια. Και η ουσία; Η δείξη μιας αλλαγής συστήματος ή η αναπαραγωγή της «εκδοχής» του συστήματος που την επιτρέπει;
●Η υποκρισία δεν λέει πάντα «ψέμα». Λέει «όλα τα σωστά» και μετά προσποιείται ότι τα ενσαρκώνει σε σκηνή. Ο λόγος γίνεται performance, η πολιτική παρουσίαση γίνεται live-stream σόου, και το ζήτημα δεν είναι ήδη πότε θα εκπληρωθεί η όποια υπόσχεση, αλλά πόσες από τις μάσκες θα δούμε στο video wall.
●Η συστημικότητα επιβιώνει όταν η αλλαγή μοιάζει με spectacle και όχι με θεσμική, διαφανή πρακτική. Και το κοινό; Το καλό είναι ότι βλέπει τα lights και τις εναλλαγές - το κακό έρχεται αν χαθεί το ερώτημα: «Τι γίνεται όταν η μάσκα βγει;»
●Κλείνοντας, θα πούμε: Η αλλαγή δεν έρχεται με roll-call ρόλων, ούτε με την ίδια ηθοποιό σε όλες τις σκηνές. Ερχόμαστε λοιπόν στο σημείο όπου το «είμαι πολλαπλή» μοιάζει περισσότερο με «δεν είμαι καμία». Και το σύστημα χαμογελά: «Συνέχισε, κάνε το σόου, εμείς από πίσω κρατάμε τα αληθινά νήματα».
Σ. Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου