Αποκάλυψη

Από στοιχεία που υπάρχουν για το σοβαρό ζήτημα των συνακροάσεων - παρεμβολών που έγιναν στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ, προκύπτει ότι αρκετές κλήσεις δεν έχουν πραγματοποιηθεί με απόκρυψη. Ανακύπτει το ερώτημα: Ποιοι είναι οι αριθμοί αυτοί και ποιοι κρύβονται πίσω από αυτούς; Κι αυτό το τονίζουμε, γιατί ενώ για τις κλήσεις που έγιναν με τη χρήση της τεχνικής παραποίησης προέλευσης τηλεφωνημάτων μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες, τι είναι αυτό που εμποδίζει την αποκάλυψη των κλήσεων που έγιναν χωρίς απόκρυψη, όταν η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει τον εντοπισμό τους; Είναι απορίας άξιο γιατί αναδεικνύεται με τόση έμφαση το ζήτημα των δυσκολιών για την αποκάλυψη των κλήσεων. Εμείς δεν αποκλείουμε ότι μπορεί να υπάρχει και δυσκολία. Τονίζουμε όμως ιδιαίτερα ότι για τις κλήσεις χωρίς απόκρυψη υπάρχει δυνατότητα να αποκαλυφθούν γρήγορα και εύκολα ακόμα και τώρα. Αυτό μας το επιβεβαιώνουν και αρκετοί ειδικοί. Η παρέλευση δύο χρόνων χωρίς απάντηση δείχνει ότι δεν γίνεται προσπάθεια στην κατεύθυνση αποκάλυψης των υπευθύνων. Δεν δίνεται καν η απάντηση στο ΚΚΕ, το οποίο είναι θύμα των παρεμβάσεων - υποκλοπών και έχει προσφύγει δύο φορές στη Δικαιοσύνη γι' αυτό το ζήτημα. Πρέπει επιτέλους να δοθεί τώρα μια απλή απάντηση για το ποιοι είναι αυτοί οι αριθμοί και ποιοι οι χρήστες τους.

Στο χιόνι

 

«Υπενθυμίζω ότι στην ψηφοφορία το καλοκαίρι του 2015, οι ΑΝΕΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξαν ρότα και ψήφισαν ένα μνημόνιο γιατί αυτό ήταν που συνέφερε τον τόπο και τους πολίτες του. (...) Σε κορυφαίες στιγμές, επομένως, όταν μιλάμε με φανατισμό ή δογματισμό για "κόκκινες γραμμές", δεν διαμορφώνουμε έναν ασφαλή τρόπο πολιτικής τοποθέτησης». Αυτά έγραψε, μεταξύ άλλων, στη διευκρινιστική της δήλωση η υφυπουργός Εσωτερικών και στέλεχος των ΑΝΕΛ, Μ. Χρυσοβελώνη, προαναγγέλλοντας τη στήριξή της στη συμφωνία των Πρεσπών και την παραμονή της στην κυβέρνηση, υποτίθεται σε αντίθεση με τη γραμμή των ΑΝΕΛ περί αποχώρησης και καταψήφισης. Και λέμε υποτίθεται γιατί και σε αυτήν την περίπτωση, με τα στελέχη των αστικών κομμάτων και μορφωμάτων να πηγαινοέρχονται με χαρακτηριστική ευκολία από «πλειοψηφία» σε «πλειοψηφία», επιβεβαιώνεται ότι η αστική τάξη όσο και το πολιτικό της προσωπικό όντως δεν έχουν κανένα «δογματισμό» όταν πρόκειται για τα συμφέροντά τους. Η μοναδική «κόκκινη γραμμή» είναι τα κέρδη και τα συμφέροντά τους, έτσι όπως αυτά υπηρετούνται σε αυτή την περίπτωση μέσα από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην προώθηση του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια και ευρύτερα. Ολα τα υπόλοιπα είναι λόγια στο χιόνι, που σβήνονται όταν το επιτάσσει η ανάγκη του κεφαλαίου και στα οποία καμία σημασία δεν πρέπει να δίνει ο λαός.

Ομονοούν ΝΑΤΟικά... 

 

Βγήκαν πάλι χτες τα ...κουμπούρια στη Βουλή, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με αφορμή την τροπολογία για την αναβάθμιση των «F-16». Τα «σημεία» της μάχης αναμενόμενα: Σκανδαλολογία, εξυπνακισμοί για το αν και πότε θα φύγει ο Καμμένος από την κυβέρνηση κ.ο.κ. Τι έμεινε ξανά στο απυρόβλητο στον μεταξύ τους καβγά; Μα προφανώς το γεγονός ότι η χώρα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο. Το ότι και αυτή η τροπολογία είναι αποτέλεσμα της «στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ», όπως αυτή αποφασίστηκε στην περσινή επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ και πλέον περνάει σε νέο επίπεδο με τον «Στρατηγικό Διάλογο», ο οποίος, όταν ανακοινώθηκε πέρσι, χειροκροτήθηκε από όλα τα αστικά κόμματα. Εδιναν μάλιστα και τις ευχές τους στον πρωθυπουργό, πριν από το ταξίδι του στον Λευκό Οίκο! Καμιά διαφωνία δεν υπάρχει μεταξύ τους για την επισκευαστική βάση που θα φτιαχτεί για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα, κάτι που παραδέχτηκε και ο υπουργός Αμυνας. Ο καβγάς τους, που έμεινε στα λεγόμενα «αντισταθμιστικά», δείχνει και τις ...χαώδεις «διαφορές» τους: Τη συγκεκριμένη διαδικασία, που σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει, όταν ήταν στην αντιπολίτευση την κατακεραύνωνε! Και αντίστροφα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που την είχαν καθιερώσει, σήμερα την ξορκίζουν ως «φυτώριο» διαπλοκής. Αλλη μια γνώριμη ανταλλαγή ρόλων, δηλαδή, και ψευτοκαβγάς, ενώ ομονοούν ΝΑΤΟικά...

Ντεκόρ

 

Ενα ποτάμι δάκρυα χύνουν τα αστικά ΜΜΕ για τις συνθήκες δουλειάς και επιβίωσης των μεταναστών εργατών γης στη Μανωλάδα, όταν αυτές έρχονται στην επικαιρότητα με κάποια αφορμή, όπως για παράδειγμα η πυρκαγιά σε καταυλισμό τους τον περασμένο Ιούνη. Δεν δείχνουν όμως το ίδιο ενδιαφέρον όταν οι ίδιοι οι μετανάστες οργανώνονται και διεκδικούν, έχοντας στο πλευρό τους τα ταξικά συνδικάτα, όπως έγινε την Τρίτη, με τη μαζική συγκέντρωσή τους στην Αθήνα. Η κινητοποίηση, με αίτημα να παρθούν μέτρα για βελτίωση των συνθηκών στις οποίες ζουν και δουλεύουν στα φραουλοχώραφα, δεν χώρεσε στα δελτία ειδήσεων, ούτε βέβαια στις σελίδες των εφημερίδων της επόμενης μέρας. Ακόμα και σε έντυπα που διαφημίζουν τις «ευαισθησίες» τους για τα δικαιώματα των μεταναστών, η είδηση ξεπετάχτηκε με δυο αράδες όλες κι όλες. Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Η συνάντηση των μεταναστών με το ταξικό εργατικό κίνημα, η οργανωμένη πάλη Ελλήνων και ξένων εργατών για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους, ενάντια στην πολιτική που τα συνθλίβει, είναι ελπίδα για τους ίδιους, «εφιάλτης» όμως για το αστικό σύστημα και τα κόμματά του. Γι' αυτό τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ αποτελούν συνήθως το αναγκαίο ντεκόρ μιας κυβερνητικής πρωτοβουλίας, όταν η κατάσταση οξύνεται, προκειμένου να θολώσουν κάπως τα νερά, πριν τα πράγματα επανέλθουν στην «κανονικότητα» της άγριας εκμετάλλευσης για τα κέρδη των φραουλάδων...

Ριζοσπάστης   Πέμπτη 10 Γενάρη 2019