Όπου σπίτι, εκείνη η μικρή – ελάχιστη γαλαζοπράσινη κουκίδα σ’ ένα, μάλλον, άπειρο σύμπαν στο χρόνο και στο χώρο. Σ’ αυτόν τον ελάχιστο, όμορφο αλλά και άσημο πλανήτη όπου συντελείται το θαύμα της έλλογης ζωής, ο φασισμός επελαύνει για δεύτερη φορά στην ιστορία του.
Ουκρανία, Πολωνία, χώρες της Βαλτικής, Ουγγαρία, Αυστρία, Ιταλία. Στη Βουλγαρία (βλέπε φωτογραφία) ανεμίζουν οι σβάστικες στους δρόμους. Οι Πολωνοί νεοναζοί διαδηλώνουν μέχρι την πύλη του Άουσβιτς με αντισημιτικά συνθήματα.
Στο Ισραήλ οι δολοφόνοι σιωνιστές κι η καριόλα υπουργός πολιτισμού τους που νιώθει υπερήφανη επειδή είναι φασίστρια.
Στην Βραζιλία ο Μπολσονάρο, στις ΗΠΑ ο φασίστας Τραμπ. Στη χώρα μας οι ακροδεξιοί νομιμοποιούνται και τα υπάνθρωπα φασιστοειδή ξεμυτίζουν.
Χώρες βομβαρδίζονται ανηλεώς και διαλύονται, χιλιάδες οι νεκροί, άλλες χιλιάδες οι πρόσφυγες και οι πνιγμένοι στη Μεσόγειο.
Μια χούφτα άνθρωποι στον κόσμο διαφεντεύουν τον πλούτο της ανθρωπότητας, απομυζάνε το αίμα της.
Οι λαοί όταν δεν βομβαρδίζονται ακόμη, πεινάνε, εξαθλιώνονται, εκμαυλίζονται. Άνεργοι, υποσιτιζόμενοι, χωρίς δικαιώματα, παρόν και μέλλον.
Ένα κοριτσάκι διαβάζει κάτω απ’ τη λάμπα του δρόμου γιατί σπίτι της δεν έχει φως, έγραψε ο τύπος. Ποιος μέτρησε πόσα άλλα εκατομμύρια παιδάκια πασχίζουν να ξεφύγουν απ’ την μοίρα που επιφυλάσσουν στην τάξη τους.
Η Γη, αυτή η μικρή γαλαζοπράσινη κουκίδα, σκοτεινιάζει. Την πλακώνει ξανά ο φασισμός. Οι μέρες προμηνύονται πιο μαύρες κι απ’ τις νύχτες με τους εφιάλτες μας.
«Έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη». Μπορούμε όμως να διαλέξουμε: «Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου