Θεσπίζοντας τη θολή «γονεϊκότητα» και υπονομεύοντας το δικαίωμα του παιδιού, δηλαδή την κοινωνική του ανάγκη να έχει δεσμούς με τη μητρότητα και την πατρότητα, όπως γίνεται τώρα με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, ανοίγει ο δρόμος όχι μόνο για το «γονέας 1», «γονέας 2», αλλά για να αναγνωρίζονται ως «γονείς» περισσότερα από δύο άτομα. Σχετική πρόβλεψη άλλωστε υπάρχει και στο «πιστοποιητικό γονεϊκής σχέσης» που ψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο τον περασμένο Δεκέμβρη. Στις ΗΠΑ, όπου οι προσαρμογές στη νομοθεσία έχουν προχωρήσει σε βάθος, κατοχυρώνονται πλέον νομικά οι λεγόμενες «πολυγονεϊκές» οικογένειες, όπου τη γονική μέριμνα μπορούν να μοιράζονται ακόμα και όλοι οι ενήλικες που συμμετέχουν στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή με παρένθετη μητέρα!
Από το 2021 μια σειρά από πολιτείες των ΗΠΑ ξεκίνησαν να αναγνωρίζουν νομικά τις πολυγονεϊκές οικογένειες. Σε αυτό συντέλεσε και η αύξηση των ομόφυλων ζευγαριών που αποκτούν παιδιά με υιοθεσία ή παρένθετη μητέρα. Με τα σημερινά δεδομένα, στη διαδικασία της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΙΥΑ) μπορεί να εμπλέκονται έως και 5 άτομα (το ζευγάρι, δύο δωρητές γενετικού υλικού και μία παρένθετη μητέρα). Σε πολλές περιπτώσεις, όλα τα μέρη που συμμετέχουν μπορούν να διεκδικήσουν γονική μέριμνα για το παιδί, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να κατοχυρώνεται νομικά ως «γονέας» κάποιος που δεν είναι ούτε σύζυγος ούτε σύντροφος του νόμιμου γονέα, αλλά ...συμπεριφέρεται σαν να είναι!
Σε Καλιφόρνια, Ουάσιγκτον και Βέρμοντ, το δικαστήριο μπορεί να αναγνωρίσει περισσότερα από δύο πρόσωπα ως γονείς, εάν κρίνει ότι η αναγνώριση μόνο δύο γονέων θα ήταν επιζήμια (!) για το παιδί. Στους επιβλαβείς παράγοντες δεν περιλαμβάνεται η διαπίστωση της ακαταλληλότητας οποιουδήποτε από τους γονείς ή από τα πρόσωπα που έχουν αξίωση γονικής μέριμνας. Σε άλλες πολιτείες, όπως το Μέιν και το Ντελάγουερ, η αναγνώριση της πολλαπλής γονεϊκότητας περνάει μέσα από τον όρο του «de facto γονέα», αν υπάρχει συγκατάθεση του γονέα ή των γονέων του παιδιού, αν ο συγκεκριμένος άσκησε σε κάποια φάση και για κάποιους λόγους τη γονική μέριμνα για το παιδί και αν «ενήργησε σε γονεϊκό ρόλο για χρονικό διάστημα επαρκές ώστε να έχει δημιουργήσει δεσμό και σχέση εξάρτησης με το παιδί». Με τέτοια ευτελή και συγκυριακά κριτήρια απονέμεται νομικά η ευθύνη της γονικής μέριμνας!
Το καπιταλιστικό κράτος κάνει βέβαια και εδώ τη «δουλειά» του. Με δεδομένο ότι στις ΗΠΑ ο αριθμός των γεννήσεων εκτός γάμου, αλλά και των διαζυγίων, αγγίζει ποσοστά της τάξης του 40%, η νομοθεσία μοιράζει τη γονική μέριμνα - άρα και την ευθύνη για το παιδί - σε όσο περισσότερους μπορεί. Υποχωρεί έτσι ολοένα και περισσότερο η κρατική ευθύνη στη φροντίδα του παιδιού, αντιστρόφως ανάλογα με την ατομική - οικογενειακή ευθύνη που απογειώνεται. Πιο πολλοί «γονείς» σημαίνει λιγότερες «υποχρεώσεις» του κράτους απέναντι στο παιδί, ανεξάρτητα από τις αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, ακόμα και στην οργάνωση της καθημερινότητας του παιδιού. Καθόλου τυχαία, σε έρευνες διαπιστώνεται ήδη μεγαλύτερη αστάθεια και αβεβαιότητα για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πολυγονεϊκές οικογένειες, ενώ η πιθανότητα ενός συγκρουσιακού περιβάλλοντος αυξάνεται όσο μεγαλώνει ο αριθμός των εμπλεκομένων σε αποφάσεις που αφορούν το παιδί.
Παράλληλη πορεία ακολουθεί η εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος μέσω της παρένθετης μητρότητας, από την οποία κερδίζουν δισ. ευρώ οι όμιλοι που επενδύουν στην ΙΥΑ. Σύμφωνα με στοιχεία της Global Market Insights, η αξία της παγκόσμιας βιομηχανίας εμπορικής παρένθετης μητρότητας υπολογιζόταν σε 14 δισ. δολάρια το 2022, χωρίς να αποτυπώνονται τα ακριβή μεγέθη, δεδομένων της «εμπιστευτικής» φύσης πολλών συμφωνιών και του παράνομου εμπορίου που «δίνει και παίρνει» στο παρασκήνιο. Μέχρι το 2032, μάλιστα, ο αριθμός αυτός προβλέπεται να εκτοξευτεί στα 129 δισ. δολάρια (!) καθώς, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τα προβλήματα γονιμότητας θα ενταθούν και ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός ομόφυλων ζευγαριών θα αναζητούν τρόπους απόκτησης παιδιού...
Τέλος, δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά διοχετεύονται, δοκιμάζονται, προωθούνται από τα πιο ισχυρά κέντρα του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπως η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι ενταγμένα σε ένα ολόκληρο πλέγμα μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, χρηματοδότησης, προπαγάνδας, που αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής, πνευματικής ζωής, με στόχο την ενσωμάτωση, τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου