Κοινές...ευρωπαϊκές αξίες

 

Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών κόντρα στις μπίζνες του πολέμου και την εμπλοκή

Μέσα στον όλο χαμό και στα «μαχαίρια» που έχουν βγει εντός της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, για τη μοιρασιά των τεράστιων πολεμικών πακέτων που φορτώνουν στις πλάτες των λαών, χαρακτηριστικός είναι και ο σκυλοκαβγάς μονοπωλίων και κυβερνήσεων για το έργο της ανάπτυξης των ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών 6ης γενιάς FCAS (Future Combat Air System), αξίας άνω των 100 δισ. ευρώ. Το αρχικό σχέδιο προβλέπει ισότιμη μοιρασιά μεταξύ ενός τριμερούς σχήματος μονοπωλίων, της γαλλικής «Dassault», της κυρίως γαλλογερμανικής «Airbus» και της ισπανικής «Indra», ωστόσο η «Dassault» επιδιώκει αυξημένο μερίδιο και ο επικεφαλής της «προειδοποιεί» με νόημα ότι η βιωσιμότητα του έργου είναι αμφίβολη.

Ακόμα πιο απροκάλυπτη όμως είναι η αντιπαράθεση της «Dassault» με τη βελγική κυβέρνηση, αφότου η τελευταία εξέφρασε ενδιαφέρον να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, παρότι αγοράζει αμερικανικά μαχητικά F-35 αντί για τα γαλλικά «Rafale» της «Dassault». «Αν ήμουν διπλωματικός, θα έλεγα ότι το Βέλγιο είναι ευπρόσδεκτο αν σταματήσει να αγοράζει F-35. Αν δεν ήμουν, θα έλεγα ότι πραγματικά μας παίρνουν για ανόητους», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της «Dassault», με τον Βέλγο υπουργό Αμυνας να απαντά ότι «ως ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πιστός σύμμαχος και οικοδεσπότης της έδρας τους, δεν θα πάρουμε μαθήματα από αλαζόνες βιομηχάνους»... Τέτοιες «αγάπες» και τέτοιες «αξίες» μέσα στο «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» της ΕΕ, και όλα αυτά πάνω στις πλάτες των λαών, που θα κληθούν να πληρώσουν με τον ιδρώτα τους και το αίμα τους. Από όπου και να το πιάσει κανείς, η απάντηση είναι μία: Καμία θυσία για την πολεμική οικονομία των καπιταλιστών, καμία εμπλοκή στους πολέμους τους για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

    

Θανατικό

Μέσα σε έναν μήνα είναι 11 οι εργαζόμενοι που έχουν πέσει νεκροί στο μεροκάματο. Δηλαδή κάθε τρεις μέρες ένας εργάτης δεν γυρίζει σπίτι του - ξεκινάει για δουλειά και καταλήγει στον τάφο. Ειδικά αυτήν την περίοδο τα εξοντωτικά ωράρια και οι ελλείψεις σε μέσα προστασίας, στο όνομα του «κόστους», συναντιούνται με τον καύσωνα και τη θερμική καταπόνηση, που τσακίζουν κορμιά. Οσο η κυβέρνηση παίζει τον «παπά», αφού η «παύση εργασιών» που ανακοινώνει κάθε απόγευμα είναι στη διακριτική ευχέρεια της εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα. Μάλιστα, ο μέσος όρος ηλικίας των νεκρών αυτόν τον μήνα είναι τα 59 χρόνια, με τους 7 από τους 11 σκοτωμένους να είναι άνω των 60 ετών. Κι όμως, σε τέτοιες ηλικίες οι εργαζόμενοι που χάθηκαν ήταν ανεβασμένοι σε σκαλωσιές και απορριμματοφόρα, μέσα στο λιοπύρι, κουβαλούσαν τόνους από μπαγκάζια στα αεροδρόμια και έλιωναν στις κουζίνες των ξενοδοχείων του «τουριστικού θαύματος». Με αυτόν τον εφιάλτη έχει να αναμετρηθεί καθημερινά η εργατική τάξη, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει το 13ωρο και σε έναν εργοδότη και να απογειώσει τη δουλειά - λάστιχο κατά παραγγελία της εργοδοσίας. Πιο φτηνοί εργάτες - περισσότερη «ευελιξία» - λιγότερα μέτρα προστασίας: Αυτό είναι το τρίπτυχο της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας, που φέρνει το θανατικό δίχως τέλος στους χώρους δουλειάς.

 

Ριζοσπάστης