«Πολυδιάστατη»...
«Εχει
έλθει η στιγμή να ωριμάσουμε ως λαός. Οσο κακός είναι ο
αντιαμερικανισμός, τόσο επικίνδυνη είναι η αντίληψη ότι οι ΗΠΑ θα
"καθαρίσουν" για εμάς αν συμβεί κάτι με την Τουρκία». Αυτά γράφονταν σε
άρθρο κυριακάτικης εφημερίδας, για το διεθνές περιβάλλον και τη θέση της
Ελλάδας, όπου σημειώνονταν ακόμα: «Προφανώς και κτίζουμε συστηματικά
τις συμμαχίες μας. Κερδίζουμε ό,τι μπορούμε από τη συνεργασία στον
αμυντικό τομέα, την παρουσία των Αμερικανών σε ευαίσθητες περιοχές, τη
συλλογή πληροφοριών. Και ταυτόχρονα, δεν σταματάμε ποτέ την πολυδιάστατη
εξωτερική πολιτική», για να μη «στηρίζεται η Ελλάδα σε έναν μόνο
παγκόσμιο πυλώνα». Ενώ και σε άλλη εφημερίδα, πάλι με επίκληση στη
λεγόμενη «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, αναφέρεται ότι απαιτούνται
«λεπτοί χειρισμοί», γιατί «οδεύουμε προς μια προβληματική διεθνή
συγκυρία όπου δοκιμάζονται συμμαχίες, κλονίζονται σταθερές,
αναδεικνύονται νέες δυνάμεις και ο κόσμος γίνεται πολυμερής και
περίπλοκος, γεμάτος διεκδικήσεις και απειλές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται
για τις μικρότερες και ασθενέστερες χώρες».
... εμπλοκή
Καταρχάς,
είτε «πολυδιάστατη» είτε «μονοδιάστατη», κριτήριο για την εξωτερική
πολιτική του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του είναι η υπεράσπιση
των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι η ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαίου
οφέλους για τους λαούς. Από κει και πέρα, είναι άξιο παρατήρησης ότι την
«πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική την επικαλούνται οι ίδιοι που
αποθεώνουν τον «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ, την ...πανσπερμία
αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας και τα «οφέλη» από την αναβάθμιση της
συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ. Το κύριο όμως αυτής της «στρατηγικής σχέσης»
είναι ότι αναπτύσσεται όχι παράλληλα, αλλά ανταγωνιστικά προς το
σχεδιασμό άλλων κέντρων και δυνάμεων στην περιοχή, όπως η Ρωσία και η
Κίνα. Δηλαδή, οι «δρόμοι» που βαδίζουν ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα δεν είναι
απλά «διαφορετικοί», αλλά συγκρούονται μεταξύ τους και η επιτυχία του
ενός προϋποθέτει την αποτυχία του άλλου. Επομένως, για ποια
«πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική μιλάνε; Το μόνο που έχει πολλές
«διαστάσεις» είναι η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς
σχεδιασμούς των ΗΠΑ, και σε αυτόν το δρόμο βαδίζουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και
τα άλλα αστικά κόμματα, με το λαό να πληρώνει πάντα το μάρμαρο.
Φαρδιά - πλατιά
Η
εικόνα βιομηχανιών που μετατρέπουν την ατμόσφαιρα σε θανατηφόρο θάλαμο
αερίων και χωματερών - υγειονομικών βομβών, που λειτουργούν κυριολεκτικά
σε απόσταση αναπνοής από λαϊκές συνοικίες, δεν έρχεται από κάποια
μακρινή κινηματογραφική δυστοπία. Είναι η εικόνα της «βιώσιμης»
ανάπτυξης της ΝΔ και της «δίκαιης» ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, που παίρνει
σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μας. Η καύση των σκουπιδιών από την
«ΑΓΕΤ Ηρακλής» στον Βόλο και η προωθούμενη από την «ΤΙΤΑΝ» στη Δυτική
Θεσσαλονίκη, μαζί με την επικίνδυνη ρυπογόνα δραστηριότητα των ΕΛΠΕ στο
Κορδελιό και φυσικά η λειτουργία και επέκταση του ΧΥΤΑ στη Φυλή, είναι
εγκλήματα που φέρουν φαρδιά - πλατιά τη σφραγίδα των κυβερνήσεων ΝΔ,
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, όπως και των «εκλεκτών» τους σε δήμους και Περιφέρειες,
με κριτήριο άλλοτε την κερδοφόρα διαχείριση των απορριμμάτων άλλοτε το
φτηνότερο κόστος παραγωγής, με μείωση του κόστους της Ενέργειας, άλλοτε
με την πλήρη κατάργηση ακόμα και στοιχειωδών περιβαλλοντικών όρων, που
«εμποδίζουν» ή καθυστερούν μια επένδυση. Για τα κέρδη των
επιχειρηματικών ομίλων, δηλητηριάζουν αέρα, έδαφος και νερό, βάζουν σε
κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και του λαού. Γι'
αυτό χρειάζεται σήμερα οι αγώνες για το περιβάλλον, την υγεία και την
ποιότητα ζωής να βάλουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, την
πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, να μπολιάζονται με την
προοπτική της ανατροπής της εξουσίας του.
Ριζοσπάστης Τρίτη 22 Οχτώβρη 2019
Ριζοσπάστης Τρίτη 22 Οχτώβρη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου