Απίστευτο...

«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν τηρούνται όλοι οι όροι ασφαλείας που έχουν τεθεί από την εργατική νομοθεσία». Αυτή ήταν η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου Χρ. Ταραντίλη, στην ενημέρωση χτες των πολιτικών συντακτών, στην επισήμανση του «Ριζοσπάστη» ότι πληθαίνουν οι καταγγελίες σε σωματεία για μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως σούπερ μάρκετ, ότι πάνω στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και με τη λεγόμενη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, εργαζόμενοι οδηγούνται σε απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς, 7 μέρες τη βδομάδα, χωρίς ρεπό, ξεκούραση, οικογενειακή ζωή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ζουν καθημερινά με την αγωνία μη νοσήσουν, αφού τα μέτρα προστασίας είναι σχεδόν ανύπαρκτα, με την ανοχή και την κάλυψη του κράτους. Η απάντηση της κυβέρνησης δεν εκπλήσσει. Η «εργατική νομοθεσία», με τους νόμους τους δικούς της και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, θωρακίζει την άγρια εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς, αφαιρεί και με τη βούλα όσα δικαιώματα έχει ήδη «σκουπίσει» η εργοδοσία, κάτω από απειλές και εκβιασμούς. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση έρχεται να μοιράσει αφειδώς «δωράκια» και προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, αξιοποιώντας τον κορονοϊό ως ευκαιρία για επιπλέον μέτρα στήριξης της κερδοφορίας τους. Αυτές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Οπως κι αν στρίψει, όπως κι αν «κάτσει», χαμένοι βγαίνουν πάντα οι εργαζόμενοι. Στα δικά τους χέρια βρίσκονται επομένως η διέξοδος και η σωτηρία. Στον συλλογικά οργανωμένο αγώνα για τις ανάγκες τους, για την προστασία της υγείας τους, για ζωή και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα.

Τηλεκμετάλλευση

Πανελλαδική έρευνα αναδεικνύει ορισμένες από τις πιο οδυνηρές συνέπειες που είχε η εφαρμογή της τηλεργασίας την περίοδο της πανδημίας: Το 45% των εργαζομένων προχώρησαν σε νέες αγορές για να καλύψουν τις ανάγκες της τηλεργασίας, όπως κάμερα, ακουστικά υπολογιστή ή καρέκλα, με τα έξοδα των αγορών να επιβαρύνουν στο μεγαλύτερο μέρος τούς ίδιους τους εργαζόμενους. Το 53% των εργαζομένων απάντησαν πως η τηλεργασία συνδυάστηκε με την απουσία ελέγχου στο ωράριο εργασίας, με συνέπεια αυτό να επεκτείνεται εύκολα. Πιο συγκεκριμένα, σε ποσοστό 46% δουλεύουν περισσότερες ώρες από το κανονικό ωράριό τους, ενώ σε ποσοστό 90% δεν πληρώνονται υπερωρίες! Αυτό που φαίνεται να στερούνται οι περισσότεροι εργαζόμενοι λόγω της εργασίας από το σπίτι (70%) είναι η αλληλεπίδραση που υπήρχε μεταξύ συναδέλφων, όσο πήγαιναν κανονικά στην εργασία τους (2 στους 3 νιώθουν δυσάρεστα για την έλλειψη αυτή). Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η επέκταση της τηλεργασίας βρισκόταν ψηλά στην ατζέντα των επιτελείων του κεφαλαίου πριν ακόμα εμφανιστεί η πανδημία. Η απαλοιφή των ορίων μεταξύ του εργάσιμου και του μη εργάσιμου χρόνου, η παραμονή σε κατάσταση «stand by» ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη - ο οποίος επιπλέον απαλλάσσεται από τα έξοδα γραφείου - ήταν ένα «όνειρο» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που η πανδημία τούς έδωσε την ευκαιρία να το πραγματοποιήσουν πιο γρήγορα.

Ομοιότητες

Αλλη μια απόδειξη ότι το αστικό κράτος είναι επιλεκτικά «ανίκανο» όταν πρόκειται να ανταποκριθεί ακόμα και σε στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες είναι τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ, στη «μητρόπολη» του καπιταλισμού και μάλιστα στην ενεργειακή της «καρδιά», στο Τέξας. Στην Πολιτεία αυτή, που είναι η υπ' αριθμόν 1 παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας, πάνω από 2,3 εκατ. κάτοικοι έχουν μείνει χωρίς ρεύμα εν μέσω σφοδρού ψύχους! Ο ένοχος δεν είναι άλλος από την «απελευθερωμένη» αγορά Ενέργειας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων που εμπορεύονται μια τέτοια πλατιά ανάγκη, όπως είναι η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στα λαϊκά νοικοκυριά. Οι ομοιότητες με όσα ζουν αυτές τις μέρες εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της Αθήνας, που ξεροσταλιάζουν στον χιονιά χωρίς ρεύμα και θέρμανση, μόνο συμπτωματικές δεν είναι. Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην Ελλάδα - «ενεργειακό κόμβο» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, όπως γράφει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» στη σελίδα 17, το 22,7% του πληθυσμού αδυνατεί να διατηρήσει το σπίτι του ζεστό τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι, ενώ το 35,6% δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς Ενέργειας...

Κάρβουνο

Στην τηλεδιάσκεψη του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας με την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων για τη διαχείριση των Βιομηχανικών Περιοχών, ο πρόεδρος της «Επιτροπής Δίκαιης Μετάβασης» επεσήμανε την επείγουσα ανάγκη λειτουργίας ολοκληρωμένων και σύγχρονων ΒΙΠΕ και άλλων τέτοιων χώρων στην περιοχή, «για να είναι στη διάθεση των επιχειρήσεων που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τα ευνοϊκά κίνητρα καταρχάς του αναπτυξιακού νόμου και στη συνέχεια της μετάβασης, και να επενδύσουν στη Δυτική Μακεδονία». Την ίδια ώρα ο υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης, από το βήμα του διαδικτυακού συνεδρίου «Think Green Think Ecology», τόνιζε ότι στους «πυλώνες ανάπτυξης» της ελληνικής οικονομίας κομβικό ρόλο θα παίξει το «master plan» της απολιγνιτοποίησης, το οποίο θα διαθέσει «ζεστό» χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ύψους 5 δισ. ευρώ. Κύκλοι της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα σίγουροι ότι τα σχέδια για τη δημιουργία «ειδικής οικονομικής ζώνης» στην περιοχή έχουν δρομολογηθεί, ώστε οι επίδοξοι «επενδυτές» να απολαμβάνουν ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς. Να λοιπόν πώς προδιαγράφεται το μέλλον για τους εργαζόμενους της Δυτικής Μακεδονίας - και όχι μόνο - στη «μετά λιγνίτη» εποχή: Αν δεν βολοδέρνουν στην ανεργία, θα δουλεύουν εντός των νέων «ειδικών οικονομικών ζωνών» που στήνονται με κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα από τη φοροληστεία των λαών, με όρους ακόμα χειρότερους απ' αυτούς που ούτως ή άλλως ισχύουν στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας. Μπορεί λοιπόν ο μεταλιγνιτικός σχεδιασμός να ανάβει «πράσινο» για τα κέρδη των ομίλων, για τους εργαζόμενους όμως και τις ανάγκες του η μαυρίλα προβλέπεται ...πιο μαύρη κι απ' το κάρβουνο.

 Ριζοσπάστης