Μέρα πανεργατικής απεργίας χτες, με πρωτόγνωρα μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις, αλλά στις πρώτες ειδήσεις όλων σχεδόν των διαδικτυακών ΜΜΕ δεν έβρισκες ούτε μια λέξη! Για πολλές ώρες, αυτό που σκέπαζε τα πάντα ήταν η κατάθεση του πατέρα των τριών νεκρών κοριτσιών από την Πάτρα και οι αντιδράσεις της συζύγου του από τη φυλακή. Μετά τη σκυτάλη πήραν οι «αποκαλύψεις» των πρωινάδικων για τις εξωσυζυγικές σχέσεις που φέρεται να είχε η κατηγορούμενη παιδοκτόνος, ο πλειστηριασμός του σπιτιού της νεκρής σπιτονοικοκυράς, οι «αναλύσεις» εγκληματολόγων, δημοσιογράφων και κάθε είδους «ειδικών». Και δεν είναι μόνο η χτεσινή μέρα. Σοβαρές ειδήσεις και γεγονότα, που αφορούν εξελίξεις καθοριστικές για τη ζωή του λαού, έχουν θαφτεί εντελώς, με άλλοθι το «μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού» για την υπόθεση της Πάτρας. Το ενδιαφέρον βέβαια είναι δεδομένο για μια τόσο σημαντική υπόθεση. Τι προσφέρουν όμως στην ενημέρωση του λαού όλες αυτές οι ανθυπο-λεπτομέρειες γύρω από τους πρωταγωνιστές και ενώ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη η αστυνομική και η δικαστική έρευνα; Κι από πάνω, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την «ανθρωποφαγία» που οι ίδιοι εξάπτουν και καλλιεργούν, υποδυόμενοι άλλοτε τους ντετέκτιβ, άλλοτε τους ιατροδικαστές, άλλοτε τους ψυχολόγους και άλλοτε τους δικαστές! Ως εδώ! Οσο αναγκαίο είναι να ξεκαθαριστεί η υπόθεση και όλοι οι ένοχοι να τιμωρηθούν, άλλο τόσο απαράδεκτο είναι να μετατρέπεται η υπόθεση σε σαπουνόπερα χάριν της τηλεθέασης. Πόσο μάλλον να αξιοποιείται ως ...ειδησεογραφικός αντιπερισπασμός, την ώρα που η ακρίβεια βασανίζει τη λαϊκή οικογένεια, η εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο βαθαίνει και στο έδαφος αυτό αναπτύσσονται ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις των εργαζομένων και του λαού.
«Το είπαμε, το κάναμε πράξη» είναι το νέο «μότο» της κυβέρνησης, που προφανώς «κοιτάζει» προς την κάλπη. Το εγκαινίασε τις προάλλες ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας για τον υπό κατασκευή αυτοκινητόδρομο Πατρών - Πύργου. Το σημείο που παραμένει «θολό» είναι σε ποιους απευθυνόταν... Στον λαό, που είδε κι απόειδε τόσα χρόνια, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος στον δρόμο - καρμανιόλα, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, ανάμεσά τους και των προηγούμενων της ΝΔ; 'Η στους εργολάβους, που τους «κλήρωσε» ένα τέτοιο «μεγάλο έργο» και ενώ είχαν προηγηθεί προσπάθειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να το «σπάσει» και να το μοιράσει σε περισσότερους ανάδοχους; Σίγουρα στους δεύτερους, στους οποίους ο λαός θα πληρώνει κι από πάνω τσουχτερά διόδια, για έναν δρόμο που θα έπρεπε να είναι ασφαλής και δωρεάν εδώ και πολλά χρόνια. Ολα αυτά μας θυμίζουν μια άλλη ευφάνταστη φράση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη». Μόνο που και εδώ «δίκαιο» αποδείχθηκε ό,τι συνέφερε τα μονοπώλια και έγινε γρήγορα πράξη, όπως το χτύπημα της απεργίας, η φοροαφαίμαξη του λαού με τα ματωμένα πλεονάσματα, η περαιτέρω «απελευθέρωση» της Ενέργειας κ.λπ. Δεν είναι δηλαδή μόνο συνοδοιπόροι στην ίδια αντιλαϊκή στρατηγική, αλλά δυσκολεύονται να διαχωριστούν ακόμα και στα συνθήματα με τα οποία προσπαθούν να την πλασάρουν και να χειραγωγήσουν τον λαό.
«Σας ξεπετάμε με μια αποζημίωση»... Αυτή, όπως φαίνεται, είναι η ουσία του περιβόητου διχίλιαρου για τους εγκλωβισμένους οδηγούς στην Αττική Οδό, κατά τη διάρκεια του πρόσφατου χιονιά, αν κρίνει κανείς από την υπεύθυνη δήλωση που καλούνται να υπογράψουν όσοι αιτούνται αποζημίωσης. Θυμίζουμε ότι τότε, στον ιδιωτικό και «πιο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο», είχαν ξεμείνει σε πολικές θερμοκρασίες εκατοντάδες αυτοκίνητα για πάνω από 24 ώρες. Η εταιρεία, με συνεργό την Περιφέρεια και την κυβέρνηση, δεν είχε μεριμνήσει να μείνει ο δρόμος ανοιχτός, ενώ δεν μπήκε καν στον κόπο να μοιράσει έστω ένα μπουκάλι νερό στους εγκλωβισμένους. Για να διασκεδάσει στη συνέχεια τις δικαιολογημένες αντιδράσεις, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την αποζημίωση των 2.000 ευρώ για κάθε όχημα, προκαλώντας πολλά ερωτήματα για τις σκοπιμότητες που μπορεί να κρύβονταν από πίσω. Οπως αποκαλύπτεται λοιπόν σήμερα, όσοι διεκδικούν το διχίλιαρο, καλούνται να υπογράψουν ότι το ποσό αυτό συνιστά «εύλογη χρηματική ικανοποίηση», κάτι που μπορεί να μεταφραστεί ως παραίτηση από κάθε άλλη αξίωση απέναντι στην εταιρεία. Αυτή είναι όμως και η ουσία των αποζημιώσεων σε φυσικές και άλλες καταστροφές, πάντα με τη λογική του «κόστους - οφέλους». Αντί για μέτρα ουσιαστικής προστασίας του λαού, το κράτος ιδιωτικοποιεί τους δρόμους και απλώνει πέπλο προστασίας στα κέρδη των εταιρειών που τους διαχειρίζονται, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ξεμπερδεύουν με μια ψευτοαποζημίωση και να απαλλάσσονται από το «κόστος» μέτρων για την ασφάλεια, ακόμα και τη ζωή των οδηγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου