Μαχαίρια

 

Τα μαχαίρια από τα θηκάρια έβγαλαν οι βιομήχανοι της Ενέργειας στη δημόσια διαβούλευση του αναθεωρημένου «Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα» (ΕΣΕΚ) που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες. Καθώς πλέον τίθεται επιτακτικά το ζήτημα περιορισμού της «υπερεπένδυσης» στις ΑΠΕ, επειδή το σύστημα έχει υπερφορτωθεί και η κατανάλωση υπολείπεται της παραγωγής, οι ΑΠΕτζήδες προσπαθούν να κατοχυρώσουν τη θέση τους στο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής απέναντι στους ανταγωνιστές τους. Ο κλάδος των φωτοβολταϊκών ζητάει να κλείσει η αγορά και να μείνουν μόνο όσοι πρόλαβαν, ενώ ο κλάδος των αιολικών ζητά αναλογία 60% - 40% με τα φωτοβολταϊκά στην παραγωγή ρεύματος από ΑΠΕ. Το πιο ενδιαφέρον είναι το αίτημα της Ενωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ), η οποία ζητά «την κατάργηση του μοντέλου της υποχρεωτικής αγοράς, βάσει του οποίου σήμερα όλη η Ενέργεια περνάει υποχρεωτικά από το Χρηματιστήριο». Στην πραγματικότητα, με αφορμή το αναθεωρημένο σχέδιο, ασκούν πιέσεις για να εξασφαλίσουν φτηνότερο ρεύμα και να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Ποιος λείπει από το κάδρο; Τα λαϊκά νοικοκυριά. Δηλαδή, όσοι πληρώνουν έτσι κι αλλιώς πανάκριβα την Ενέργεια και την κερδοφορία των ομίλων, που μονομαχούν στο «Ελ Πάσο» της ενεργειακής αγοράς, για να κατοχυρώσει ο καθένας και να διευρύνει τα κεκτημένα του.

Κανονικότητα

Για άλλη μια φορά ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Β. Κικίλιας, ισχυρίστηκε χωρίς καθόλου τσίπα ότι φέτος «δεν καήκαμε πολύ» και εκθείασε την «κουλτούρα των εκκενώσεων», το γνωστό 112. Στον ΣΚΑΪ, όπου του στήθηκε ανδριάντας, είπε ότι «τα 300.000 στρέμματα καμένης γης είναι μια μεγάλη κατάκτηση (!) κυρίως ως προς την προστασία των συμπολιτών μας», συγκρίνοντας με παλιότερες καταστροφές. Επιβεβαίωσε το δόγμα τού «τρεχάτε ποδαράκια μου» και μετά ...«γαία πυρί μειχθήτω». Κουβέντα δεν είπε βέβαια για τις συνέπειες από την απουσία ενός ολοκληρωμένου αντιπυρικού σχεδιασμού, με έμφαση στην πρόληψη, που το κράτος αντιμετωπίζει ως κόστος. Ούτε για τα χιλιάδες οργανικά κενά στην Πυροσβεστική, τα απαρχαιωμένα μέσα και τις εργολαβίες που χρυσοπληρώνονται από τον λαό, τα εξαντλημένα και ανεπαρκή πληρώματα. Ο υπουργός, σαν ...χαλασμένο γραμμόφωνο, αναφέρθηκε ξανά στην «κλιματική κρίση» με αφορμή τις πλημμύρες στην Κεντρική Ευρώπη, για να δικαιολογήσει ...προληπτικά τις εικόνες χάους που θα ζήσουμε με τις επικείμενες νεροποντές πάνω στα καμένα, αφού καμιά υποδομή δεν υπάρχει για να προλάβει ή να σταματήσει το χάος. Κι ενώ οι αλλαγές στο κλίμα κάνουν πιο επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης της αντιπυρικής - αντιπλημμυρικής θωράκισης με ευθύνη του κράτους, η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και όλων των κομμάτων σε Ελλάδα και ΕΕ προσπαθεί να περάσει ως «κανονικότητα» το καλοκαίρι να καιγόμαστε και τον χειμώνα να πνιγόμαστε...

Ιστορίες...

Τον Βρετανό αντικομμουνιστή ιστοριοδίφη Antony Beevor, που τα μυθεύματά του είχαν καταγγελθεί και απαντηθεί τεκμηριωμένα από την ΕΣΣΔ, «ξέθαψε» αυτές τις μέρες το «Πρώτο Θέμα», συνεχίζοντας ένα «σίκουελ» αντικομμουνιστικών - αντισοβιετικών δημοσιευμάτων, που τα περισσότερα δεν αξίζουν σοβαρής αντιπαράθεσης και κριτικής. Το δημοσίευμα αναπαράγει αποσπάσματα από το γνωστό βιβλίο «Βερολίνο: Η πτώση 1945», όπου οι Σοβιετικοί στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού παρουσιάζονται περίπου ως πλιατσικολόγοι και βιαστές (!) Με γελοιότητες όπως «η αφροδισιακή επίδραση του κινδύνου θανάτου είναι σύνηθες φαινόμενο στην Ιστορία», ο Beevor περιγράφει τους Σοβιετικούς που μπήκαν στο Βερολίνο να πέφτουν με τα μούτρα στα ακριβά ρολόγια και στα πολυτελή ρούχα, ενώ τους αποδίδει και τον βιασμό μερικών χιλιάδων γυναικών.

... από το χωριό

Για την ...αξιοπιστία του συγγραφέα είναι αποκαλυπτικά τα όσα αναφέρει η εφημερίδα: «Υπολογίζεται πως ήταν τουλάχιστον 95.000 - 130.000 αυτές που βιάστηκαν, καθώς τόσες νοσηλεύτηκαν στα δύο μεγάλα νοσοκομεία του Βερολίνου», «ένας γιατρός υπολόγισε ότι από τις 100.000 Βερολινέζες που βιάστηκαν, γύρω στις 10.000 πέθαναν», «υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 2.000.000 Γερμανίδες βιάστηκαν». Κάποιος από το χωριό - που δεν τον ξέρεις - που είπε ότι... Τέτοια σαβούρα γεννάνε ο αντικομμουνισμός και οι «ιστορικοί» που ξαναγράφουν την Ιστορία, για να δυσφημίσουν τον σοσιαλισμό και τον στρατό που κάρφωσε το ξίφος στο φασιστικό θηρίο. Σε καιρούς πολεμικής προπαρασκευής των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, τι άλλο είναι αυτό, αν όχι «ξέπλυμα» του φασισμού - ναζισμού και λυσσαλέα επίθεση στη σοσιαλιστική προοπτική, στη μόνη που μπορεί να δώσει διέξοδο στον λαό από την εκμετάλλευση και τον πόλεμο;

 

Ριζοσπάστης