Δεν είναι πρώτη φορά που ο λαός μας βρίσκεται θεατής ενός «θεάτρου του παραλόγου». Και δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς το γεγονός ότι η κυβερνητική προπαγάνδα, προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφαση για σταδιακή άρση των περιορισμών, αναποδογυρίζει τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε για να επιβάλει το lockdown. Και σε συνθήκες μάλιστα που τα κρούσματα χτυπάνε «κόκκινο».
Ποιος αλήθεια δεν θα ήθελε να αρθούν οι περιορισμοί - από όποια άποψη - και να αφήσουμε πίσω μας την περίοδο της τελευταίας χρονιάς;
Αυτό όμως που δεν πρέπει να χαθεί από την προσοχή είναι το κριτήριο με το οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται την πανδημία, είτε «κλείνει» είτε «ανοίγει». Κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν επιτρέπει καμία επανάπαυση και καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνητικούς χειρισμούς.
Δεν είναι πρώτη φορά βεβαίως που η κυβερνητική προπαγάνδα φέρνει τα πάνω - κάτω προκειμένου να «τεκμηριώσει» την κυβερνητική πολιτική διαχείρισης, επιτείνοντας συγχύσεις και μπερδέματα. Τα ίδια έκανε και τον περασμένο Μάη, τον Σεπτέμβρη, τον Νοέμβρη, τον Γενάρη κοκ.
Τα επιχειρήματα ότι «ανοίγει ο καιρός» και «προχωράνε οι εμβολιασμοί» δεν ακούγονται πολύ πειστικά, αφού με παρόμοια επιχειρηματολογία άνοιξαν άρον - άρον τον Τουρισμό τον περασμένο Μάη, χωρίς μέτρα, ενώ η πορεία των εμβολιασμών βρίσκει όλο και νέους σκοπέλους, εξαιτίας των ανταγωνισμών μονοπωλιακών ομίλων και κρατών.
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως έκαναν και όλες οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών, διαμόρφωσε ένα πλέγμα μέτρων για τη διαχείριση της πανδημίας αφήνοντας απέξω την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την υποχρεωτική επίταξη του ιδιωτικού τομέα χωρίς αποζημιώσεις και δωράκια, τα αυστηρά μέτρα στους χώρους δουλειάς και στις επιχειρήσεις, τα μέτρα στα σχολεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Μέτρα που δεν χωράνε στις προτεραιότητες της καπιταλιστικής οικονομίας.
Τα μέτρα που επιλέχθηκαν κινήθηκαν αποκλειστικά γύρω από το lockdown, παρόλο που οι αγωνιζόμενοι γιατροί και υγειονομικοί σημείωναν ότι αυτό έχει αντικειμενικά περιορισμένη αποτελεσματικότητα και ότι αποτελεί ένα όπλο που μπορεί να λειτουργήσει εφόσον αξιοποιηθεί για να παρθούν όλα τα άλλα ουσιαστικά μέτρα. Έτσι και σήμερα, η νέα προσαρμογή γίνεται ξανά χωρίς να παίρνονται όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα μπορούσαν και την υπερμετάδοση να αντιμετωπίσουν και τη νοσηρότητα να μειώσουν.
Σταθερό κριτήριο της κυβέρνησης ήταν και είναι η εύρυθμη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, να μη θιχτούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά καθορίζουν τις «αντοχές της οικονομίας», που επιβάλλουν διαχρονικά την υποχρηματοδότηση του συστήματος Υγείας. Είναι η ίδια στρατηγική που βαθαίνει την επιχειρηματική λειτουργία του, με τα τραγικά αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα. Αυτές οι «αντοχές» βάζουν στην πρώτη γραμμή σήμερα το άνοιγμα της αγοράς.
Για τους ίδιους λόγους, ένα χρόνο τώρα η κυβέρνηση, αντί για ελέγχους στις βασικές εστίες υπερμετάδοσης, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως σε σούπερ μάρκετ, εργοστάσια κ.α., αρκείται σε «φιλικές συστάσεις» προς την εργοδοσία, την αφήνει να ξεσαλώνει σε βάρος των εργαζομένων, βλέπει Βιομηχανικές Περιοχές να περνάνε στο «κόκκινο» της πανδημίας και την ίδια στιγμή κάνει επίδειξη αστυνομικής δύναμης σε πάρκα και πλατείες.
Για τους ίδιους λόγους, αντί να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας, υπάρχουν επιχειρηματικοί όμιλοι - μεγαθήρια που θησαυρίζουν ενώ εκατοντάδες ζωές κρέμονται από μια κλωστή, με τη λίστα - ντροπή της αναμονής για ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία να μεγαλώνει.
Για τους ίδιους λόγους, εδώ και ένα χρόνο, αντί να γίνουν προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών γίνονται διαρκείς μετακινήσεις και μπαλώματα από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από πόλη σε πόλη, με το προσωπικό να έχει πια «κλατάρει».
Η δίκαιη οργή και αγανάκτηση που έχει συσσωρευτεί όλο αυτό το διάστημα και εκφράζεται σήμερα δεν πρέπει να «διασκεδαστεί» από την κυβερνητική προπαγάνδα ότι όλα θα τελειώσουν με την «επιστροφή στην κανονικότητα» που επισπεύδεται. Η «επόμενη μέρα» θα φέρει νέα οξυμένα προβλήματα στην Υγεία, στην εργασία, στο εισόδημα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
Ούτε χωράει κανενός είδους «μορατόριουμ» σαν αυτό που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί η κυβέρνηση να «παγώσει» ορισμένα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει. Τολμάει μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει στο όνομα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όταν έχει τη δική του κυβερνητική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στην Υγεία και όταν πριν ένα χρόνο καλούσε το λαό να «λογαριαστεί με την κυβέρνηση μετά την πανδημία».
Το μεγάλο συλλαλητήριο των συνδικάτων την περασμένη Τετάρτη, οι κινητοποιήσεις σωματείων και φορέων σε πόλεις και γειτονιές, μπορούν να αποτελέσουν βήματα κλιμάκωσης ώστε - είτε με lockdown είτε χωρίς - να βρεθούν στο προσκήνιο οι δίκαιες διεκδικήσεις στην Υγεία, στην προστασία του λαού και των δικαιωμάτων του, κόντρα στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 19 Μάρτη 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου