«Τι θα γινόταν αν»

Αγαπημένο «παιχνίδι» για τους απανταχού απολογητές των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού έχει γίνει - τώρα με τον πόλεμο - το «τι θα γινόταν αν...». Για να διασκεδάσουν τους ανειρήνευτους ανταγωνισμούς, που η κλιμάκωσή τους οδηγεί από την ιμπεριαλιστική ειρήνη στον πόλεμο, με θύματα πάντα τους λαούς, σεναριολογούν για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν στο παρελθόν είχαν παρθεί διαφορετικές αποφάσεις και είχαν γίνει άλλες επιλογές από τα κυρίαρχα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ανάπτυξη των μεταξύ τους σχέσεων. Λένε για παράδειγμα ότι αν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είχαν εφαρμόσει ένα άλλο «σύστημα ασφαλείας», που θα περιλάμβανε και τη Ρωσία, σήμερα δεν θα είχαμε φτάσει ως εδώ. Το ίδιο και αν η ΕΕ είχε αναπτύξει μια πιο «αυτοτελή εξωτερική πολιτική» σε σχέση με τις ΗΠΑ, ή αν η Ρωσία είχε δεχτεί εγγυήσεις για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Ολα αυτά για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η διπλωματία και οι «σωστές κινήσεις» στη γεωπολιτική σκακιέρα μπορούν να αποτρέψουν τον πόλεμο, ότι δεν είναι στο DNA του καπιταλισμού να γεννά τον πόλεμο, όπως η μάνα το παιδί. Πέρα από τις εξελίξεις που τους διαψεύδουν, αφού στο παρελθόν δοκιμάστηκαν πολλές διαφορετικές μορφές «διπλωματίας» ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, το βέβαιο είναι ότι οι μεταξύ τους συμβιβασμοί περιέχουν πάντα το σπέρμα της επόμενης όξυνσης, μέχρι που να γίνει πλέον αδύνατο οι ανταγωνισμοί τους να διευθετηθούν έστω και προσωρινά, με έναν επόμενο συμβιβασμό. Αυτή είναι η «βάση» του ιμπεριαλιστικού πολέμου και είναι γέννημα - θρέμμα του σάπιου καπιταλισμού, που όλοι τους με ένα στόμα υπερασπίζονται.

Τρίπτυχο...

«Στοχευμένη βοήθεια στους πιο ευάλωτους, όχι ανεξέλεγκτη παροχολογία, διατήρηση της αναπτυξιακής δυναμικής». Αυτό είναι σύμφωνα με στελέχη της κυβέρνησης το «τρίπτυχο» για την αντιμετώπιση των υπέρογκων ανατιμήσεων, που πάνω τους προστίθεται τώρα το πολεμικό «καπέλο» στις τιμές όλων των προϊόντων, από την ακρίβεια στις πρώτες ύλες και στα καύσιμα. Η κατάσταση «μυρίζει» βάθεμα της φτώχειας για τα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα της ενεργειακής. Τι σημαίνει «ευάλωτα νοικοκυριά», όταν οι αυξήσεις στη χονδρική του ρεύματος ήταν 400% πριν ακόμα ξεσπάσει ο πόλεμος; Τι κουμάντο να κάνει μια οικογένεια με έναν ή και δυο μισθούς, όταν ο λογαριασμός του ρεύματος έρχεται πολλαπλάσιος από τους προηγούμενους, όταν μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ κοστίζει χρυσάφι και όταν το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου γεμίζει με 30% τουλάχιστον ακριβότερες τιμές, σε σύγκριση με πριν από λίγες βδομάδες; Ποιος οικογενειακός προϋπολογισμός μπορεί να αντέξει μια παρατεταμένη τέτοια ακρίβεια, την ώρα μάλιστα που - όπως ακούγεται - ετοιμάζονται «να σκάσουν κανόνια» στην αγορά, εξαιτίας του αυξημένου κόστους λειτουργίας των μικρότερων κυρίως επιχειρήσεων;

... υποταγής

Και μέχρι πού φτάνει η ...«ελεγχόμενη παροχολογία», για να μην πληγεί η «αναπτυξιακή δυναμική» της οικονομίας; Προφανώς μέχρι τις αυξήσεις - ψίχουλα που ετοιμάζεται να δώσει η κυβέρνηση στον κατώτατο μισθό με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, και τα επιδόματα - «τρύπα στο νερό» που ανακοινώνει για τους λογαριασμούς του ρεύματος και τα κουπόνια στη βενζίνη. Φοβερίζουν και εκβιάζουν τον λαό για να δεχτεί να πληρώσει τις συνέπειες του πολέμου, όπως πληρώνει την κρίση, την ανάπτυξη, την πανδημία. Καμία ανοχή λοιπόν στις «νουθεσίες» και στις φοβέρες τους! Ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην ελληνική εμπλοκή, «δεμένος» με την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς, ενίσχυση του εισοδήματος και ανακούφιση από τη μεγάλη ακρίβεια, είναι η απάντηση που επιβάλλεται να δοθεί, με επόμενο μεγάλο σταθμό την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 6 Απρίλη.

Λιγούρα

Γνωστοί και σεσημασμένοι αντικομμουνιστές επαναλαμβάνονται μονότονα στην προσπάθειά τους να επιβάλουν την ευρωατλαντική μονοφωνία για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να δικαιολογήσουν την ελληνική εμπλοκή και τελικά να στοιχίσουν τον λαό πίσω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των συμμάχων της, για λογαριασμό των οποίων αρθρογραφούν. Ο Ραν Ταν Πλαν των «Νέων» αφιέρωσε χτες μια ολόκληρη σελίδα για να πείσει τους αναγνώστες του ότι το «παρωχημένο ΚΚΕ» βλέπει παντού το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και ότι κλείνει το μάτι στη Ρωσία. Φτάνει μάλιστα να κατηγορεί το ΚΚΕ για ...δοσιλογισμό (!) επειδή καλεί τάχα τα θύματα (τους Ουκρανούς) να υποκύψουν στον θύτη (στους Ρώσους). Δεν θα ασχοληθούμε σοβαρά με «αναλύσεις» που χρήζουν άλλου είδους μεταχείρισης, και δη από κλάδους της ψυχιατρικής. Αλλωστε, είναι σίγουρο ότι τον συγκεκριμένο δεν τον ενδιαφέρει ούτε ασχολήθηκε ποτέ να μάθει (πόσο μάλλον να κατανοήσει) τι λέει το ΚΚΕ. Γράφει αυτά που έχει να γράψει επειδή επαγγέλλεται τον αντικομμουνισμό. Αν όμως είναι τόσο παρωχημένη η θέση του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τότε γιατί αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα για να τη διαστρεβλώσει και να τη συκοφαντήσει; Κι αν είναι τόσο περιθωριακά αυτά που λέει το ΚΚΕ, τότε γιατί ακολουθεί κατά πόδας τα επιχειρήματά του, προσπαθώντας να «απαντήσει» με αντικομμουνιστικές μπουρδολογίες; Είναι μάλιστα τέτοιο το άγχος του να δείξει ότι αποστήθισε καλά το μάθημά του, που υπερασπίζεται με σθένος ακόμα και τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, ως ...ανθρωπιστική αγαθοεργία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάει στην αντικομμουνιστική λιγούρα του...

Ριζοσπάστης