Πλήρης απουσία κρατικής φροντίδας

Τον τελευταίο μήνα έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας δύο περιπτώσεις νέων γυναικών, 22 χρόνων και 19 χρόνων, που τα ρεπορτάζ των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ χαρακτηρίζουν «σύγχρονες Μήδειες». Οι τηλεοπτικές εκπομπές και οι σελίδες των αστικών εφημερίδων φιλοξένησαν συνεντεύξεις ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, αλλά και υγειονομικών από μαιευτικές κλινικές, με αφορμή τα συγκεκριμένα περιστατικά. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν στα δημοσιεύματα, το ποσοστό των εγκαταλελειμμένων νεογέννητων δεν ξεπερνά το 10%, ενώ το 83% των μητέρων που φεύγουν από το μαιευτήριο χωρίς το παιδί τους είναι άγαμες.

* * *

 

Ταυτόχρονα, μέσα από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων παρουσιάστηκαν «προσωπικές ιστορίες» από νέες μωρομάνες, που οδηγήθηκαν στην εγκατάλειψη ή στην κακοποίηση των βρεφών κάτω από την επίδραση μιας σειράς παραγόντων, όπως η τοξικοεξάρτηση, η ύπαρξη ψυχικών διαταραχών ή νοητικής υστέρησης, η ανυπαρξία υποστηρικτικού οικογενειακού περιβάλλοντος, ο φόβος του κοινωνικού στιγματισμού. Πυρήνας όλων των απόψεων γύρω από το ζήτημα είναι η έλλειψη «δυνατότητας ανταπόκρισης των μητέρων στις απαιτήσεις φροντίδας ή επιμέλειας ενός βρέφους». Ολη η συζήτηση εστιάζει στα ατομικά χαρακτηριστικά αυτών των γυναικών, κάτω από την επίδραση της αστικής αντίληψης ότι η ανατροφή του παιδιού είναι ατομική ευθύνη των γονιών του, ότι η μητρότητα, ο οικογενειακός προγραμματισμός αποτελεί ατομική - οικογενειακή υπόθεση.

* * *

 

Η ευθύνη του κράτους στην αναπαραγωγή και στον πολλαπλασιασμό φαινομένων κοινωνικής παθογένειας, που διαπερνούν και τις οικογενειακές σχέσεις, συνειδητά αποκρύπτεται. Αποσιωπάται ότι σήμερα, στο πλαίσιο της αστικής στρατηγικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ, συνεχώς υποβαθμίζονται και εμπορευματοποιούνται κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές πρόληψης της Υγείας, Πρόνοιας, αφήνοντας χιλιάδες οικογένειες, που βρίσκονται σε κρίση, απροστάτευτες. Τελικά, απουσιάζει από τη δημόσια συζήτηση η ανάδειξη των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών προϋποθέσεων, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ανασταλτικά στο κοινωνικό ζήτημα της εγκατάλειψης ή κακοποίησης βρεφών.

* * *

 

Στο πλαίσιο ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν πρωτοβάθμιου συστήματος Υγείας, με κορμό το Κέντρο Υγείας, θα υπήρχε η δυνατότητα πλήρους καταγραφής του πληθυσμού αναφοράς. Ωστε να εντοπίζονται έγκαιρα οι οικογένειες και τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο (οικονομική εξαθλίωση, τοξικομανία, ψυχικές, νοητικές διαταραχές, αναπηρία) στο επίπεδο της κοινότητας και να τους παρέχεται ανάλογη επιστημονική, κοινωνική στήριξη. Η εξασφάλιση από το κράτος προγραμμάτων σεξουαλικής αγωγής και υγείας μέσα στα σχολεία και τις σχολές για την ενημέρωση των νέων γυναικών και ανδρών, ιδιαίτερα στην περίοδο της εφηβείας, αλλά και των κατάλληλων κοινωνικών υπηρεσιών οικογενειακού προγραμματισμού, στήριξης της οικογένειας, κυρίως της νέας μωρομάνας, των νέων ζευγαριών και των μονογονεϊκών οικογενειών, θα περιόριζε δραστικά τις περιπτώσεις των μητέρων που οδηγούνται στην εγκατάλειψη, κακοποίηση των βρεφών τους.

* * *

 

Οι παραπάνω οικονομικοί, κοινωνικοί παράγοντες θα αναχαίτιζαν την επίδραση αναχρονιστικών απόψεων για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και την οικογένεια, που επιβιώνουν στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Αλλωστε, επιβεβαιώνεται ότι δεν αρκεί να ξεπεραστούν οι αναχρονισμοί που επιβίωναν στο οικογενειακό δίκαιο περί μη αναγνώρισης των παιδιών εκτός γάμου, για να εξαλειφθούν οι αντιδραστικές κοινωνικές συμπεριφορές και συνήθειες που στιγματίζουν τις νέες μητέρες, οι οποίες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα την ανασφάλεια της εργασιακής ζούγκλας και της ανεργίας, της φτώχειας.

Ι. Υ.

 

 

Ριζοσπάστης