Επιμέλεια: ofisofi // atexnos
Η άποψη του Ιάκωβου Καμπανέλλη είναι δημοσιευμένη στο αφιερωματικό τεύχος του περιοδικού «Εμβόλιμον» , το οποίο εκδόθηκε από τον Δήμο Διστόμου τον Ιούνιο του 1994 για τα 50 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944.
Ο χαρακτηρισμός «νεοναζισμός» είναι λάθος. Δεν πρόκειται για κάτι «νέο». Είναι ο ίδιος εκείνος ναζισμός που έφερε τη θεομηνία που κατακρεούργησε και τους αθώους κατοίκους του Διστόμου. Είναι ο ίδιος εκείνος παληός ναζισμός που έχασε τον πόλεμο, αλλά το τέλος του πολέμου δεν ήταν και δικό του τέλος. Και δεν ήταν το τέλος του γιατί αυτοί οι ίδιοι που τον πολέμησαν για να τον εξαλείψουν έγιναν μαθητές και διάδοχοι της πολιτικής θεωρίας του «ζωτικού χώρου» και της υπεροχής δια των εξοπλισμών. Τα γεγονότα, που συντάραξαν την οικουμένη στα χρόνια 1933 -1945, αντί να είναι για την ανθρωπότητα μάθημα για να αποφύγει τα ίδια κακούργα λάθη, έχουν χρησιμοποιηθεί σαν προηγούμενο, σαν άδεια που επιτρέπει την επανάληψή τους. Ο ναζισμός στην πραγματικότητα δεν δικάστηκε και δεν καταδικάστηκε ποτέ. Η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν μια θεαματική παράσταση δίκης για να δοθεί στον πικραμένο μια εντύπωση δίκης και τιμωρίας. Τρίχες.