Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Με αφορμή τις εξελίξεις στην «Ηλεκτρονική»: Ενισχύεται η συγκέντρωση στον κλάδο του Εμπορίου, με θύματα τους εργαζόμενους

 

Εργαζόμενοι της εταιρείας διαμαρτύρονται έξω από το κατάστημα της «Ηλεκτρονικής», στο Περιστέρι 
 
Πριν από λίγες μέρες η «Ηλεκτρονική», μια από τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις στον κλάδο των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών οικιακών συσκευών, κήρυξε πτώχευση, κλείνοντας δεκάδες καταστήματα και πετώντας στο δρόμο 450 εργαζόμενους, χωρίς να τους έχει απολύσει, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πάρουν αποζημίωση, ούτε επίδομα ανεργίας.
 
Το κλείσιμο της «Ηλεκτρονικής» είναι το αποτέλεσμα του λυσσαλέου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων για την κυριαρχία τους στην αγορά, διαδικασία κατά την οποία οι λιγότερο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις είτε κατεβάζουν ρολά, είτε εξαγοράζονται από άλλες μεγαλύτερες.
Αυτή ήταν, άλλωστε, η «τύχη» και άλλων εταιρειών που δραστηριοποιούνταν παλιότερα στην αγορά των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, όπως το «Ράδιο Αθήναι», που εξαγοράστηκε από τον «Κωτσόβολο», η «Ράδιο Α. Κορασίδης ΕΕ & ΑΕ», που έκλεισε, τα «Elephant» και το «Εικόνα και Ηχος», που αποτελούν τα πιο σύγχρονα θύματα του ανταγωνισμού.

Αυτή η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου ενισχύθηκε την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Ενδεικτικά είναι τα εξής στοιχεία: Το 2004, το 97,5% των επιχειρήσεων στο Εμπόριο ανήκαν στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (όσες απασχολούν έως 9 εργαζόμενους) και το 0,02% ανήκαν στις μεγάλες επιχειρήσεις (όσες απασχολούν πάνω από 250 εργαζόμενους).
Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις απασχολούσαν το 48% του συνόλου των μισθωτών στον κλάδο και τους αναλογούσε το 48,8% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΑ) του κλάδου. Οι μεγάλες επιχειρήσεις απασχολούσαν το 13% των μισθωτών και τους αναλογούσε το 9,20% της ΑΠΑ.
Το 2013, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις (96,8% στο σύνολο του κλάδου) απασχολούσαν περίπου το 44% των μισθωτών και τους αναλογούσε το 45,2% της ΑΠΑ του κλάδου. Οι μεγάλες επιχειρήσεις (μόλις 0,003% στο σύνολο του κλάδου) απασχολούσε το 16% των μισθωτών και τους αναλογούσε το 13,6% της ΑΠΑ.

“Mια χούντα μας χρειάζεται”…



Makarezos-Pattakos-Papadopoulos

“Mια χούντα μας χρειάζεται”…


ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 21 Απριλιου 2016 Ημεροδρόμος




Με αφορμή την 49η «επέτειο» από την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών, ο Ημεροδρόμος δημοσιεύει το κείμενο «Μια χούντα μας χρειάζεται….» που περιλαμβάνεται στο νέο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου με τίτλο «Την άλλη φορά… Αριστερά!».


φωτο - εξώφυλλο

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.
   
 Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.
    
Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα, 48 χρόνια από την επιβολή της δικτατορία των συνταγματαρχών, οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»…

***

    Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα  – στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, τωνδολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.
    Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:
  • Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου».Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον… διπλασιασμό των μισθών τους
    Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουναυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…