ΑΚΡΟΠΟΛΗ Μια φωτεινή επιγραφή σε σκοτεινή περίοδο: «Να φύγουν οι Αγγλοι»

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ • 2 Φεβρουαριου 2017 

 

Ηταν 2 Φεβρουαρίου του 1947. Η Αθήνα «φωτίζεται» από μια επιγραφή στη βορινή μετόπη της Ακρόπολης: «Να φύγουν οι Αγγλοι»! Δημοσιεύουμε την περιγραφή ολόκληρης της επιχείρησης, η οποία οργανώθηκε από το ΚΚΕ, όπως την είχε διηγηθεί ένας από τους «δράστες» σε κείμενο του στον «Ριζοσπάστη», στις 26 Ιανουαρίου του 2001. 

Ο Μαρίνος Πετρούνιας για την εγκατάσταση της φωτεινής επιγραφής,με το σύνθημα κατά της αγγλικής  επέμβασης, που διαδόθηκε σ’ όλο τον κόσμο (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

«Πολλές είναι οι πράξεις ηρωισμού, αυταπάρνησης και αντίστασης που πραγματοποίησαν αγωνιστές – κομμουνιστές όχι μόνο στην περίοδο της τριπλής κατοχής, αλλά και αργότερα, όταν την μπότα των Γερμανών ήρθε να αντικαταστήσει η μπότα των Αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών.

 

Πράξεις που στις δύσκολες συνθήκες της εποχής, τόνωναν το ηθικό του αδούλωτου λαού μας αλλά και βοηθούσαν να ενημερωθεί όλη η ανθρωπότητα για την τραγική κατάσταση που ζούσε ο ελληνικός λαός τότε, όταν «όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά».  Τότε, που η τρομοκρατία του κράτους και παρακράτους της Δεξιάς, υπό την καθοδήγηση των «προστατών» μας Αγγλων συμμάχων, επιδίωκαν να εξανδραποδίσουν τον ελληνικό λαό, να τον κάνουν υποζύγιό τους.

 

Είναι γνωστό ότι ο Ουίστον Τσόρτσιλ, στα Δεκεμβριανά, είχε διατάξει τα αγγλικά στρατεύματα να φέρονται σαν σε κατοχική χώρα. Και, ταυτόχρονα, επιδίδονταν στο σφαγιασμό του λαού για να μην μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Ο λαός, όμως δε λύγισε, είχε το στήριγμά του το ΚΚΕ – τους κομμουνιστές, αυτοί στάθηκαν ταμπούρι υπερηφάνειας κι έβαλαν τα στήθη τους μπροστά στους μακελάρηδες, να τους κόψουν τη φόρα του κατατρεγμού και του ολέθρου, να αντιμετωπίσουν με όποια θυσία τους, τους μεγάλους εγκληματίες.

Το Πρεκαριάτο δεν υπάρχει

Τα τελευταία χρόνια διαδώθηκε ευρέως μια φιλολογία γύρω από τον όρο ”πρεκαριάτο” (precarious: επισφαλείς) για να περιγράψει αυτούς που εργάζονται σε συνθήκες επισφάλειας:  ”Η Επισφάλεια  είναι η υλική συνθήκη ζωής που συνδέεται με την άτυπη, ευέλικτη, προσωρινή εργασία-ανεργία και χαρακτηρίζεται από ελλιπή οικονομική, κοινωνική και συναισθηματική ασφάλεια, από προσωρινότητα και αβεβαιότητα σε κάθε στιγμή της ζωής” (wikipedia).

Χρησιμοποιείται κυρίως από μεγάλα κομμάτια της αριστεράς, που θέλουν να αναθεωρήσουν την παρωχημένη κατ’αυτούς μαρξιστική θεωρία, αλλά και από διάφορους μεταμοντέρνους και χρησιμοποιείται αρκετά σαν ‘όπλο’ για να αποδείξει την δήθεν ανεπικαιρότητα του μαρξισμού. Στον θεωρητικό και πολιτικό λόγο αυτών, ο όρος ‘πρεκαριάτο’ έχει αντικαταστήσει τον όρο ‘προλεταριάτο’, μιας και θεωρούν ότι το προλεταριάτο, το επαναστατικό υποκείμενο του μαρξισμού, δεν υφίσταται πλέον σαν κεντρικό υποκείμενο στον καπιταλισμό αλλά έχει αντικατασταθεί από το πρεκαριάτο,το κογκνιταριάτο κ.τ.λ. Άρα, λένε, η θεωρία χρήζει επανεξέτασης, αναθεώρησης ή ακόμα και ολικού ξεπεράσματος μιας και δεν ανταποκρίνεται πλέον στις νέες κοινωνικές τάξεις του σημερινού καπιταλισμού και επιμένει να ζει στο παρελθόν.

ΣΑΠΙΛΑ.....

Παραβρώμισε…

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 2 Φεβρουαριου 2017

Για όποιον είχε το κουράγιο να παρακολουθήσει χτες τη Βουλή δεν υπάρχει αμφιβολία. Η… στάθμη έχει ανέβει πολύ. Και πολύ επικίνδυνα.

Η ευτέλεια από την οποία τρέφονται τα δήθεν «αντισυστημικά» φίδια δεν έχει προηγούμενο. Εξίσου φανερό είναι ότι δεν έχει και πάτο. Εκτός από τον πάτο στον οποίο οδηγούνται οι «σωτήρες μας» κατά πως τους οδηγεί ο κατήφορος.
Σας παρακαλούμε πάρτε τις ομιλίες των βασικών «μονομάχων». Διαβάστε την ομιλία του Καμμένου. Μετά πάρτε την ομιλία του Τσίπρα. Και στη συνέχεια την ομιλία του Μητσοτάκη. Και της Γεννηματά.

Μην αφαιρέσετε τίποτα. Αλλά και μην συμψηφίσετε τίποτα. Απλώς προσθέστε τα. Ναι. Εμείς θεωρούμε ότι λένε όλοι τους την αλήθεια.

Η ίδια «καραμέλα»

Μιλώντας τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη, η υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας και Θράκης), Μαρία - Κόλλια Τσαρουχά, μίλησε για «κομματική εισδοχή» στις κινητοποιήσεις των αγροτών, υπονοώντας ότι είναι «υποκινούμενες». Είπε συγκεκριμένα: «Οι αγρότες έχουν το δικαίωμα να αντιδρούν, δεν πιστεύω όμως πως δεν ξέρουν από πού προέρχονται τα αιτήματά τους και γιατί είναι στους δρόμους οι φίλοι αγρότες (...) υπάρχει μία κομματική εισδοχή, η θέση μου είναι ότι πάντα υπάρχει στις κινητοποιήσεις η κομματική εισδοχή και στη συγκεκριμένη περίπτωση στα μπλόκα». Την καραμέλα περί κομματικής υποκίνησης την έχουν γευτεί πολλές φορές στο παρελθόν οι αγρότες στις κινητοποιήσεις τους, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το ίδιο έργο συνεχίζει επάξια σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ωστόσο, μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η υφυπουργός δεν ξέρει πως η πλειοψηφία της μικρομεσαίας αγροτιάς μόλις και μετά βίας επιβιώνει, ενώ όλο και περισσότεροι φεύγουν κάθε χρόνο από την παραγωγή. Την ευθύνη γι' αυτό την έχει αποκλειστικά η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της ΚΑΠ της ΕΕ. Είμαστε σίγουροι επίσης ότι κάτι έχει ακούσει για τις αλλεπάλληλες συσκέψεις που διοργάνωσε τους τελευταίους μήνες η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, όπου καθορίστηκαν συλλογικά και με μεγάλη αντιπροσώπευση το πλαίσιο πάλης και οι μορφές του αγώνα. Επομένως, τα περί «κομματικής εισδοχής» μπορούν να ερμηνευτούν μόνο ως προσπάθεια της κυβέρνησης να υπονομεύσει και να συκοφαντήσει τον δίκαιο αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, όπου οι κομμουνιστές συνδικαλιστές του αγροτικού κινήματος ποτέ δεν έκρυψαν ότι πρωτοστατούν.