Ο μάγος είναι ...το εμπόδιο

Παρατίθεται το άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Τα Νέα» του Σαββατοκύριακου 4-5 Γενάρη 2020.  
«"Η σύγχρονη αστική κοινωνία, που δημιούργησε τόσο ισχυρά μέσα παραγωγής και ανταλλαγής, μοιάζει με το μάγο εκείνο που δεν καταφέρνει πια να κυριαρχήσει πάνω στις καταχθόνιες δυνάμεις που ο ίδιος κάλεσε”*

Η παραπάνω φράση αποτυπώνει το βάθος και την πραγματική αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η λαϊκή πλειοψηφία.

Είμαστε στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της ρομποτικής, της ψηφιοποίησης.

Αυτές οι εξελίξεις μαρτυρούν μία αδιάψευστη αλήθεια: Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες, ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής για εκατομμύρια εργαζόμενους στην χώρα μας και σε όλον τον κόσμο.

Τα αποτελέσματα όμως είναι ακριβώς τα αντίθετα. Το ρολόι αντί να πηγαίνει προς τα μπρος, γυρνάει πίσω...

Το χάσμα ανάμεσα στο πώς μπορεί να ζει σήμερα ένας εργαζόμενος και στο πώς τελικά ζει όλο και μεγαλώνει, ακόμα και αν η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης.

Για τον Θάνο και την Τέχνη

03-01-2020

Με τον Μικρούτσικο ίσως συμβεί -ίσως άρχισε ήδη να συμβαίνει τώρα που δεν μπορεί να βγεί και να τους φιμώσει-, ό,τι συμβαίνει και με τους Μαρξ-‘Ενγκελς σήμερα. Αφού δεν μπόρεσαν οι αντιδραστικοί να ξεριζώσουν από τα μυαλά και τις πράξεις εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου τις ανακαλύψεις του μαρξισμού, επιχειρούν να τον αλλοιώσουν με ενέσεις μεταφυσικής. 

Κατιούσα

 

Η Τέχνη, είναι μια μορφή κοινωνικής συνείδησης, ένας τρόπος ύπαρξής της, που όπως κάθε άλλη (φιλοσοφία, θρησκεία, κλπ), εκφράζει ταξικές θέσεις και συμφέροντα. Αναπτύσσεται πάνω στη βάση των υφιστάμενων παραγωγικών σχέσεων και αποτελεί ως μέρος της ιδεολογίας, στοιχείο του εποικοδομήματος. Όπως οποιοδήποτε τμήμα του κοινωνικού κόσμου λοιπόν, έτσι και η Τέχνη, στις διάφορες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται, από την ζωγραφική ως τη μουσική κι από το θέαμα (όχι των Καταστασιακών) ως την ποίηση, δεν συνιστά εσωτερικά ενιαίο όλο, αλλά διαιρείται σε αυτή που υπηρετεί την άρχουσα τάξη και το σύστημα που εδράζεται στην κυριαρχία της, και στην αντίθετή της, σε εκείνη δηλαδή που στην ουσία της βρίσκουμε να αντανακλώνται οι ανάγκες, οι συνθήκες ζωής, τα όνειρα, το παρελθόν αλλά και το μέλλον των ανθρώπων που στενάζουν, που τσακίζονται, και που συγχρόνως αναδύονται από την ιστορική διαδικασία στη θέση των πρωτοπόρων, εκείνων που θα δώσουν το οριστικό τέλος στην ταξική προϊστορία, εγκαινιάζοντας αυτό που ο Βαζιούλιν θα ονόμαζε «ωριμότητα της ανθρώπινης κοινωνίας».

ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ «OTPOR!» ΚΑΙ CANVAS ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ

Εξαγωγή τεχνογνωσίας στην οργάνωση «πολύχρωμων επαναστάσεων»

 

Νέες, αναβαθμισμένες αποστολές μετά την ανατροπή Μιλόσεβιτς και τον πλήρη διαμελισμό της χώρας

Στις 24 Σεπτέμβρη 2000, περίπου έναν χρόνο μετά την ολοκλήρωση των δολοφονικών βομβαρδισμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, οι πρόωρες προεδρικές εκλογές στη χώρα σημείωσαν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής, 72%.

Ακολούθησε πολιτική κρίση, καθώς ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης δεν δέχτηκε το αποτέλεσμα, με βάση το οποίο θα έπρεπε να ακολουθήσει και δεύτερος γύρος, υποστηρίζοντας πως ο υποψήφιός της, Βόισλαβ Κοστούνιτσα, έλαβε την απόλυτη πλειοψηφία, πάνω από το 50,01% των ψήφων.

Η κρίση κορυφώθηκε με τη λεγόμενη «επανάσταση της Μπουλντόζας», στις 5 Οκτώβρη, όταν ο Πρόεδρος Μιλόσεβιτς παραιτήθηκε μετά από επεισοδιακές διαδηλώσεις και την εισβολή διαδηλωτών στο Κοινοβούλιο.

Βασικός ενορχηστρωτής της εκστρατείας ενάντια στον Μιλόσεβιτς ήταν το «κίνημα» «Otpor!» (Αντίσταση!), που συστάθηκε τον Οκτώβρη του 1998 από φοιτητές του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, με σκοπό την ανατροπή του. Βασική αρχή του «Otpor!» ήταν η «μη βίαιη πάλη» και κεντρικό πολιτικό σύνθημα το «Gotov je» («Εχει τελειώσει»).

Τα κόμματα του συνασπισμού με ηγέτη τον Κοστούνιτσα και κυρίως το «Otpor!» ενισχύθηκαν συνολικά, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Washington Post», από το 1999 με 41 εκατ. δολάρια από τις ΗΠΑ, γεγονός που επιβεβαίωσε δημόσια και η αμερικανική κυβέρνηση.¹

Οσο οργανώνουν την αντιλαϊκή συναίνεση, εμείς πρωτοστατούμε στη λαϊκή αντεπίθεση

Για όποιον δεν πείστηκε από την προκλητική ομοφωνία κυβέρνησης και αστικών κομμάτων ότι οι υπογραφές που έπεσαν για τον αγωγό «East Med» είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της επικίνδυνης εμπλοκής σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, ήρθε και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα να το επιβεβαιώσει με τους σχολιασμούς του. Οπως είπε, πρόκειται για κίνηση που «αναβαθμίζει» γεωπολιτικά τη χώρα μας, θυμίζοντας τις «ευλογίες» των ΗΠΑ, πάντα στο όνομα της «περιφερειακής ασφάλειας», που άλλωστε έχουν προστεθεί και επίσημα στην τριμερή συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Και πριν περάσουν δώδεκα ώρες από τις υπογραφές που τάχα εξασφαλίζουν τις «ισορροπίες» στην περιοχή, ήρθε το νέο χτύπημα των «προστατών» ΗΠΑ στο Ιράκ για να κλιμακώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στον Περσικό Κόλπο και στη Μέση Ανατολή.

 

Αν κάτι ξεχωρίζει από τα κάθε λογής χαράς ευαγγέλια από σύσσωμο τον αστικό Τύπο, παλιούς και νέους υπουργούς κάθε «απόχρωσης» για τις υπογραφές για τον αγωγό, είναι ότι πρόκειται καταρχάς για κρίκο προώθησης ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων στην περιοχή, με τη σφραγίδα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η ενορχηστρωμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί η κατασκευή του αγωγού ως ενέργεια που ενισχύει τη θέση της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία αποτελεί προκλητικό αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, και μάλιστα σε συνθήκες πολύ τεταμένες.