Ο Κοντονής, ο Τραμπ και ο Μαρξ: Ας μιλήσουμε για το κράτος

Γράφει ο Στάθης Μανδαλάκης // 

Σχετικά με την μαρξιστική θεωρία για το κράτος αρκετά πράγματα είναι γνωστά.
Το πρώτο είναι ότι ο Μαρξ δεν πρόλαβε να μας κληροδοτήσει με μια συγκροτημένη ανάλυση του φαινομένου, μολονότι κάτι τέτοιο ήταν στις προθέσεις του, συνεπώς ό,τι συνιστά την θεωρία του είναι οι διάσπαρτες αναφορές σε διάφορα έργα τα οποία έχει συγγράψει.

Το δεύτερο είναι ότι από τις αναλύσεις του προκύπτει η θέαση του κράτους ως εκείνου του στοιχείου που στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κοινωνίας λειτουργεί ως ο εγγυητής της ταξικής κυριαρχίας της αστικής τάξης αλλά και ως το όργανο εξισορρόπησης των αντιτιθέμενων ενδογενών αστικών συμφερόντων.

Το τρίτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι πολλές από τις αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν μετά το θάνατο του Μαρξ είχαν –αν όχι ως σημείο εκκίνησης- ως κεντρικό σημείο το κράτος. Από τον Λένιν μέχρι τον Πουλαντζά, από τον Αλτουσέρ μέχρι τον Μίλιμπαντ αλλά και ένα πλήθος μελετητών του έργου του Μαρξ ανέλυσαν διεξοδικά το φαινόμενο του κράτους. Μάλιστα αυτές τους οι μελέτες ήταν τόσο σημαντικές ώστε καθόρισαν κατά πολύ την πολιτική των εργατικών και κομμουνιστικών κομμάτων κατά τον 20^ο αιώνα.

Μου θυμίζεις τη μάνα σου…

Με αφορμή την επανεμφάνιση του «τέως» στο ΣΚΑΪ

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ • 1 Ιουνιου 2016,

Εκεί που λοιδωρείται κάθε αγώνας για τη ζωή και το ψωμί, εκεί που προσβάλλεται κάθε εργαζόμενος ως  ο αίτιος για τα δεινά που τον έχουν βρει, εκεί όπου όλοι όσοι αποφασίζουν να μην δεχθούν παθητικά τη διαρκή εξαθλίωση γίνονται εχθροί του τόπου και της περιβόητης ανάπτυξης, εκεί ακριβώς, σε αυτό το τηλεοπτικό κανάλι, βρήκε στασίδι ο τέως για να ξεπλυθεί από την δυσώδη αποφορά των όσων έκαναν ο ίδιος και η γαλαζοαίματη οικογένειά του. Αλλά η ιστορία, δυστυχώς για τον ίδιο και για όσους του δίνουν τα μέσα για να ξεπλυθεί είναι σκληρή και δεν ξεγράφει…

Επαναφέρουμε το κείμενο που είχε γραφτεί στον Ημεροδρόμο στις 23 Σεπτεμβρίου 2014 όταν το βασιλόπαιδο της Φρειδερίκης γιόρταζε την επέτειο των γάμων του στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης.

«Είσαι το χαϊδεμένο βασιλόπαιδο εκείνου, ο οποίος εστεμμένος το βασιλικό σχήμα, υπέγραφε διατάγματα κι έστελνε τους μισούς Έλληνες στα ξερονήσια, στα βασανιστήρια, στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Είσαι ο γιος εκείνου που αρνήθηκε την απονομή χάριτος στον Νίκο Μπελογιάννη και το Δημήτρη Μπάτση και εκτελέστηκαν μια Κυριακή ξημέρωμα. Ήταν 30 Μαρτίου 1952.

Η αντιλαϊκή φοροληστεία και η προκλητική προπαγάνδα

Εδώ και ένα χρόνο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να συνοδεύει την παραπέρα απογείωση της αντιλαϊκής φοροληστείας με μια αντίστοιχη απογείωση της προκλητικής προπαγάνδας, που λέει ότι τάχα... «δεν έγινε και τίποτα» ή, πολύ περισσότερο, πως το νέο χαράτσωμα του λαού είναι... «δίκαιη κατανομή των βαρών»!
Κι αν πέρσι τέτοιον καιρό σχολιάζαμε την περιβόητη δήλωση «δηλαδή, πόσα μακαρόνια τρώει ο κόσμος;», με την οποία «σχολίασε» ο Ν. Φίλης τη μαζική μετάταξη της μεγάλης πλειοψηφίας των βασικών ειδών διατροφής από το συντελεστή ΦΠΑ 13% στο 23%, οι τωρινές προκλητικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ο αντιλαϊκός κατήφορος δεν έχει τέρμα ούτε στην πολιτική τους ούτε στην προπαγάνδα που τη συνοδεύει.

Κάπως έτσι περάσαμε στις «παραδοχές» του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου, ότι «ένα κομμάτι των φτωχών ανθρώπων χτυπιέται από τη μείωση του αφορολόγητου, αλλά λίγο» (!), όπως και στις... φοβερές «αναλύσεις» της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Α. Θεοπεφτάτου ότι «δύσκολα συμβαίνει και να πίνεις πολύ και να καπνίζεις πολύ και να πηγαίνεις να πίνεις πολλούς καφέδες, δηλαδή πρέπει να συμπίπτουν πάρα πολλά πράγματα για να επιβαρυνθεί σοβαρά ένα νοικοκυριό» και, φυσικά, στις δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλου, ότι «μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νερό ή ρεύμα», τις οποίες συμπλήρωσε με το γνωστό «ποίημα» ότι «προσπαθούμε να πάρουμε πολλά από τους λίγους και λίγα από τους πολλούς»...