Στα καλύτερά τους

 

  Πηγή: Eurokinissi

 

Ούτε... μία στους 32. Τόση είναι η αναλογία των γυναικών στο υπουργικό συμβούλιο της Σαουδικής Αραβίας, που παρεμπιπτόντως έχει βασιλιά - μονάρχη, κληρονομικώ δικαίω - ενώ για πρώτη φορά επιτράπηκε στις γυναίκες να ψηφίσουν για Δημοτικά Συμβούλια το... 2015.

Εκεί βρίσκεται από χτες ο πρωθυπουργός, χωρίς πάντως τα κυβερνητικά επιτελεία να δείχνουν την ίδια ευαισθησία, όπως έδειχναν, για παράδειγμα, προ εβδομάδων για την παρομοίως τραγική κατάσταση των γυναικών και των δικαιωμάτων τους στο Αφγανιστάν.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι με τη Σαουδική Αραβία, όπου πριν από έναν περίπου μήνα στάλθηκε και μια ελληνική συστοιχία «Πάτριοτ», τα πράγματα είναι... τελείως αλλιώς: Μαζί της, και παρέα με μερικές ακόμα πετρελαιομοναρχίες της περιοχής, το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα δηλώνουν τη δέσμευσή τους να ...πολεμήσουν για την «ελευθερία», τη «δημοκρατία» και τις «κοινές αξίες» που τους ενώνουν, ενάντια στον... σκοταδισμό, στον απολυταρχισμό και την καταπίεση.

Η υποκρισία και τα προσχήματα που πάντα συνοδεύουν «σαν τη σκιά» τα ιμπεριαλιστικά σχέδια... στα καλύτερά τους.

902gr

Αδύνατη... συγκατοίκηση

 

Να «στεγάσουν» το παραμύθι ότι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών περνάει μέσα από την καπιταλιστική ανάπτυξη, ψάχνουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τις κατά τα άλλα «δακρύβρεχτες» τοποθετήσεις τους για την πανάκριβη στέγη, τα ενοίκια που καίνε κυρίως τους νέους, οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους. Αλήθεια, όμως, μιας που τους έπιασε ο πόνος για τη λαϊκή στέγη, γιατί δεν καταργούν τα απανωτά χαράτσια που φορτώνουν σε αυτή όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις; Γιατί δεν προχωράνε - όπως επανειλημμένα έχει ζητήσει το ΚΚΕ και έχουν απορρίψει όλες οι κυβερνήσεις - στη διαγραφή των πανωτοκίων και όλων των υπόλοιπων ληστρικών όρων, με τους οποίους οι τράπεζες κατακλέβουν χρόνια τώρα τα λαϊκά στρώματα που προσπαθούν να καλύψουν με δάνεια αυτή την ανάγκη; Γιατί δεν σταματάνε τα σχέδιά τους να ξεσπιτώσουν μαζικά χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που τα καταχρέωσαν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί δεν χτίζουν μαζικά εργατικές - λαϊκές κατοικίες και δεν αξιοποιούν τα χιλιάδες αναξιοποίητα ακίνητα για να στεγάσουν δωρεάν νέα ζευγάρια; Γιατί τόσα χρόνια οι φοιτητικές εστίες μετά βίας καλύπτουν έναν στους έντεκα φοιτητές, τους οποίους καλούνε κιόλας να βάλουν το χέρι στην τσέπη;

Την απάντηση μπορεί κανείς να τη δει και στα όσα προτείνουν ως «λύσεις»: Στις κρατικές επιδοτήσεις και στα «πακέτα» για το κεφάλαιο, που θα πληρώσει ο λαός από την άλλη τσέπη, για να επιδοτηθούν οι κατασκευαστικοί όμιλοι για τα νέα «πράσινα» και πανάκριβα σπίτια. Στα εφάπαξ επιδόματα για ενοίκια, για να αξιοποιήσουν «επικερδώς» οι τράπεζες τα χιλιάδες σπίτια που έχουν μαζέψει από τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Στις ΣΔΙΤ για να φτιαχτούν ακόμα και στοιχειώδεις υποδομές, ώστε ο λαός να βάζει τη «χασούρα» και οι όμιλοι να βγάζουν τα κέρδη. Στα χωροταξικά σχέδια που χαράσσονται πάνω στη γη - εμπόρευμα, για την αξιοποίησή της με τους όρους του κεφαλαίου. Κοινή συνισταμένη για όλα αυτά είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Κι αυτό είναι η απάντηση στο γιατί δεν μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη για σύγχρονη και φτηνή κατοικία για όλο τον λαό, παρά τις σύγχρονες δυνατότητες. Πόσο μάλλον γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν πόλεις που θα καλύπτουν συνδυαστικά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες με υποδομές και χώρους αναψυχής, σύγχρονες δημόσιες μεταφορές, όλα τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα κ.ο.κ. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ξανά ότι καπιταλιστικά κέρδη και σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δεν γίνεται να «συγκατοικήσουν» με τίποτα.

Για τα μάτια των νέων

 

 

Φωτό αρχείου

Πηγή: Eurokinissi

 

Μια παράσταση, με «ειδικό προσκεκλημένο» τη νέα γενιά, δίνουν σε «κόντρα ρόλους» η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιδόμενοι σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων για δήθεν «μέτρα στήριξης», «ευκαιρίες» και επιδόματα. Αντιμετωπίζουν τη νεολαία σαν εκλογική λεία στο σαφάρι της κυβερνητικής εναλλαγής, προσπαθούν να εγκλωβίσουν και να ενσωματώσουν τη δίκαιη αγανάκτηση των νέων για το αδιέξοδο στο οποίο τους καταδικάζει η αντιλαϊκή πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων.

Η κυβέρνηση προαναγγέλλει μέτρα για τη νεολαία και «διάλογο» μαζί της για την «αποκατάσταση των αδικιών», με τον ΣΥΡΙΖΑ να διαφημίζει τη δική του ατζέντα «παροχών» προς τους νέους και να κατηγορεί τη ΝΔ για ιδεοληψία σε βάρος τους. Επιχειρούν έτσι να εμφανίσουν ο καθένας τον εαυτό του ως τη «φτερούγα προστασίας» που θα αγκαλιάσει τάχα τη νέα γενιά.