« Πρέπει
να αποδώσουμε τα νέα φαινόμενα που παρατηρούνται στον τομέα του πολέμου
όχι τόσο στις νέες στρατιωτικές επινοήσεις και ιδέες, όσο σε αυτή την
αλλαγή του κοινωνικού καθεστώτος και των κοινωνικών σχέσεων.»
Κ.Κλάουζεβιτς.
«….και πίσω από τα κανόνια ξεπρόβαλαν οι έμποροι»
M.Μπρέχτ
M.Μπρέχτ
Ο πόλεμος αποτελεί αναπόσπαστο
κομμάτι της ιστορίας της ανθρωπότητας, κεντρικό στοιχείο όλων των
κοινωνικών-ταξικών σχηματισμών που αναπτύχθηκαν σε όλη την ιστορική
διαδρομή. Ο ρόλος του στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή ιστορία αλλά και στην
ανάπτυξη και κυριαρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της
εξουσίας του κεφαλαίου είναι αποφασιστικός. Ο πόλεμος, ο στρατός, το
κράτος και η πολιτική είναι σε τελευταία ανάλυση μηχανισμοί ιδιοποίησης
από την εκμεταλλεύτρια τάξη του κοινωνικού υπερπροιόντος σε βάρος των
άμεσων παραγωγών. Ο πόλεμος είναι η ανώτερη πολιτική μορφή εσωτερικής
και εξωτερικής ενίσχυσης και επέκτασης αυτής της ιδιοποίησης σε όσο το
δυνατόν ευρύτερες μάζες άμεσων παραγωγών στις κατεχόμενες, στις
γειτονικές η στις μακρινές περιοχές.
Από την άλλη μεριά ο απελευθερωτικός
«πόλεμος», με την μορφή της ταξικής πάλης και πρώτα από όλα της δράσης
του εργατικού κινήματος, είναι η αντίθετη ιστορική μορφή διεκδίκησης από
τους άμεσους παραγωγούς των προϊόντων της δουλειάς τους και της
ελευθερίας τους απέναντι στους κάθε λογής εσωτερικούς και εξωτερικούς
εκμεταλλευτές τους. Η διαλεκτική ενότητα του εσωτερικού και του
εξωτερικού πολέμου, του πολέμου των καταπιεσμένων και του πολέμου των
καταπιεστών, συνδέεται με την καρδιά κάθε ταξικού τρόπου παραγωγής, που
είναι η καταπίεση, η καταστολή και η βία από όσο το δυνατόν λιγότερους
εκμεταλλευτές πάνω σε όσο το δυνατόν περισσότερους εκμεταλλευόμενους.
Αυτή η βασική αντίθεση είναι πρωταρχική σε σχέση με τη δευτερεύουσα
πλευρά του κράτους, της πολιτικής και του πολέμου που είναι ο
ανταγωνισμός στο εσωτερικό των εκμεταλλευτριών τάξεων ανάμεσα στις
διάφορες ιστορικές, εθνικές και παραγωγικές μορφές οργάνωσης και
εξέλιξης.