«Να πάτε να ζήσετε στην Κούβα»

Από atexnos3 στο Νοέ 16, 2017 Απόψεις

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

«Να πάτε ναζήσετε στην Κούβα»

 

«Να πάτε να ζήσετε στην Κούβα»

Από  atexnos

Γράφει ο

Γράφει ο  Νίκος Μόττας

Η πρόσφατη τραγωδία στη Δυτική Αττική, με τους 15 νεκρούς συνανθρώπους μας, τους δεκάδες τραυματίες και τις ανυπολόγιστες καταστροφές φέρνει στο προσκήνιο άλλη μια πτυχή της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτή της έλλειψης απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων και υποδομών που δε χρηματοδοτούνται και δεν υλοποιούνται επειδή δεν είναι «κερδοφόρα». 

Στο βωμό της κερδοφορίας, που αποτελεί προτεραιότητα της πολιτικής της Ε.Ε. και των αστικών κυβερνήσεων, χάνουν τις ζωές τους άνθρωποι. Μια ισχυρή νεροποντή ήταν αρκετή για να φέρει το χάος, την καταστροφή και το θάνατο στην Αθήνα του 2017. «Όπου φτωχός και η μοίρα του», θα πει κάποιος. 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Χιλιάδες τίμησαν τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου με πορεία στο αμερικάνικο προξενείο (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Στη Θεσσαλονίκη, παρά την καταρρακτώδη βροχή, χιλιάδες εργαζόμενοι, μικροί και αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες τίμησαν αγωνιστικά τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, διαδηλώνοντας το επίκαιρο μήνυμά του «Το Πολυτεχνείο μένει ζωντανό - Με τα μονοπώλια ή με το λαό».

Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από την Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ και πραγματοποίησαν μαχητική πορεία στους δρόμους της πόλης, διαδηλώνοντας «Ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός».

Αναμασήματα...

Με μια άθλια προπαγάνδα πάνω στα ρημάδια που αφήνει πίσω της η αντιλαϊκή πολιτική, επανήλθαν χτες τα κυβερνητικά στελέχη, αστικά επιτελεία και ΜΜΕ, μιλώντας για το νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού της Δυτικής Αττικής. Τι έλεγαν όλη μέρα; Πάνω - κάτω ότι φταίει ο εργατόκοσμος που πνίγεται με την πρώτη δυνατή μπόρα! Γιατί λέει έχτιζε όπου έβρισκε, «ανέχτηκε» το μπάζωμα των ρεμάτων -μέχρι κι ότι δεν «κάρφωνε» ο ένας τον άλλο όταν έπρεπε (!) ακούστηκε - και πάει λέγοντας. Η γνωστή, χυδαία «επιχειρηματολογία», ότι η εργατική τάξη και ο λαός φταίνε για τα δεινά τους, αυτά που φορτώνει στην πλάτη τους το καπιταλιστικό σύστημα, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους...

... συγκάλυψης

 

Λες και είναι ο εργατόκοσμος (και όχι οι κυβερνήσεις και η ΕΕ) που δεν επιλέγει τα αντιπλημμυρικά και άλλα έργα, επειδή δεν είναι «ανταποδοτικά», δεν φέρνουν δηλαδή κέρδη στο κεφάλαιο. Λες και είναι οι εργαζόμενοι (και όχι το αστικό κράτος και η τοπική διοίκηση) που κάνουν το σχεδιασμό με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου. Λες κι ο αντιπλημμυρικός σχεδιασμός «σκοντάφτει» στην αυθαίρετη οικιστική δόμηση και όχι στην εμπορευματοποίηση της γης και στο χωροταξικό σχεδιασμό, που έχει σε απόλυτη προτεραιότητα τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η «κολοκυθιά» που παίζεται πάνω στις πλάτες του λαού έχει στόχο να κρύψει την πραγματική αιτία αυτής και των προηγούμενων καταστροφών, που δεν είναι άλλη από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, στο βωμό του οποίου θυσιάζονται οι λαϊκές ανάγκες. Αυτό, την καρδιά του προβλήματος, πρέπει να στοχεύσουν οι εργαζόμενοι.

Ξερνάει αντικομμουνισμό το Ευρωκοινοβούλιο

Σε φορέα χυδαίου, ωμού αντικομμουνισμού αναδεικνύεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παίρνοντας επ' ώμου την αντικομμουνιστική εκστρατεία συνολικά της ΕΕ και καταρρίπτοντας κάθε ισχυρισμό των απολογητών της υπέρ της υποτιθέμενης δημοκρατικότητάς του. Προχτές φιλοξένησε μια ακόμα αισχρή και ανιστόρητη συζήτηση, με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με θέμα «Η κληρονομιά του ολοκληρωτισμού της επανάστασης των Μπολσεβίκων του 1917», και στόχο την εξίσωση του φασισμού/ναζισμού - γνήσιου παιδιού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας - με τον κομμουνισμό, την παραχάραξη και κατάφωρη διαστρέβλωση της Ιστορίας.

Λίγες μέρες πριν, το ίδιο είχε φιλοξενήσει δύο εκθέσεις της πολιτικής Ομάδας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών με τίτλο «Γιατί δεν έγιναν δίκες της Νυρεμβέργης για τους κομμουνιστές;» και «Εγκλημα χωρίς τιμωρία», στο πλαίσιο των οποίων διατυπώθηκαν αξιώσεις για δίκες και διώξεις κομμουνιστών και κομμουνιστικών κομμάτων.

Είχε προηγηθεί εκδήλωση υπό την αιγίδα του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Α. Ταγιάνι και του Λαϊκού Κόμματος για τους «διαφωνούντες στον κομμουνισμό»...

Πότε η θεομηνία γίνεται έγκλημα;

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

   Ήταν πάλι Νοέμβρης, το 1961, όταν η θεομηνία πλήττει την Αττική. Οι νεκροί φτάνουν τους 43, οι άστεγοι τους 4.000. 

  Ήταν πάλι Νοέμβρης, το 1977, όταν η θεομηνία πλήττει την Αθήνα. Οι νεκροί ανέρχονται στους 37. 

   Είναι πάλι Νοέμβρης, σήμερα, που η Αττική μετρά – μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές – 15 νεκρούς. 

   Ερώτηση: Σαράντα, πενήντα και παραπάνω χρόνια από το 1961, μέσα σε αυτές τις δεκαετίες που πέρασαν και που η Αττική και η Ελλάδα βίωσε και βιώνει αναρίθμητες τέτοιες θεομηνίες, θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για θεομηνίες που η μετατροπή τους σε τραγωδίες δεν συνιστά φυσικό αλλά πολιτικό φαινόμενο;

Να ποιοι είναι οι ένοχοι για το πολιτικό έγκλημα με τους 16 νεκρούς

• Τον Ιούλη του 2017 το υπουργείο Περιβάλλοντος εκτιμούσε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας στη Νέα Πέραμο και άρα δεν χρειάζονται αντιπλημμυρικά έργα!

• Ο «Ριζοσπάστης» αποκαλύπτει σήμερα στοιχεία που δείχνουν ότι οι καταστροφές είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής ευθύνης της πολιτικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ, όλων των κυβερνήσεων αλλά και περιφερειακών και δημοτικών αρχών, με κριτήριο την ανάπτυξη για το κεφάλαιο 

 

Οι αποκαλύψεις που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα ο «Ριζοσπάστης» σοκάρουν!

 Και δίνουν την καλύτερη απάντηση σε όσους χωρίς ντροπή προσπαθούν να κουκουλώσουν τον ένοχο για το πολιτικό έγκλημα που οδήγησε στους 16 νεκρούς και τις τεράστιες καταστροφές στη Δυτική Αττική. Με συγκεκριμένα στοιχεία, που αναδεικνύουν ότι ο πραγματικός ένοχος είναι διαχρονικά η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι αστικές κυβερνήσεις, οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές που αποφασίζουν με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

 

Οσα λένε από προχτές και αφορούν σε αυθαίρετη δόμηση, μπάζωμα ρεμάτων, άναρχη δόμηση κ.λπ., έχουν ως βασική αιτία όχι ότι οι κάτοικοι δεν έχουν «οικολογική συνείδηση», όπως λένε, ούτε είναι θέμα «ατομικής ευθύνης», αλλά το γεγονός ότι ο ίδιος ο χωροταξικός σχεδιασμός γίνεται με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, γενικά τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας.