ΠΕΜΠΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ Βουλιάζουμε την Αθήνα

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ   ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΕΣ   ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΣΤΙΣ 15  ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ  ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,  ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ,  ΩΡΑ 5 μ.μ.

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ           ΟΡΓΑΝΩΣΗ            ΑΓΩΝΑΣ

Συνάδελφοι Συνταξιούχοι

      Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας με γενικό πανελλαδικό ξεσηκωμό, με αποφασιστική, αδιάκοπη δράση, οργάνωση  και πάλη. Όλοι και όλες στον αγώνα καμιά ανοχή στα αντιασφαλιστικά- αντεργατικά μέτρα τις κυβέρνησης. Όχι στον εφησυχασμό, την αδιαφορία, την απογοήτευση.

      Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, χωρίς σταματημό, χωρίς έλεος, χωρίς δισταγμό συνεχίζει να  τσακίζει τις συντάξεις, να καταστρέφει τη ζωή που με δουλειά δεκαετιών χτίσαμε, καθώς και με  νέες περικοπές στις συντάξεις των καινούργιων συνταξιούχων μέχρι και 25%. Διαλύει το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης, παροχής υπηρεσιών, εμπορευματοποιεί την υγεία, καταργεί το σύστημα κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων. Καταργεί για τα παιδιά μας, τις συλλογικές συμβάσεις και τα ωράρια εργασίας, το δικαίωμα στην απεργία, απελευθερώνει τις απολύσεις.

      Την ίδια ευθύνη έχουν και τα άλλα κόμματα που διαχειρίζονται  αυτές τις πολιτικές, που είτε ψήφισαν είτε αποδέχτηκαν την εφαρμογή των τριών μνημονίων κι ενώ δήθεν καταγγέλλουν την κυβέρνηση για τα σε βάρος μας μέτρα, κάνουν καθαρό πως δεν πρόκειται να επαναφέρουν κανένα από τα καταργημένα δικαιώματά μας, αντίθετα θα κινηθούν στις ίδιες ράγες της εφαρμογής των αντιλαϊκών πολιτικών.

Συνάδελφοι Συνταξιούχοι  

      Το κίνημα των συνταξιούχων δεν θα υποχωρήσει, δεν θα υποταχθεί, δεν θα αποδεχτεί τετελεσμένα. Για εμάς τίποτα δεν τελείωσε, τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο. Δεν νομιμοποιούμε στην συνείδησή μας ότι μας έχει αφαιρεθεί, δεν θα κάνουμε πίσω από την διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας, με πρώτο αυτό της άμεσης απόδοσης των συντάξεών μας όπως είχαν διαμορφωθεί όταν συνταξιοδοτηθήκαμε, της 13^ης και 14^ης σύνταξης. 

      Απαιτούμε την παροχή δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με άμεση ενίσχυση των δημόσιων υποδομών σε έμψυχο υλικό, την απαγόρευση της δράσης του ιδιωτικού τομέα στον κλάδο της υγείας- περίθαλψης. Την κατάργηση όλων των αντεργατικών-αντιασφαλιστικών νόμων, την άμεση ανακεφαλαιοποίση όλων των ασφαλιστικών ταμείων.

Συνάδελφοι Συνταξιούχοι

      Δεν διαπραγματευόμαστε ψίχουλα. Ζητάμε πίσω τώρα ότι μας έχει αφαιρεθεί, είναι δουλεμένα και πληρωμένα όλα από εμάς, δεν τα χρωστάμε σε κανένα και τα διεκδικούμε στο ακέραιο.

Να μην λείψει κανένας από το πανελλαδικό συλλαλητήριο της Αθήνας.

                                                             

ΓΙΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ:

ΙΚΑ:2310237694 –- ΟΑΕΕ:2310557088 –- ΟΤΑ:2313317996/6945197817

ΔΗΜΟΣΙΟΥ:2310270433 –- ΔΕΚΟ Τραπεζών:6979695658 –- ΔΕΗ:6976444537

Ματαιοπονούν...

Πεδίο δόξης λαμπρόν» για να ξεδιπλωθούν όλες οι «ευαισθησίες» του αστικού Τύπου (ηλεκτρονικού και έντυπου) αποτελεί η είδηση του θανάτου του Φ. Κάστρο. Και προφανώς κοινός παρονομαστής όλων των προσεγγίσεων είναι ο αισχρός ή ο πιο «ντροπαλός» αντικομμουνισμός.

 

«Ο επαναστάτης που μεταλλάχθηκε σε αυταρχικό ηγέτη», «Ηρωας και δικτάτορας...», και άλλα παρόμοια περιλαμβάνονται στους πιο χαρακτηριστικούς τίτλους. Αποτελεί την προσωποποίηση του οράματος που «ξεκίνησε ως επαγγελία απελευθέρωσης και κατάντησε το πιο αιμοβόρο και αποκρουστικό τέρας του 20ού αιώνα», γράφει προκλητικά ο Ι. Πρετεντέρης στα «Νέα».

Αλλα μέσα, όπως η ΕΡΤ, είναι πιο «ευρηματικά», χαρακτηρίζοντας «αμφιλεγόμενη» προσωπικότητα τον Φ. Κάστρο. Ταυτόχρονα, δεν λείπουν κι εκείνοι που βιάζονται να ξεμπερδέψουν με όσα συμβολίζει ο Κουβανός ηγέτης: «Ο τελευταίος επαναστάτης», γράφει προκλητικά η «Εφημερίδα των Συντακτών» στο πρωτοσέλιδό της, κηρύσσοντας τάχα μου τη λήξη της επαναστατικής πάλης που γεννάει και τέτοια πρόσωπα - σύμβολα.

Περί συναινέσεων

Μιλώντας τις προάλλες σε εκδήλωση, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης είπε: «Μακάρι να έχουμε αντιπαραθέσεις περιεχομένου και ουσίας (...) Εκείνο, όμως, το οποίο μπορούμε να αναπτύξουμε περισσότερο, είναι έχοντας τους διαφορετικούς προσανατολισμούς μας, να εντοπίσουμε σημεία κοινού ενδιαφέροντος στα οποία να έχουμε όχι απλώς συναίνεση, αλλά κοινή δράση. Και αναφέρω το παράδειγμα των πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να μπορέσουμε να το θέσουμε ως εθνικό στόχο για να επιτύχουμε τη μείωσή του. Σε αυτή την ασύμμετρη σχέση, κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του. Ούτε η χώρα μπορεί μόνη της. Για εμένα, η απάντηση είναι μια πολιτική συμμαχιών. Και στην Ευρώπη και στον κόσμο». Η δήλωση αυτή δεν θα είχε ιδιαίτερη αξία (ίσως να μη γινόταν κιόλας...) αν δεν αντανακλούσε ένα γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα, για το κατά πόσο η κυβέρνηση (αυτή ή μια επόμενη) θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα πολλά και μεγάλα μέτωπα που έχουν ανοίξει ταυτόχρονα (διαπραγμάτευση, Προσφυγικό, Κυπριακό - Ελληνοτουρκικά), αν δεν υπάρξουν ευρύτερες συναινέσεις. Απ' αυτή τη σκοπιά, δεν είναι τυχαία η αρθρογραφία στον Τύπο (πολλές φορές με αντιφάσεις), είτε για την ανάγκη να συναινέσουν κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση στα «μεγάλα» (διαπραγμάτευση, εξωτερική πολιτική), είτε αυτή η συναίνεση να προκύψει με καταλύτη τις πρόωρες εκλογές. 

Σε κάθε περίπτωση, τα ζητήματα που διακυβεύονται είναι μεγάλης σημασίας για την αστική τάξη. Αναπόφευκτα επομένως προκαλούν προβληματισμό και ενεργοποιούν σενάρια, αλλά ο στόχος παραμένει ίδιος: Από τη μια να προχωράει απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική και από την άλλη να ανανεώνεται το πλαίσιο ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.