Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Μαρία Βασίλιεβνα Οκτιάμπρσκαγια -“Μαχόμενη αγαπημένη”


Η Μαρία Βασίλιεβνα Οκτιάμπρσκαγια ήταν μια από τις 95 γυναίκες της Σοβιετικής Ένωσης που τιμήθηκαν με το ανώτατο σοβιετικό μετάλλιο του χρυσού άστρου, αυτό που δινόταν στους ήρωες και στις ηρωίδες τής Σοβιετικής Ένωσης για τα ηρωικά τους κατορθώματα και τους αγώνες τους για την υπεράσπιση της σοβιετικής τους πατρίδας.


Κάτι που δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει είναι ότι στον πόλεμο κατά του φασισμού και του ναζισμού, στις διάφορες χώρες, πολλές ήταν οι γυναίκες που συμπαρατάχτηκαν μαζί με τους άντρες στον αντιστασιακό αγώνα ενάντια σε αυτά τα καθεστώτα και στους εκπροσώπους τους, ιδιαιτέρως στις κατακτημένες από αυτούς χώρες. Η διαφορά, όμως, στην αντιμετώπιση αυτών των γυναικών από τις κυβερνήσεις των διαφόρων χωρών υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις τεράστια μέχρι και εκ διαμέτρου αντίθετη. Στην Ελλάδα, οι γυναίκες που αγωνίστηκαν στις πόλεις και στα βουνά αντιμετωπίστηκαν από τις αστικές κυβερνήσεις και τις δικτατορίες τής άρχουσας τάξης με βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες και εκτελέσεις,  την ώρα που αλλού, όπως στη Σοβιετική Ένωση, τιμήθηκαν για τον ηρωικό τους αγώνα με ανώτατες τιμητικές διακρίσεις. Για τους αγώνες και τα μαρτύρια των Ελληνίδων γυναικών που πολέμησαν για μια ελεύθερη Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες καταγραμμένες μαρτυρίες και τεκμήρια. Ας μην τα αναζητήσει κανείς στα αστικά έντυπα που προτιμούν να αποσιωπούν τη συμμετοχή των γυναικών στην αντίσταση και γενικότερα να διαστρεβλώνουν την Ιστορία. Οι αστοί αρέσκονται συνήθως να προβάλλουν από τις σελίδες τους μόνο κάποιες επώνυμες και φιλάνθρωπες κυρίες της τάξης τους, κάποιες ηρωίδες της ροζ λογοτεχνίας και αρκετά συχνά διάφορα απογυμνωμένα μοντέλα.

«Ο ευρωκομμουνισμός ήταν οπορτουνιστικός εκφυλισμός»: Ο ΓΓ του ΚΚ Ιταλίας Μάρκο Ρίτσο αποκαθηλώνει τον Μπερλινγκουέρ






Από atexnos3 στο Νοέ 24, 2018 Πολιτική
 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (Partito Comunista) Μάρκο Ρίτσο κατά τη διάρκεια των εργασιών της 20ης Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες στην Αθήνα. 

Στην τοποθέτηση του ο Ρίτσο, αφού αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί στο ιταλικό εργατικό κίνημα και ευρύτερα στην πολιτική σκηνή της χώρας, εξαπέλυσε σκληρή κριτική στην οπορτουνιστική πολιτική του – άλλοτε κραταιού τις δεκαετίες 1970 και 1980- Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμενος στο πολιτικό «φλερτ» του παλαιού Ιταλικού ΚΚ με την σοσιαλδημοκρατία, ο Ρίτσο σημείωσε: «Απορρίπτουμε με απόλυτη επιμονή τις πολιτικές συμμαχίες μεταξύ κομμάτων για εκλογικούς λόγους και, ακόμη περισσότερο, προς υποστήριξη των αποκαλούμενων “αριστερών κυβερνήσεων”. Το ιταλικό εργατικό κίνημα έχει πληρώσει βαριά την πολιτική της συνεργασίας και του συμβιβασμού με τα ρεφορμιστικά κόμματα».

Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου



Η ανατιναγμένη γέφυρα
Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό
νέας ανάστασης χτυπάει καμπάνα
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.
   
 Ο συμβολισμός του όμορφου αυτού αντάρτικου τραγουδιού δεν είναι τυχαίος. Τα σύμβολα στην ιστορία, αποτέλεσμα καταγραφής μεγάλων έστω
και στιγμιαίων γεγονότων, έχουν επιδράσει στη λαϊκή ανάταση, έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία ψυχολογίας και συνείδησης στις λαϊκές μάζες για να
δημιουργήσουν στη συνέχεια ηρωικά κατορθώματα στον αγώνα με σκοπό την επιβολή του δίκιου τους.
 
    Και αν η γέφυρα της Αλαμάνας ήταν για την επανάσταση του 1821 ένα από τα ηρωικά κατορθώματα στον εθνικοαπελευθερωτικό και κοινωνικό αγώνα των Ελλήνων για την ίδρυση δικού τους αστικού κράτους ενάντια στη φεουδαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου καθιέρωσε στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα του ΕΛΑΣ συνολικά το λαϊκοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ με ψυχή και αιμοδότη το ΚΚΕ, ως τη δύναμή τους για μια νέα λαοκρατούμενη Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους Ιταλογερμανούς κατακτητές. Ηταν με μια έννοια καταλύτης στην απελευθέρωση ανεξάντλητης λαϊκής δύναμης σ' ένα αγώνα άνισο, μα πέρα για πέρα δίκαιο, που ως προς την απελευθέρωση οδήγησε το λαό μας στη νίκη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο λαϊκός ποιητής αποτύπωσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της Αντίστασης με το Γοργοπόταμο, συσχετίζοντάς τον με την Αλαμάνα.

Η κόλαση είναι οι άλλοι


Γ.Γ. Διεθνούς Αμνηστίας: «Δεν έχω καμία αμφιβολία πως ο Κακούμα, στην Κένυα όπου φιλοξενούνται 300.000 άτομα, είναι χίλιες φορές καλύτερος από αυτό που είδα στην Μόρια».


Δεν είστε τίποτα άλλο πέραν του μαντρόσκυλου των αφεντικών. Με φτηνή αλληλεγγύη και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τροφοδοτείτε τα μικροαστικά αντανακλαστικά των υπηκόων σας. Η αλήθεια δεν είναι άλλη παρά αυτή της εκμηδένισης της ζωής των κολασμένων και των κερδών του κράτους/παρακράτους.

Μπροστά από μια κάμερα να κουνάτε το δάχτυλο σ’ όποιον αμφισβητεί τον πατερναλισμό σας. Κατά τον κ. Βίτσα κοντά στις 4,000 πρόσφυγες/μετανάστες έχουν μεταφερθεί στην ενδοχώρα από τα στρατόπεδα της Μόρια και της Σάμου κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου. Μετακίνηση που κανείς δεν είδε από τα νησιά όπως καταγγέλλουν οι οργανώσεις και οι τοπικοί φορείς, εκτός και αν έχουν εφεύρει τρόπους διακτινισμού. Να θεωρεί υπερβολές τις εκθέσεις για τις αυτοκτονικές τάσεις των ανηλίκων και τις σεξουαλικές κακοποιήσεις! Να καλεί τους Γιατρούς του Κόσμου για άμεση αναφορά, αλήθεια στο υπουργείο του κ. Βίτσα τους έχουν κόψει την επικοινωνία με τον έξω κόσμο; «Ευτυχώς» οι απελάσεις λειτουργούν κανονικά. Πολιτική του στρουθοκαμηλισμού, αν υποδυόμαστε ότι δεν βλέπουμε τι συμβαίνει, τότε αυτό δεν συμβαίνει.
Πριν λίγες εβδομάδες ο ο Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας Kumi Naidoo είχε επισκεφθεί την Λέσβο. Να θυμίσουμε και στην ερώτηση εάν η Μόρια είναι το χειρότερο κέντρο φιλοξενίας στην Ευρώπη την απάντηση του:
«Δεν έχω καμία αμφιβολία πως ο Κακούμα, (στην Κένυα όπου φιλοξενούνται 300.000 άτομα) είναι χίλιες φορές καλύτερος από αυτό που είδα στην Μόρια».
Ακολουθεί η επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό:

Τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης, με ισχυρό ΚΚΕ παντού!




Ο νέος αιώνας του Κόμματός μας είναι ήδη γεγονός, και οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ κορυφώνουν τους εορτασμούς για τα 100 μας χρόνια σε όλη τη χώρα. Η μεγάλη πανεξόρμηση με τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», που μας έφερε σε επαφή με χιλιάδες εργαζόμενους, δίνει τώρα τη σκυτάλη στην πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση στο ΣΕΦ, την Κυριακή 25 Νοέμβρη, και σε μια σειρά εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, όπως στη Θεσσαλονίκη στις 9 Δεκέμβρη.
 Οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος, οι εργαζόμενοι που στρατεύονται μαζί μας, εγκαινιάζουμε τον νέο μας αιώνα όπως γνωρίζουμε καλά: Μέσα στη μάχη, βάζοντας ψηλά τον πήχη για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους. Ετσι δίνουμε τη μάχη της απεργίας στις 28 Νοέμβρη, αξιοποιώντας την πείρα από την πολύμηνη προετοιμασία της. Με το βλέμμα στραμμένο στην ανάγκη να μετρήσει το εργατικό κίνημα νέα βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξής του, της ενίσχυσης της Κοινωνικής Συμμαχίας, της αλλαγής των συσχετισμών. Στις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τις 28 Νοέμβρη, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, να είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι που απεργούν, που οργανώνονται στα σωματεία τους, γυρνώντας την πλάτη στη μοιρολατρία και το συμβιβασμό, που βάζουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες.

Δίνουμε αποφασιστικά τη μάχη της απεργίας, κόντρα στην κοροϊδία και τον αυταρχισμό
 
Για να είναι αυτή η απεργία μια μαχητική απόρριψη της κοροϊδίας της κυβέρνησης περί «αποκατάστασης αδικιών», την ίδια στιγμή που με τον κρατικό προϋπολογισμό επιβεβαιώνει ότι διατηρείται στο ακέραιο όλο το μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο των τελευταίων χρόνων. Να τσακιστεί δηλαδή στο δρόμο το θράσος της κυβέρνησης να παίρνει 10 από το λαό και να του επιστρέφει 1, που δείχνει τι σημαίνει για το λαό «δίκαιη ανάπτυξη». Τα ματωμένα πλεονάσματα είναι εδώ, στραγγίζοντας το λαϊκό εισόδημα, ενώ η κυβέρνηση βαφτίζει «παροχές» τα ψίχουλα που μοιράζει για την αναδιανομή της φτώχειας, καταληστεύοντας τη λαϊκή πλειοψηφία, με ένα κομμάτι από αυτά να κατευθύνεται πάλι στη χρηματοδότηση του κεφαλαίου. Στη φαρέτρα της κυβερνητικής κοροϊδίας μπαίνει και η αναβολή της περικοπής της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις, με την κυβέρνηση να την παρουσιάζει ως «σώσιμο των συντάξεων», ενώ πρόκειται για μέτρο που η ίδια νομοθέτησε και τώρα παγώνει προσωρινά. Ταυτόχρονα, ο προϋπολογισμός προβλέπει τσεκούρι στο ΕΚΑΣ και στις κοινωνικές παροχές, εξανεμίζοντας στην πράξη την όποια προσωρινή ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων. Πρόκειται λοιπόν για προϋπολογισμό βαθιά ταξικό, αφού από τη μία κλιμακώνει την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και από την άλλη δίνει ακόμα περισσότερα στο μεγάλο κεφάλαιο, με φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και άλλες παροχές.