Οι ανταγωνισμοί για την Ενέργεια, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου και επερχόμενης νέας κρίσης, βγάζουν στον αφρό τις ανειρήνευτες αντιθέσεις, τόσο ανάμεσα σε «φίλους» όσο και ανάμεσα σε εχθρούς. Γι' αυτό άλλωστε η αλληλεγγύη μεταξύ καπιταλιστών είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο και φτάνει μόνο μέχρι εκεί που δεν θίγονται τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, είτε τα βρίσκουν με πρόσκαιρους συμβιβασμούς είτε τα χαλάνε ακόμα και με πόλεμο, τον λογαριασμό τον πληρώνουν μόνιμα οι λαοί. Γι' αυτό, την ώρα που προσπαθούν να εξασφαλίσουν φτηνή Ενέργεια για τα μονοπώλιά τους και να θωρακίσουν την «ενιαία απελευθερωμένη αγορά», συνυπογράφουν μέτρα - λεπίδι για τις ανάγκες του λαού, όπως οι ποινές - μαστίγιο για την εξοικονόμηση στη λαϊκή κατανάλωση, οι «κόφτες» ακόμα και στα ελάχιστα που προορίζονται για την επιδότηση των λογαριασμών κ.ά. Καμιά έγνοια δεν πρέπει επομένως να έχει ο λαός και καμιά προσδοκία από την «αλληλεγγύη» μεταξύ αυτών που τον καταδικάζουν στην ενεργειακή φτώχεια και στον πόλεμο. Οι ανταγωνισμοί και οι φαγωμάρες τους δείχνουν ότι δεν είναι ακλόνητοι. Κι ότι αυτό που θα κρίνει τελικά τις εξελίξεις, είναι η πρωταγωνιστική παρέμβαση του λαού, η αλληλεγγύη και η συμμαχία του στον αγώνα για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής στρατηγικής τους.