Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Συνθήκη των Σεβρών

Προδημοσίευση αποσπασμάτων από άρθρο που θα δημοσιευθεί στο διπλό τεύχος 4 - 5 της ΚΟΜΕΠ, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη, με αφορμή τα 100 χρόνια από την ιμπεριαλιστική Συνθήκη Ειρήνης των Σεβρών (1920)

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος υπογράφει τη Συνθήκη των Σεβρών. Η Συνθήκη δεν θα εφαρμοστεί ποτέ

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη Συνθήκη των Σεβρών, η οποία έχει καταγραφεί στην ελληνική αστική ιστοριογραφία ως «η κορύφωση» του «ονείρου της Μεγάλης Ελλάδας», που επήλθε ως «φυσική» εκπλήρωση του «ιστορικού πεπρωμένου» της ή ως προσωπικό επίτευγμα της διεθνούς «γοητείας και επιρροής» του Ελ. Βενιζέλου (πολύ συχνά και τα δύο). Η κατάρρευση αυτού του «ονείρου», 3 χρόνια αργότερα, αποδόθηκε στον «Εθνικό Διχασμό», στην «ακραία και πικρόχολη δημαγωγία» της αντιβενιζελικής παράταξης (με την οποία κέρδισε τις εκλογές του 1920 και «έριξε το ελληνικό καράβι στα βράχια»), ή ακόμα και σε «κομμουνιστικό δάκτυλο».

 

 Ωστόσο, τίποτε από τα παραπάνω δεν προσεγγίζει την ουσία και το βάθος - ή καν την αλήθεια - των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν τόσο στη Συνθήκη των Σεβρών όσο και στην αναθεωρημένη εκδοχή της (της Λοζάνης), που την διαδέχθηκε λίγο αργότερα. Η ειρήνη των Σεβρών, όπως και κάθε ειρήνη που συνομολογείται έπειτα από μια ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση, ήταν μια ιμπεριαλιστική ειρήνη. Ερχόταν δηλαδή να αποτυπώσει, με όρους συνθήκης, το αποτέλεσμα της όξυνσης των ανταγωνισμών μεταξύ μιας σειράς καπιταλιστικών κρατών, που πήρε πολεμική μορφή και κατέληξε σε ένα νέο συσχετισμό (με νικητές και ηττημένους, ωφελημένους και «ριγμένους»). Από αυτήν την άποψη, η Συνθήκη των Σεβρών, όπως και κάθε ιμπεριαλιστική ειρήνη, ήταν εγγενώς θνησιγενής, εμπεριέχοντας εξαρχής τα ψήγματα του επόμενου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Έτσι γίνεται το μαύρο – άσπρο!

Οι εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας, αδυνατίζουν σαφώς το κυβερνητικό αφήγημα, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού που «έσωσε την χώρα».

Τυχόν επιδείνωση της κατάστασης τις επόμενες εβδομάδες, θα απογυμνώσει ουσιαστικά την κυβερνητική πολιτική που συνεχίζει να αντλεί από τα επικοινωνιακά «καύσιμα» των μειωμένων κρουσμάτων που καταγράφηκε τον Μάιο και τον Ιούνιο.

Όμως κορμός της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής, στα επιμέρους πεδία, συνεχίζει να είναι η προσπάθεια πλήρους επικοινωνιακής μεταστροφής της πραγματικότητας.

Η μεθοδολογία είναι  απλή και η τακτική μοιάζει σχεδόν παιδαριώδης: Ένα γεγονός που με κριτήριο ακόμη και την απλή λογική είναι αρνητικό, παρουσιάζεται ως θετικό.

Συνοδευόμενο με χαμόγελα, αίσθηση αισιοδοξίας ή θριαμβολογία, εικόνα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης.

Το εκπεμπόμενο, σε κάθε περίπτωση, πολιτικό μήνυμα δεν αντέχει σε ουσιαστική η λεπτομερή κριτική.

Το διάγγελμα της αλήθειας

14-08-2020

Πώς θα ήταν τα πράγματα αν έβγαινε ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος ή ο ίδιος ο πρωθυπουργός να πει την αλήθεια, ως έχει, στους κατοίκους της πολύπαθης αυτής χώρας.

Μαρία Παρέντη

 

Αν έβγαινε ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος ή ο ίδιος ο πρωθυπουργός να πει τα πράγματα ως έχουν στους κατοίκους της πολύπαθης αυτής χώρας θα είχαν λίγο πολύ ως εξής:

“Κυρίες και κύριοι, δεν έχουμε τον παραμικρό έλεγχο σχετικά με την πανδημία. Τα μέτρα του Μαρτίου πάρθηκαν καθώς υπήρχε το παράδειγμα της Ιταλίας, αλλιώς θα χορεύαμε καλαματιανό στις παρελάσεις της 25ης ανέμελοι. Σας κλείσαμε μέσα γιατί δεν θα είχαμε τι να σας κάνουμε, αν κολλούσατε όλοι μαζί. Δεν μας πολυνοιάζει ούτε η ζωή, ούτε η υγεία σας, αλλά δεν είμαστε για να πεθαίνετε μαζικά ή να πρέπει να σας συντηρούμε στα δημόσια νοσοκομεία. 

Μόνο ο λαός με την πάλη του μπορεί να σπάσει το «φαύλο κύκλο»

Η νέα «έξοδος» του τουρκικού ερευνητικού σκάφους και η κλιμάκωση της επιθετικότητας από την πλευρά της κυβέρνησης της Τουρκίας, οι διεργασίες, το «παρασκήνιο» και ο «διπλωματικός πυρετός», με την ολοφάνερη «προετοιμασία εδάφους» για να «τρέξουν» επικίνδυνοι σχεδιασμοί στην Ανατ. Μεσόγειο με ευρωατλαντική σφραγίδα, δείχνουν σήμερα ακόμη πιο καθαρά πως τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την ειρήνη στην περιοχή, τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού, του τουρκικού και των άλλων λαών της περιοχής δεν μπορούν να τα προστατέψουν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, οι ευρωατλαντικοί σύμμαχοι της αστικής τάξης.

 

Αυτοί δηλαδή που στρώνουν φαρδιά - πλατιά το τραπέζι για λογαριασμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, προωθώντας επικίνδυνα σενάρια και διευθετήσεις, που απλώνουν «επί του πεδίου» και στο ιμπεριαλιστικό παζάρι τα σχέδια συνεκμετάλλευσης για τους ευρωατλαντικούς επιχειρηματικούς ομίλους, δίνοντας έτσι επιπλέον «αέρα» στις αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, στα ...«διαφιλονικούμενα ύδατα» της Ανατ. Μεσογείου, όπως προκλητικά τα χαρακτηρίζουν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Η χρεοκοπία των ευρωατλαντικών μύθων είναι για μια ακόμα φορά πανηγυρική και αποκαλύπτει τις βαριές ευθύνες της κυβέρνησης ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, που για λογαριασμό της αστικής τάξης και των συμφερόντων της δηλώνουν σε όλους τους τόνους την ετοιμότητά τους για επικίνδυνες διευθετήσεις, εξωραΐζουν το βρώμικο ρόλο και τα σχέδια των «συμμάχων» και «εταίρων», στα οποία είναι χωμένοι έως το λαιμό.