ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΟΥΒΑΣ Καταγγέλλει τις νέες προσπάθειες επέμβασης από τις ΗΠΑ

 

Από τις εργασίες της κουβανέζικης Εθνοσυνέλευσης

Νέες προσπάθειες επέμβασης στην Κούβα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, μεταξύ άλλων με «διαμαρτυρίες» που έχουν εξαγγείλει για τις 15 Νοέμβρη αντεπαναστατικές ομάδες με διεθνείς «πλάτες», καταγγέλλει η Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας της Κούβας, που αυτές τις μέρες έχει την τακτική συνεδρίασή της.

Σε ανακοίνωσή της που απευθύνεται προς τα κοινοβούλια σε όλες τις ηπείρους, τους φίλους της Κούβας σε όλο τον κόσμο και γενικά στην κοινή γνώμη, αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Η Εθνοσυνέλευση καταγγέλλει την κυβέρνηση των ΗΠΑ γιατί συνεχίζει να αναπτύσσει τη στρατηγική του αντισυμβατικού πολέμου κατά της χώρας μας, η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων επιθέσεων, την επιβολή εχθρικής πολιτικής με στόχο τον στραγγαλισμό της εθνικής οικονομίας, την ενισχυμένη προσπάθεια παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις μας, τη δημιουργία και προώθηση εκστρατειών πολιτικής επικοινωνίας με τη χρήση κοινωνικών δικτύων για την προσπάθεια πρόκλησης αποσταθεροποίησης, την προώθηση του χάους και την επιβολή αλλαγής στο σύστημα.

Όσες δικαστικές αποφάσεις κι αν βγάλουν για να τον κηρύξουν "παράνομο", είναι ένας αγώνας δίκαιος κι ελπιδοφόρος

 

 

Σε ανακοίνωσή του για τον αγώνα των εργαζομένων της COSCO, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής: 

«Έχουν περάσει έξι ολόκληρες μέρες από το δυστύχημα στην COSCO, που είχε σαν αποτέλεσμα έναν νεκρό εργάτη, και δεν έχει αποδοθεί καμία ευθύνη! Κυβέρνηση και εργοδοσία αρνούνται να ικανοποιήσουν τα αυτονόητα αιτήματα των εργαζομένων, όπως τη σύσταση επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας και την κατάργηση των "κόντρα" ωραρίων, που εξουθενώνουν τους εργάτες.

Ενα μακελειό διαρκείας είναι σε εξέλιξη στους χώρους δουλειάς

 

ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»

Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, ένας εργάτης χάνει τη ζωή του κάθε τρεις μέρες στα προδιαγεγραμμένα εργοδοτικά εγκλήματα

 

Η έλλειψη μέτρων για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ), η ραγδαία άνοδος των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η υπερεντατικοποίηση και οι υποβαθμισμένοι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους, είναι παράγοντες που βρίσκονται πίσω από τα χιλιάδες εργατικά «ατυχήματα» και τις επαγγελματικές ασθένειες που συστηματικά δεν καταγράφονται, έστω και τυπικά, και άρα ...«δεν υπάρχουν»!

Αυτή η πραγματικότητα έρχεται ξανά στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες, μετά το τραγικό εργατικό δυστύχημα στις προβλήτες της COSCO στον Πειραιά, όπου έχασε τη ζωή του ο 45χρονος εργάτης καταμεσής της βάρδιάς του.

Ολα όσα ζουν και περιγράφουν οι εργαζόμενοι, τόσο στο λιμάνι όσο και σε άλλους χώρους δουλειάς, δεν αποτελούν ...«παθογένειες», αλλά την άλλη όψη εκείνων των εργαλείων που υπηρετούν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Θύματα αυτών των «εργαλείων» είναι η υγεία και η ίδια η ζωή των εργαζομένων, την ίδια στιγμή που είναι πιο ανεπτυγμένα από ποτέ, εν έτει 2021, εκείνα τα μέσα που θα μπορούσαν να περιορίσουν τη φθορά του ανθρώπινου οργανισμού λόγω εργασίας και πολύ περισσότερο να μειώσουν ραγδαία τους θανάτους από εργατικά «ατυχήματα». Στον αντίποδα, η εργατική τάξη ζει έναν ανηλεή πόλεμο, τα θύματα από τις γραμμές της αντί να μειώνονται πολλαπλασιάζονται, έχοντας μετατρέψει σε «κανονικότητα» το να μην επιστρέφει σπίτι του μετά το μεροκάματο ένας εργάτης κάθε τρεις μέρες!

“Θα ήμασταν 1.100 άτομα έξω από το Υπουργείο, αλλά μας απέτρεψε το ΠΑΜΕ” – Ντράπηκε και η ντροπή με το εργοδοτικό σωματείο στην COSCO

 

 

29-10-2021

Το εργοδοτικό συνδικάτο ΣΕΕΔΠ απέχει από τον αγώνα λόγω πένθους και επειδή τους “απειλούσε” το ταξικό σωματείο της ΕΝΕΔΕΠ και μας λέει πως το 2021 οι αγώνες κερδίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό και όχι με απαρχαιωμένες πρακτικές πλιάτσικου! Όπου πλιάτσικο = απεργία και “αξιοπρέπεια”, η ξεδιάντροπη συστράτευσή τους με την εργοδοσία της COSCO

Κατιούσα

Αν κάποιος θέλει να δει τι σημαίνει εργοδοτικός συνδικαλισμός στη χώρα μας και πόσο βρώμικος είναι ο ρόλος του, δύσκολα θα βρει καλύτερο παράδειγμα από το εργοδοτικό σωματείο στην COSCO (ΣΕΕΔΠ, για τις Προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ στο λιμάνι του Πειραιά). Ένα “συνδικάτο”, που δε νοιάζεται να κρατήσει ούτε τα προσχήματα και έχει τους ίδιους δικηγόρους με την εργοδοσία της επιχείρησης -αφού τα ίδια συμφέροντα υπηρετούν!

Στην κατάπτυστη ανακοίνωση που εξέδωσε χτες η διοίκηση του Συνδικάτου και αποτελεί μνημείο οσφυοκαμπτικής λογικής, δε βρίσκει λέξη να πει για τις εγκληματικές ευθύνες της εργοδοσίας, γιατί την εμποδίζει το πένθος και η θλίψη για τον θάνατο του Δημήτρη Δαγκλή, αλλά αναγκάζονται να εξαπολύσουν πυρά ενάντια στο ταξικό σωματείο του ΕΝΕΔΕΠ, που είναι τάχα “κομματικό” και “καπηλεύτηκε” το γεγονός, “εμποδίζοντας” τους εργατοπατέρες να βρεθούν στη σημερινή διαμαρτυρία στο υπουργείο.

Με τον φασισμό δεν τελειώσαμε αφού δεν τελειώσαμε με το εκμεταλλευτικό σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει, επειδή τον έχει ανάγκη

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΑΝΑΣΙΩΤΗΣ

Δεν είναι νομίζω υπερβολή να πούμε ότι έναν χρόνο μετά, τα συμπεράσματα και τα διδάγματα από τη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνονται πανηγυρικά. Ενώ δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, τα πρόσφατα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, με την επανεμφάνιση της εγκληματικής δράσης φασιστικών ομάδων, η τελευταία προκλητική απόφαση του Εφετείου Αναστολών της Αθήνας για την αποφυλάκιση του εγκληματία ναζιστή Πατέλη, του διαβόητου πυρηνάρχη της Νίκαιας, υπενθυμίζουν με χειροπιαστό τρόπο το εγκληματικό πρόσωπο του φασισμού.

Υπενθυμίζουν όμως και την ανοχή που απολαμβάνει η δράση του από την Αστυνομία και τον κρατικό μηχανισμό, όπως και τη Δικαιοσύνη, τη συνειδητή προσπάθεια αθώωσής της από τους αστούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, μέσω της ανιστόρητης θεωρίας των «δύο άκρων».

Επιβεβαιώνουν, όπως είχαμε επισημάνει, από την πρώτη στιγμή, ότι η δικαιολογημένη ικανοποίηση και χαρά που ένιωσε ο λαός μας για την καταδικαστική απόφαση, δεν πρέπει να οδηγήσουν σε κανέναν εφησυχασμό. Με τον φασισμό δεν τελειώσαμε, τονίζαμε τότε, αφού δεν τελειώσαμε με το εκμεταλλευτικό σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει, επειδή τον έχει ανάγκη. Για να τον αξιοποιεί πολύπλευρα, ως δύναμη κρούσης ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, ως πολιτική εφεδρεία για δύσκολες καταστάσεις, όπως η καπιταλιστική οικονομική κρίση και ο πόλεμος, ως εργαλείο για τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας και τη διάδοση του αντικομμουνισμού, ως φόβητρο για την ανοχή και στήριξη φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, με βάση τη λογική του «μικρότερου κακού».