Άλλοι κάναν τα παζάρια κι όταν έφτασε η ώρα ν’ άρθει ο λογαριασμός παραλήπτης πάντα ο ίδιος ο υπέροχος λαός

ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

Συνωστισμός υποψηφιοτήτων για τη θέση του αρχηγού του νέου φορέα της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς, που συσπειρώνει κάτω από ενιαία ηγεσία κόμματα τα οποία στις επόμενες εκλογές φοβούνται πως θα εξαφανιστούν από τον εκλογικό χάρτη. Στην Ελλάδα της εξαθλίωσης και της φτώχειας οι συνεχιζόμενες προσπάθειες μετεξέλιξης των αστικών κομμάτων, που εκτρέπουν τις πολιτικές αναζητήσεις από την αφετηρία των προβλημάτων, ανταποκρίνονται στις ανάγκες της καπιταλιστικής βάσης που απαιτεί μονοσήμαντες πολιτικές επιλογές προσαρμοσμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου. Όλα τα αστικά κόμματα δεν μπορούν πια ούτε να υποκρίνονται τους αντιπάλους και μοιάζει να εξαντλείται και η μορφοποίηση σε κομματίδια κάποιων από τα ιδεολογικά συστατικά τους, την ίδια στιγμή όμως που ο τύπος διαχείρισης του συστήματος που αυτά εκφράζουν και παραμένει κυρίαρχος και δεν φαίνεται προς το παρόν να αμφισβητείται από μεγάλη πλειοψηφία. Μοιάζει στις νέες οικονομικοκοινωνικές συνθήκες να ξαναβρίσκει την ισορροπία της η πολιτική σκηνή των αστικών κομμάτων,  αναπαλαιωμένη ίσως και μετεξελιγμένη,  σίγουρα όμως αποθρασυμένη  –όχι μόνο η θρασύτητα της Χ.Α αλλά και η διολίσθηση της Ν. Δημοκρατίας σε θέσεις της το δείχνει. 

Β. Ραφαηλίδης: «Κύριε, θέλεις να γίνεις πλούσιος; Σκότωσε, ρήμαξε, κλέψε, εξαπάτησε…»

 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

 

«…Η πιο μεγάλη εφεύρεση του καπιταλισμού είναι το κολοσσιαίας σημασίας γεγονός πως παραμέρισε όλα τα άλλα ιδανικά και στη θέση τους έβαλε το χρήμα, όπως γινόταν πάντα στην ιστορία χωρίς να το ομολογούν καθαρά οι πολιτικάντηδες, και οι καθηγητές της ιστορίας που τους βοηθούν αποτελεσματικά. Κύριε, θέλεις να γίνεις πλούσιος; Σκότωσε, ρήμαξε, κλέψε, εξαπάτησε, κι όταν έρθει η ώρα σου εξομολογήσου και άντε στο καλό. Ο Άγιος Πέτρος σε περιμένει στον Παράδεισο.

Ο καπιταλισμός, λοιπόν, έκανε καταμερισμό έργου και στην ηθική. Τοποθέτησε το «κακό» σε τούτο τον κόσμο και το «καλό» στον άλλο, ώστε οι κακοί να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους σε τούτο τον κόσμο και οι καλοί να παίζουν το κομποσκοίνι τους (ίσως και κάτι άλλο) όσο οι κακοί κάνουν «καλές δουλειές». Έτσι γινόταν πάντα στην ιστορία, αλλά ο καπιταλισμός επιτέλους είπε τα πράγματα με τ ’ όνομά τους. Δηλαδή, δεν το βροντοφώναξε τ ’ όνομα. Το είπε από μέσα του για να μην τ ’ ακούσουν οι χαχόλοι και σταματήσουν να σκοτώνονται, για το βασιλιά (κοίτα να δεις πλάκα) και την πατρίδα.