«Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Η δίκαιη οργή να γίνει δύναμη οργάνωσης και αγώνα»

 

 

Μαχητική και μαζική απάντηση σε κυβέρνηση - εργοδοσία έδωσαν εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γυναίκες και νέοι στο συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

Με συγκέντρωση στην πλατεία ΧΑΝΘ και πορεία στους δρόμους της πόλης έστειλαν μήνυμα πως «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Η δίκαιη οργή να γίνει δύναμη οργάνωσης και αγώνα».

Στην κινητοποίηση παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος έκανε δηλώσεις. 

Οι διαδηλωτές φώναζαν συνεχώς συνθήματα όπως «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «Τέρμα πια στις σύγχρονη σκλαβιά, σταθερή δουλειά ζητάει η εργατιά» και «Συμβάσεις κλαδικές, αυξήσεις των μισθών είναι η απάντηση των εργατών».

Με μια φωνή έδωσαν αποστομωτική απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης, από το βήμα της 85ης ΔΕΘ, να φτιασιδώσει με φιλολαϊκό περιτύλιγμα την κλιμάκωση της επίθεσης στη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Διαδήλωσαν για όλα εκείνα που τους τσακίζουν τη ζωή και τα δικαιώματά τους. Διατράνωσαν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν την εργοδοσία να σμπαραλιάσει τα εργατικά - συνδικαλιστικά δικαιώματα μέσα από την εφαρμογή του νόμου - έκτρωμα με το οποίο η κυβέρνηση «φιλοδοξεί» να βάλει στο γύψο τη συνδικαλιστική δράση. Για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού από την πανδημία, για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Για να μπει φρένο στην κατακρεούργηση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος από τις ανατιμήσεις και την ακρίβεια, κόντρα στα ψίχουλα-κοροϊδία που ανακοινώνει η κυβέρνηση και το κλίμα που επιχειρεί να καλλιεργήσει ενόψει των εγκαινίων της Έκθεσης.

Οι αρχές της Θεσσαλονίκης με περίσσιο ζήλο, αποκλείουν μια απόσταση 6,5 χλμ! - Δεν θα τους περάσει!

 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

 

 

Τις αρχές της πόλης, που με περίσσιο ζήλο, ήδη αποκλείουν το κέντρο της Θεσσαλονίκης από το Βαρδάρη μέχρι τη Μπότσαρη, μια απόσταση δηλαδή 6,5 χιλιομέτρων, καταγγέλλει το Γραφείο Τύπου του ΠΑΜΕ, τονίζοντας πως η επιδίωξή τους είναι να εμποδιστεί ο κόσμος να κατέβει στο συλλαλητήριο στη ΧΑΝΘ και να πλήξουν τη μαζικότητα της κινητοποίησης. Δεν θα τους περάσει, αναφέρει το ΠΑΜΕ. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Το αληθινό τους ψηφοδέλτιο είναι η σφαίρα του ντουφεκιού τους»1 - συμπεράσματα για τον κοινοβουλευτισμό

 

150 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ

«Λαέ του Παρισιού! ∆ιώξε τους προδότες όσο είναι καιρός και δεν έχουν προλάβει το αιµατοκύλισµά σου», έλεγε το κάλεσµα του σκίτσου

Η Παρισινή Κομμούνα αποτέλεσε ένα συγκλονιστικό γεγονός, από εκείνα που βάζουν τη σφραγίδα τους σε μια ολόκληρη εποχή. Ο αγώνας του παρισινού προλεταριάτου προσέφερε πολύτιμη πείρα και διδάγματα που μελέτησαν οι θεμελιωτές του μαρξισμού - λενινισμού, εμπλούτισε την επαναστατική θεωρία και δυνάμωσε την επαναστατική πάλη.

Μέχρι σήμερα, αποτελεί φόβητρο για την τάξη των κεφαλαιοκρατών. Οπως ομολογεί ένας Γάλλος ιστορικός, μετά από 150 ολόκληρα χρόνια, η Κομμούνα «δεν έχει ενσωματωθεί στην εθνική γαλλική ιστορία»².

Και αυτό γιατί ήταν η πρώτη φορά που η εργατική τάξη πήρε την εξουσία, διέλυσε τους μύθους της «εθνικής ενότητας», επέβαλε και ανέδειξε δικά της επαναστατικά όργανα ενάντια στην αστική εξουσία και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, αποτελώντας τον «δοξασμένο προάγγελο» της νέας κοινωνίας, όπως την αποκάλεσε ο Κ. Μαρξ.

Η εργατική τάξη απέδειξε ότι μπορεί να πάρει την εξουσία

Πριν από την Κομμούνα, το Παρίσι είχε συγκλονιστεί από τα επαναστατικά γεγονότα του 1830 και του 1848. Το προλεταριάτο, που την περίοδο των αστικών επαναστάσεων έπαιρνε μαχητικά μέρος στον αγώνα ενάντια στην παλιά φεουδαρχία, πλάι στην επαναστατημένη αστική τάξη, χωρίς ακόμη να μπορεί να διαχωρίζει με σαφήνεια τα δικά του ταξικά συμφέροντα, άρχιζε σιγά σιγά να κάνει βήματα κατάκτησης της δικής του πολιτικής αυτοτέλειας.

Από αυτήν την άποψη η Επανάσταση του 1848 αποτέλεσε καμπή, καθώς, όπως επισήμανε ο Ενγκελς, «ήταν η πρώτη φορά που η αστική τάξη έδειχνε σε τι σημείο έξαλλης σκληρότητας μπορεί να φτάσει στην εκδίκησή της, μόλις τολμήσει το προλεταριάτο να ορθωθεί απέναντί της, σαν ξεχωριστή τάξη με τις δικές του διεκδικήσεις και τα δικά του συμφέροντα»³.

Διαβάστε στο «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 11 - 12 Σεπτέμβρη

 

 

Διαβάστε στο «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», στις 11 - 12 Σεπτέμβρη:

Στην Αθήνα θα συνεδριάσει η στρατιωτική επιτροπή του ΝΑΤΟ: Ατζέντα - φωτιά από τα Νατοϊκά γεράκια - Να πάρει μαζική λαϊκή απάντηση! 

• Σε συλλαλητήριο καλεί η Επιτροπή Αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις, την Παρασκευή 17/9 στις 7 μ.μ., στο Σύνταγμα. Θα ακολουθήσει πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία 
• Απεπμπλοκή της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς - Αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ
• Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις. Να ξηλωθούν η βάση της Σούδας και όλες οι άλλες βάσεις 
• ΟΧΙ στον «ευρωστρατό» που ετοιμάζει η ΕΕ. 

Πολλά «μέτωπα» ανοιχτά, η υπόθεση στα χέρια των εργαζομένων, του λαού

Eurokinissi

Οσο προστίθενται νέα επεισόδια στον «καβγά» ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος δυναμιτίζει και ποιος εξασφαλίζει την περιβόητη «συναίνεση», τόσο επιβεβαιώνεται η στρατηγική τους σύμπλευση στα κρίσιμα ζητήματα για το κεφάλαιο. Γιατί δεν είναι μόνο το «νεύμα» που περίμενε ο Αλ. Τσίπρας για «πολιτική συνεννόηση» στο πρόσωπο του υπουργού Πολιτικής Προστασίας. Είναι τα καλέσματα σε «υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής» που θα διαχειριστεί την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Είναι το «θα λογαριαστούμε μετά την πανδημία», όπως και η συζήτηση για «πολιτικό μορατόριουμ» ώστε να εξασφαλιστεί η «κοινωνική συνοχή», δηλαδή να καμφθούν οι κινητοποιήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ολα αυτά άλλωστε είχαν προηγηθεί των παζαριών γύρω από την υπουργοποίηση του Ευ. Αποστολάκη.

Παρά τα χαϊδέματα στις λαϊκές κινητοποιήσεις και αντιδράσεις προκειμένου να αξιοποιηθούν στον αγώνα της κυβερνητικής διαδοχής... το πνεύμα της συναίνεσης πάει και προς τα κάτω!

Πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Εύβοιας, που έδειξε ότι υπάρχει «απελπιστική διάθεση» για συναίνεση σε ένα ακόμα «αγκωνάρι» της αντιλαϊκής πολιτικής, αυτό της μετατροπής της πύρινης καταστροφής σε «ευκαιρία» για προώθηση των «πράσινων» αστικών σχεδιασμών, με τον λαό να ξεροσταλιάζει για τα ψίχουλα των αποζημιώσεων.