ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ (ζεις μες στην καρδιά μας)

Αθήνα, 1951 - 7 Ιανουαρίου 2009

«Ναυαγεί» το 6ωρο στη Σουηδία λόγω κόστους

Θυμάστε όλη εκείνη την ιστορία, που μέχρι προχθές μας βομβάρδιζαν με διθυραμβικούς τίτλους: ''Το 8ωρο πέθανε στη Σουηδία. Καθολική καθιέρωση της 6ωρης εργασίας, χωρις αντίστοιχη μείωση αποδοχών''; 
Και που στην πραγματικότητα αφορούσε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, που ξεκίνησε πριν από 2 περίπου χρόνια, με ελάχιστους εργαζόμενους και μάλιστα επιδοτούμενο από τον αντίστοιχο ΟΑΕΔ (από χρήματα των εργαζομένων δηλαδή),και που τα διάφορα ...αξιόπιστα ΜΜΕ το είχαν βαπτίσει καθολικό και τετελεσμένο γεγονός που αφορούσε ...όλη τη Σουηδία;

(Είδες ο ...καλός καπιταλισμός τι μπορεί να κάνει;)

Ε λοιπόν αυτές τις ημέρες: 

 
<<''Διαβάζουμε στον Τύπο ότι το «πείραμα» της μείωσης του εργάσιμου χρόνου από τις 8 στις 6 ώρες, χωρίς αντίστοιχη μείωση του μισθού, για τους απασχολούμενους σε γηροκομείο της Σουηδίας «απέτυχε» και ότι η έκβασή του επηρεάζει καθοριστικά το σχέδιο επέκτασης του 6ωρου και σε άλλες επιχειρήσεις. Το κριτήριο με το οποίο δοκιμάστηκε το 6ωρο και συζητιόταν η γενίκευσή του, δεν ήταν βέβαια οι ανάγκες των εργαζομένων και οι δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν σήμερα να μειωθεί ο ημερήσιος χρόνος εργασίας συνολικά για τους εργαζόμενους. Αντίθετα, κριτήριο ήταν η αύξηση της παραγωγικότητας και η μείωση των ημερών που έλειπαν οι εργαζόμενοι με αναρρωτική άδεια. Με αυτά τα «μέτρα και σταθμά», προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα: Η παραγωγικότητα της εργασίας βελτιώθηκε, οι μέρες απουσίας των εργαζομένων μειώθηκαν, όπως μειώθηκαν και οι δαπάνες για επιδόματα ανεργίας, αφού το ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης καλύφθηκε με νέες προσλήψεις. Αυτό που αυξήθηκε, ήταν η δαπάνη για τη μισθοδοσία λόγω των προσλήψεων. Μάλιστα, η αύξηση αυτή ήταν μεγαλύτερη από το «άθροισμα» του κέρδους που αποκόμιζε η επιχείρηση από την άνοδο της παραγωγικότητας. Επομένως, μπορεί το πείραμα να εγκαταλείφθηκε, άφησε όμως ένα διδακτικό συμπέρασμα για τους εργαζόμενους: Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει τίποτα που να κάνει το κεφάλαιο (και το κράτος του), χωρίς να υπηρετεί το στόχο της μεγαλύτερης κερδοφορίας του''...

Η «βέλτιστη πρακτική» για τα κέρδη του κεφαλαίου...

Από την απεργιακή συγκέντρωση στις 8 Δεκέμβρη

Η όλο και μεγαλύτερη κυριαρχία των ελαστικών μορφών εργασίας, οι πολύ χαμηλοί μισθοί και η συνεχής συμπίεσή τους, η μεγάλη και μακρόχρονη ανεργία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν το λεγόμενο «εργασιακό τοπίο» στην Ελλάδα, όπως αυτό αποτυπώνεται ακόμα και στα επίσημα στοιχεία που δίνονται από το ΙΚΑ, το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, την ΕΛΣΤΑΤ και τον ΟΑΕΔ.

 Η επιδείνωση στη ζωή της εργατικής τάξης επιβεβαιώνεται από τα εν λόγω στοιχεία, παρά τα διαφορετικά κριτήρια και μεθόδους που χρησιμοποιεί η κάθε αρμόδια κρατική διεύθυνση για την καταγραφή και την επεξεργασία τους, παρά το γεγονός ότι «γίνεται παιχνίδι» από το αστικό κράτος ακόμα και με την πολιτική δημοσίευσής τους: Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί οι εκθέσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας για τα έτη 2014 και 2015, οι μηνιαίες εκθέσεις του συστήματος ΗΛΙΟΣ που αφορούν στις συντάξεις έχουν σταματήσει να βγαίνουν από τον Αύγουστο του 2015, ενώ δεν έχουν ακόμα αναρτηθεί οι ετήσιες εκθέσεις του ΙΚΑ για το 2015 και του συστήματος Εργάνη για το 2017 (με τα στοιχεία του 2016).

Ακόμα και με αυτούς τους περιορισμούς, τα στοιχεία που παρουσιάζονται πιο κάτω, τα οποία αφορούν σε διάφορες περιόδους εντός του 2016, όπως και η σύγκρισή τους με αντίστοιχες περιόδους προηγούμενων ετών, δίνουν μια σαφή εικόνα για τον εργασιακό μεσαίωνα που έχει διαμορφωθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Οδηγός για τη διαμόρφωση αυτού του εργασιακού μεσαίωνα και του σχετικού νομοθετικού πλαισίου πάνω στο οποίο βασίστηκε, ήταν και είναι η στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που χαράχτηκε πολύ πριν από την κρίση, η εφαρμογή της οποίας εντάθηκε κατά τη διάρκειά της, για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Η κατοχύρωση και η παραπέρα εμβάθυνση αυτής της εργασιακής ζούγκλας αποτελούν βασικό ζητούμενο του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, στη φάση που επιδιώκει να αναθερμάνει την κερδοφορία του εν μέσω έντασης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και της αβεβαιότητας στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία...

Συνεχής μείωση μισθών και μεγάλη άνοδος της μερικής απασχόλησης

Στο στόχαστρο του αστικού κράτους «επ' ωφελεία» των εφοπλιστών

Αποκαλυπτικά τα στοιχεία για την παρακολούθηση της δράσης του ΚΚΕ, όπως καταγράφονται στο Φάκελο 42619 της Κρατικής Ασφάλειας για τον Αντώνη Αμπατιέλο

 

«Εις την Ναυτιλίαν μας σήμερον, την ποντοπόρον επικρατεί ναυτεργατική αναταραχή, εκδηλουμένη δια της προβολής αφ' ενός πολλών και διαφόρων ναυτεργατικών αιτημάτων (...) και αφ' ετέρου δια πράξεων απειθαρχίας (...) Η απαρχή της ανωμαλίας συμπίπτει χρονικώς με την απελευθέρωσιν του Α. Αμπατιέλου, καταδικασμένου, ως γνωστόν, εις ισόβια δεσμά δι αναρχικήν δράσιν κατά την περίοδον του συμμοριτοπολέμου».

Είναι 15 Οκτώβρη του 1965 και ο Φάκελος 42619 που διατηρούσε η Γενική Ασφάλεια για το στέλεχος του ΚΚΕ Αντώνη Αμπατιέλο εμπλουτίζεται με την παραπάνω αναφορά. Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Από τις 28 Ιούλη 1965, η Ασφάλεια έχει ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για κομμουνιστική «διείσδυσιν» στα πλοία, ενώ στις 23 Σεπτέμβρη 1965 στο χορό μπήκε και το 2ο Γραφείο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού που κοινοποίησε στην ΚΥΠ έκθεση με θέμα «κομμουνιστική δραστηριότης εις Ελληνικόν Εμπορικόν Ναυτικόν», ζητώντας να «ληφθώσι το ταχύτερον σύντομα μέτρα επ' ωφελεία της Εμπορικής Ναυτιλίας».

Ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» δεν ήταν κάτι νέο και οι υπηρεσίες της κρατικής Ασφάλειας είχαν ήδη γράψει μακρά πορεία στην παρακολούθησή του, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της ναυτιλίας.