ΟΙ ΓΡΟΘΙΕΣ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ – ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
Ο σφετερισμός της επιστήμης
Γνωρίζουμε ότι το αντικείμενο των φυσικών επιστημών βρίσκεται στη
φύση και όχι στην κοινωνία. Ωστόσο, η ώθηση να αναπτυχθούν προέρχεται
από τις ανάγκες της κοινωνίας. Επομένως, το τι γίνεται με την επιστήμη
και τα αποτελέσματά της είναι στα χέρια των κυρίαρχων της κάθε εποχής.
Αυτοί αξιοποιούν προς το συμφέρον τους ό, τι εφευρίσκει και ό, τι
παράγει η επιστήμη. Στο βιβλίο «Στη γροθιά του Σούπερμαν» του Αστέριου
Λάμπρου («Σύγχρονη Εποχή») διαβάζουμε: «…η επιστημονική πρόοδος συνιστά έκφραση της ανεξαρτησίας της «αυθόρμητης αντίθεσης»» (σελ. 428). Και: «Στις
μέρες μας κλείνουν τα τελευταία όρια αυτής της ανεξαρτησίας καθώς η
επιστήμη αποσπάται από τους δημιουργούς της. Πράγματι, η πλειοψηφία των
ερευνητών δε γνωρίζει σε ποιο γενικό πλαίσιο εντάσσεται η έρευνα που
διεξάγει ούτε ποια θα είναι η τελική εφαρμογή ή χρήση της δουλειάς της.
Ούτε μπορεί να ερευνήσει ό, τι επιθυμεί παρά μόνο ό, τι επιτρέπει η
διαθέσιμη χρηματοδότηση. Μάλιστα, ενώ προηγούμενα ο σφετερισμός της
επιστήμης ήταν μερικός και συνέβαινε κυρίως εκ των υστέρων, τώρα η
άρχουσα τάξη σφετερίζεται την επιστήμη εν τη γενέσει της, σχεδιάζει τον
τρόπο ανάπτυξής της και τις κατευθύνσεις που θα ακολουθήσει» (σελ.
428-429). Αυτά γράφτηκαν πριν από 20 χρόνια. Πόσο μάλλον ισχύουν για
σήμερα με την ακόμα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση των μεγάλων
επιχειρηματικών ομίλων.
Η διαχρονική άλωση της λαϊκής ψυχής…
Παγκόσμιο χρέος (μια προσέγγιση)
Γράφει ο Cogito ergo sum απο Ατέχνως
Σύμφωνα με έκθεση του McKinsey Global Institute, κατά την
περίοδο 2007-2014 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολλάρια,
αγγίζοντας στις 31/12/2014 το ιλιγγιώδες ύψος των διακοσίων τρισεκατομμυρίων δολλαρίων.
Κι επειδή είναι πολύ πιθανό να μη σας λένε τίποτε αυτοί οι αριθμοί, ας
προσθέσω ένα στοιχείο ακόμη, το οποίο θα τους καταστήσει εξαιρετικά
εύγλωττους: κατά το 2014, το παγκόσμιο ΑΕΠ δεν ξεπέρασε το ύψος των 70
τρισ. δολλαρίων.
Τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά: το παγκόσμιο χρέος είναι σχεδόν τριπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ!
Με άλλα λόγια: για να ξοφληθεί αυτό το χρέος, πρέπει όλοι οι κάτοικοι
αυτού του πλανήτη να δουλεύουν τελείως νηστικοί επί τρία ολόκληρα χρόνια
και όλο το προϊόν της δουλειάς τους να πηγαίνει στην αποπλήρωση του
χρέους. Φαίνεται πως δεν είναι μόνο οι έλληνες που «καταναλώνουν
περισσότερα από όσα παράγουν» και πως δεν έχει μόνο ο τόπος μας το
χαρακτηριστικό να «τα τρώμε όλοι μαζί»…
Αφού ξεκαθαρίσουμε ότι εδώ μιλάμε για παγκόσμιο χρέος (δηλαδή,
για το άθροισμα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους), καλό είναι να έχουμε
κατά νου μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, ότι
στις 31/12/2014 το συνολικό χρέος της Ιαπωνίας φτάνει το 517% του ΑΕΠ
της και του Ηνωμένου Βασιλείου το 494%. Ή ότι η Ιρλανδία, την οποία μας
δείχνουν ως παράδειγμα για το πόσο καλά μπορεί να πάει μια χώρα που
τηρεί σωστά τις δεσμεύσεις και τις συμβουλές των μνημονίων της, κατά την
περίοδο 2007-2014 παρουσιάζει αύξηση του χρέους της 172% ενώ η
«ανυπάκουη» Ελλάδα 103%. Οι δε ΗΠΑ, με ΑΕΠ λίγο πάνω από 15,5 τρισ.,
έχουν συνολικό χρέος σχεδόν 45 τρισ., δηλαδή οι κάτοικοι των ΗΠΑ
χρωστάνε περίπου το 25% όσων χρωστάει όλος ο πλανήτης. Ζαλάδα…
