Λονδίνο 1925, όταν έπαιζε στο Ambassador Theater τον «Αυτοκράτορα Τζόουνς» του Ο’Νηλ* |
Ο καλλιτέχνης πρέπει να παίρνει θέση. Διαλέγει να πολεμήσει για την ελευθερία ή για τη σκλαβιά. Προσωπικά έχω κάνει την επιλογή μου. Δεν είχα εναλλακτική λύση
(Επίγραμμα χαραγμένο στην επιτάφια πλάκα του Ρόμπσον)
*
«Στην Σοβιετική Ένωση ένιωσα για πρώτη φορά άνθρωπος»
Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Ο μακαρθισμός οργιάζει στις ΗΠΑ έχοντας εξαπολύσει ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών: αμερικανοί πολίτες προσάγονται σε ανακρίσεις για να διαπιστωθούν τυχόν «κομμουνιστικές επιρροές», οι παρακολουθήσεις ύποπτων «σοβιετόφιλων» βρίσκονται στο ζενίθ, το FBI και οι μυστικές υπηρεσίες φτιάχνουν «μαύρες λίστες» με ονόματα ανθρώπων της διανόησης και της τέχνης που διώκονται για τις αριστερές τους πεποιθήσεις. Όσοι μπαίνουν στη «λίστα» είτε χάνουν τη δουλειά τους, είτε οδηγούνται στην αυτοεξορία. Στο αντικομμουνιστικό, τρομοκρατικό αυτό κλίμα πρωταγωνιστεί η περίφημη Κοινοβουλευτική Επιτροπή Μη-Αμερικανικών Δραστηριοτήτων (HUAC) – ένα ανακριτικό σώμα αποτελούμενο από μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων.