Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Σκυτάλη στον επόμενο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης με «πολεμικό» χρονοδιάγραμμα



ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ - ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΟΜΙΛΟΙ



Σε ρυθμούς προετοιμασιών ενόψει της επόμενης, 4ης «αξιολόγησης», σε συνδυασμό βέβαια με τις διεργασίες αναφορικά με τις «μορφές» που θα πάρει η αντιλαϊκή πολιτική την περίοδο μετά το 2018, περνούν οι συνεννοήσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο, με καταληκτικό ορόσημο τον Ιούνη του 2018, όπως αναφέρει υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Ευρωζώνης.
 Σε αυτό το φόντο, την Παρασκευή συνεδρίασε η «Ομάδα Εργασίας» των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ, ενόψει του συμβουλίου Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα, όπου αναμένεται να δοθεί το «πράσινο φως» για την εκταμίευση δόσης ύψους 6 με 7 δισ. ευρώ για τη χρηματοπιστωτική στήριξη προς το ελληνικό κράτος, με βάση βέβαια την ομοβροντία των αντιλαϊκών μέτρων που «έκλεισαν» στο πλαίσιο της 3ης «αξιολόγησης».

Την ίδια ώρα, το ΔΝΤ, στο πλαίσιο της «εποικοδομητικής συμμετοχής όλων των εταίρων», αναμένεται να ξεκινήσει τη δική του (πρώτη από την πλευρά του) «παράλληλη αξιολόγηση», που βέβαια θα έρθει να «κουμπώσει» με αυτές της Ευρωζώνης, έχοντας στο επίκεντρο τις νεότερες εκτιμήσεις αναφορικά με τη διαμόρφωση των «ματωμένων» πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς για τη διετία 2019 - 2020.

Δεν είναι αντίβαρο


Η προώθηση των ευρωΝΑΤΟικών «διευθετήσεων» στα Βαλκάνια, αλλά και ειδικότερα με την ΠΓΔΜ, «μέσα και από την αντιμετώπιση των εθνικιστικών δυνάμεων», βρέθηκε σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές στο επίκεντρο της πρόσφατης Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, στο πνεύμα αυτό κινήθηκαν ήδη από την επομένη μια σειρά από παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών. Είναι πραγματικά προκλητική η προσπάθεια να παρουσιαστούν τα επικίνδυνα σχέδια για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στην περιοχή ως «απάντηση» και «αντίβαρο» τάχα στον εθνικισμό. Οταν μάλιστα είναι πολλαπλά επιβεβαιωμένο ότι είναι ακριβώς αυτά τα σχέδια και η σύγκρουσή τους με τα αντίστοιχα άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων που τροφοδοτούν και αξιοποιούν τους κάθε λογής αλυτρωτισμούς και εθνικισμούς στην περιοχή. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τα Βαλκάνια, που υπάρχει παραπάνω από αρκετή και σκληρή πείρα για τους λαούς, για το πώς τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για το σμπαράλιασμά τους αξιοποίησαν και αξιοποιούν το «διαίρει και βασίλευε». Εξάλλου, αν κανείς ρίξει μια ματιά και στο υποτιθέμενο «αντίπαλο» στρατόπεδο, αυτό του εθνικισμού, όχι μόνο δεν θα ακούσει κουβέντα ενάντια στα σχέδια ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά, αντίθετα, θα ακούσει το «παράπονο» μιας μερίδας της αστικής τάξης, ότι οι κινήσεις της κυβέρνησης δεν εξασφαλίζουν επαρκή «ανταλλάγματα» για την αστική τάξη της Ελλάδας και δεν διασφαλίζουν τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της, τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκει να παίξει στην περιοχή, μέσα από την προώθηση αυτών των σχεδίων. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια: Κοσμοπολιτισμός και εθνικισμός στην «καρδιά» τους έχουν εξίσου τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό είναι εξίσου επικίνδυνοι για τους λαούς.

Φωτογραφίζοντας τη νεότητα



Χορός μεταμφιεσμένων

1. Φωτογραφίζοντας τη νεότητα: Αφού της άρπαξαν το χρόνο, της στέρησαν και το όνειρο, αφήνοντάς την εκτεθειμένη σε όλους τους κινδύνους. Αντί για σεβασμό, της έδειξαν τα δόντια τους. Παρ' όλα αυτά ο δημόσιος λόγος προς αυτήν γίνεται παρηγορητικός, ώστε δημιουργώντας μια κατάσταση εθνικής αταραξίας να την παραδώσουν σε όσους καραδοκούν. Ο φόβος τους είναι απόλυτα δικαιολογημένος.
 
2. Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται στην προοπτική της δυστυχίας που απλόχερα προσφέρουν οι δύο αρχηγοί. Ο δεσποτισμός της εξουσίας πρέπει να δεχτεί μια προσβολή εφ' όλης της ύλης, από την οποία να μην μπορεί να συνέλθει. Ρήξη παντού στην καθημερινότητα, στο πεζοδρόμιο, αυτό το ανοιχτό βιβλίο του λαού μας.

Το πρόβλημα έχει «όνομα»: ΗΠΑ





Το πρόβλημα έχει «όνομα»: ΗΠΑ – του Νίκου Μπογιόπουλου

 


Tο παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» τον Νοέμβριο του 2004. Λίγες μέρες μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της ΠΓΔΜ σαν «Μακεδονία».  

Υπενθυμίζουμε τι γράφαμε τότε

α) διότι ισχύoυν μέχρι και την τελευταία τους λέξη και σήμερα 

β) για να υπενθυμίσουμε στους παλιότερους και να δούνε οι νεότεροι πώς φτάσαμε στην τρέχουσα φάση του «Μακεδονικού». 

Nίκος Μπογιόπουλος 

Αναμείνατε συντονισμένοι στις τηλεοράσεις σας


με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, νέες περικοπές σε συντάξεις – επιδόματα και μαχαίρι στην αξιοπρέπεια.

 

 

Αναμείνατε συντονισμένοι στις τηλεοράσεις σας

https://jodi.graphics

Η ΣΙΚΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ




ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έφτιαξαν όλες τις πόλεις της και μετέφεραν τον πολιτισμό μας εκεί. Ακόμα οι κάτοικοί της μιλάνε Ελληνικά. 


Η ΣΙΚΕΛΙΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.


Όλοι στις 30/2/2018 παίρνουμε τα καράβια από Πάτρα και Ηγουμενίτσα και φεύγουμε για Συρακούσες.


Πάρτε μαζί σας κράνη, πανοπλίες, δόρατα, φυλακτά , εικόνες παναγίας και αγαλματίδια του Δία, του Άρη και της Αθηνάς.


Ολα τα 'χει ο μπαξές της αντι-ΚΚΕ επίθεσης



Απ' όλα είχε ο μπαξές της επίθεσης ενάντια στο ΚΚΕ που ενορχηστρώθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την περασμένη βδομάδα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων, στις οποίες πρωτοστάτησαν μέλη και στελέχη του Κόμματος. Η επίθεση μεθοδεύτηκε από την κυβέρνηση και ακολούθησαν και άλλες δυνάμεις που τους έτρεχαν τα σάλια με το περιεχόμενο του νόμου, και ειδικά με τη διάταξη για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, ακόμα κι αν τελικά δεν την ψήφισαν για άλλους λόγους (π.χ. ΝΔ, Χρυσή Αυγή).
 
Σε αντίθεση με το ΚΚΕ που «αποδρά», η κυβέρνηση «πήρε την απόφαση να δώσει τη μάχη, να λερώσει τα χέρια της». Ετσι τοποθετήθηκε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, χαρακτηρίζοντας τους κομμουνιστές «Χιλιαστές», που περιμένουν τη «Δευτέρα Παρουσία». Τη σκυτάλη στο ίδιο μοτίβο πήρε «αντιπολιτευόμενη» εφημερίδα, που έγραψε ότι το ΚΚΕ παραμένει «εμμονικά εκτός των κύκλων της εξουσίας», «προσδοκώντας τον θρίαμβο μιας άφαντης επανάστασης».

Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι το ΚΚΕ «αποδρά» από τη «σκληρή πραγματικότητα» αντί να «αναλάβει ευθύνες», ομολογεί ανοιχτά ότι πόθος του είναι ένα ΚΚΕ συνένοχο στη βρώμικη αποστολή του, να «λερώνει» μαζί του τα χέρια του, συμπράττοντας στο ξεθεμελίωμα των εργατικών δικαιωμάτων, αντί να είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης για την υπεράσπισή τους.