Η φωτογραφία του Παύλου Φύσσα να ξεψυχά, η οποία αναρτήθηκε από χτες στην ιστοσελίδα του τηλεοπτικού σταθμού STAR και σήμερα έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα των ανθρώπων που ο ένας προφυλακίστηκε για σκάνδαλο εκατομμυρίων και ο άλλος έκανε βόλτες ατιμώρητος τη φοροδιαφυγή του οδικώς σε όλη την Ευρώπη, έγινε θέμα συζήτησης. Φυσικό ήταν.Σχεδόν όλοι συμφωνήσαμε ότι επρόκειτο περί σκατοψυχιάς,
βρώμικου κέρδους, αλλά και κίνηση εκφοβισμού των «ήσυχων και ουδέτερων», ώστε με «ντοκουμέντα» να πείσουν τα παιδιά τους πως «κοίτα τι παθαίνει όποιος μπλέκει». Παρ’ όλα αυτά, υπήρξε και η άποψη ότι ναι μεν η κίνηση της δημοσίευσης της εν λόγω φωτογραφίας είναι κατακριτέα, αλλά ταυτόχρονα είναι και χρήσιμη ως σύμβολο του… μελλοντικού αγώνα.
Καλοπροαίρετη θέση, δε μπορώ να κατηγορήσω όποιον την εκφράζει. Είναι μια άποψη κι ως τέτοια τη σέβομαι. Άλλωστε, οι σιχαμεροί λακέδες είχαν φανερωθεί από την πρώτη στιγμή του φόνου του Παύλου Φύσσα και δεν είχαν καμιά ανάγκη τη φωτογραφία για να ξεράσουν ακόμη μια φορά τις βρωμιές τους. Δεν ασχολούμαι με τους δεύτερους. Απλώς διαφωνώ με την άποψη των πρώτων. Των καλοπροαίρετων, που θεωρούν ότι η φωτογραφία του νεκρού μπορεί να γίνει πολύτιμο σύμβολο.
Διαφωνώ, γιατί ένα κίνημα που έχει ανάγκη από νεκρούς ήρωες είναι νεκρό το ίδιο. Διαφωνώ, επειδή κανείς νεκρός αντιφασίστας δεν μπορεί να είναι «χρήσιμος». Είναι απώλεια και τραγωδία. Σκέτο! Διαφωνώ, επειδή από έναν νεκρό δε μπορεί και είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχει το οποιοδήποτε κέρδος σε οποιαδήποτε μορφή. Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Φτωχή, άκυρη, άχρηστη, αλλά αυτή είναι.
Επίσης, δεν έχω δει κάποια φωτογραφία δολοφονημένου να έχει βοηθήσει την ισχυροποίηση κάποιου αγώνα. Δηλαδή, πόσο βοήθησε αυτή η φωτό;
