ΕΦΟΡΙΑ: ΦΑΚΕΛΩΝΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ – ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΔΕΚΟ, ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ… ΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΑΤΜ

Πλήρη στοιχεία για τις συναλλαγές των φορολογουμένων καλούνται να στείλουν οι επιχειρήσεις στην Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών προκειμένου να μπορεί να διενεργήσει διασταυρώσεις.
Η εφορία ζητά πρακτικά όλα τα στοιχεία από την οικονομική δραστηριότητα των φορολογουμένων: από τις τράπεζες, μεταξύ άλλων καταθέσεις και repos, συναλλαγές με χρήση καρτών πληρωμών (πιστωτικών ή και χρεωστικών) συμπεριλαμβανομένων των συναλλαγών ανάληψης σε ελληνικά Α.Τ.Μ.
Ασφαλιστικές εταιρείες καλούνται να προσκομίσουν στοιχεία για τα συμβόλαια των πελατών τους. ενώ τα ιδιωτικά θεραπευτήρια τις εισπράξεις που είχαν. Ιδιωτικά σχολεία και εταιρίες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας επίσης καλούνται να δώσουν στοιχεία.
Από τη λίστα δεν λείπουν οι εταιρείες κοινής ωφέλειας καθώς θα σταλθούν στοιχεία για λογαριασμούς ΔΕΗ και νερού.
Όπως σημειώνεται, η Δ/νση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Οικονομικών θα διατηρεί τα ως άνω στοιχεία για χρονικό διάστημα έξι ετών.

Νέες μορφές ελέγχου - ο λαϊκισμός

Με δύο τρόπους μπορεί να υλοποιηθεί η κάθε λογής (ιδεολογική, πολιτική, οικονομική) εκμετάλλευση του λαού: με τον απροκάλυπτο, που έχει τη μορφή βίαιης επιβολής, και με το συγκαλυμμένο, που εκδηλώνεται με τη μορφή κολακείας, ιδεολογικής παραπλάνησης και πνευματικής χειραγώγησης.

Το βέβαιο είναι πως ούτε ο ένας ούτε ο άλλος προσιδιάζουν σε μια αληθινά δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία. Η εξουσία πηγάζει και ασκείται -έστω και έμμεσα- απ’ το λαό και δεν έχει κανένα λόγο να στρέφεται άμεσα ή έμμεσα εναντίον του. Όμως, από την αξιωματική αυτή αρχή μέχρι την πράξη φαίνεται πως μεσολαβεί ανησυχητικά μεγάλη απόσταση.

Αυτό, τουλάχιστον, μαρτυρεί το πλήθος των νέων, έμμεσων και συγκαλυμμένων μορφών επιβολής (παραπληροφόρηση, διαφήμιση, ηλεκτρονικός έλεγχος κτλ.), που απλώνονται σε όλο το κοινωνικό φάσμα, για να αναπαράγουν και να ενισχύσουν το υφιστάμενο πλέγμα εξουσιαστικών σχέσεων. Πρόκειται για τεχνικές που δεν καθιστούν συνειδητή την άσκηση του ελέγχου και δεν υλοποιούν την επιβολή του δίχως τη συναίνεση, παθητική τις περισσότερες φορές, αυτού που την υφίσταται. Βασικό, λοιπόν, γνώρισμα είναι η περιορισμένη χρήση σωματικής βίας και η απεριόριστη άσκηση πνευματικής και ψυχολογικής, αναμεμειγμένης με ισχυρές δόσεις παραπληροφόρησης, κολακείας, δημαγωγίας κτλ.

Η χαρακτηριστικότερη ανάμεσα σε αυτές είναι ο λαϊκισμός. Η έννοιά του περικλείει ένα σύνολο φαινομένων και πρακτικών που ως κύριο χαρακτηριστικό έχουν την ιδιοποίηση του γνήσιου λαϊκού στοιχείου με σκοπό τη νόθευση και την αλλοίωση του. Μ’ άλλα λόγια, ο λαϊκισμός είναι η ψευδεπίγραφη λαϊκότητα, αυτή που φαίνεται να εκφράζει (στο χώρο της τέχνης) ή να υπηρετεί (στο χώρο της πολιτικής και της ιδεολογίας) το λαό, χωρίς να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Το αντίθετο μάλιστα· στην ουσία αποτελεί μια επίθεση αισθητικής, ιδεολογικής, πολιτικής ευτέλειας, που σκοπό έχει να υποβαθμίσει το αισθητικό κριτήριο του ανθρώπου, να χειραγωγήσει τις ιδεολογικές αναζητήσεις και να ελέγξει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ώστε να διαιωνίσει την καταπίεση και να εντατικοποιήσει την εκμετάλλευσή του. Πρόκειται, λοιπόν, για μια μεθοδευμένη προσπάθεια αποστέρησης των αισθητικών, ιδεολογικών και πολιτικών αντιστάσεων του πολίτη και ευρύτερα του λαού, για να μεταπέσουν στην κατάσταση του υπηκόου και της μάζας αντίστοιχα.

Γιατί, πράγματι, από τον δημαγωγό πολιτικό, που επικαλείται τα λαϊκά συμφέροντα, ως την εμπορευματοποιημένη τέχνη έχουμε ένα σύνολο λαϊκιστικών φαινομένων που απλώνονται σε όλο το κοινωνικό εποικοδόμημα, καλύπτοντάς το με αυτό που οι στοχαστές της Σχολής της Φρανκφούρτης ονόμασαν "μαζική κουλτούρα". Έναν πολιτισμό, δηλαδή, που δεν παράγει πολιτική, τέχνη, ιδεολογία, αθλητισμό κτλ. ως προϊόν κοινωνικών διεργασιών αλλά άνωθεν σχεδιασμών και δεν υπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού αλλά τις σκοπιμότητες και τις επιδιώξεις της εξουσίας.

Μπορεί, λοιπόν, η εξουσία στην εποχή μας να έχασε το δικαίωμα της ασύδοτης χρήσης βίας, αλλά αυτό δε μείωσε την ισχύ της. Νέοι και πιο αποτελεσματικοί τρόποι ανακαλύφθηκαν, για να αναπληρώσουν την εξωτερική και απροκάλυπτη επιβολή με μορφές ελέγχου που ως κύριο γνώρισμα έχουν την εσωτερική (πνευματική, ιδεολογική, ψυχική) καθυπόταξη του ανθρώπου. Αυτός, ακριβώς, είναι και ο ρόλος του λαϊκισμού.

 Αναρτήθηκε από ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ φιλόλογος