Αδίστακτοι

Η ταύτιση του ανεπανάληπτου έργου του Κ. Μαρξ «Το κεφάλαιο» με το ναζιστικό μανιφέστο «Ο Αγών μου» του Χίτλερ ήταν ένα από τα πιο νοσηρά φαντασιουργήματα του αντικομμουνισμού, που διέπρεψε στη φιέστα της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ. Ο εμπνευστής του, ένας ξεσκολισμένος αντικομμουνιστής, ο Γκ. Λίντμπλαντ, είναι ο ίδιος που είχε εισηγηθεί και το έκτρωμα του αντικομμουνιστικού μνημονίου, πριν από 11 χρόνια. Χρειάζεται, άραγε, μεγαλύτερη απόδειξη για να συμπεράνει κανείς ότι η ΕΕ δεν θα διστάσει να ξεστομίσει τη μεγαλύτερη χυδαιότητα, για να «αποδείξει» ότι ο φασισμός είναι το ίδιο με τον κομμουνισμό; Οτι η πραγματική τους «κάψα» είναι να εξουδετερωθεί η επίδραση που ασκεί στους λαούς η πιο πρωτοπόρα θεωρία, που αποδεικνύει επιστημονικά ότι ο η κοινωνική εξέλιξη δεν σταματάει στον καπιταλισμό; Υπάρχει, τέλος, πιο πειστική απόδειξη ότι η ΕΕ ξεπλένει με κάθε ευκαιρία τον ναζισμό - φασισμό, γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού, ταυτίζοντάς τον με ό,τι πιο προοδευτικό έχει γεννήσει η ανθρώπινη σκέψη; Αυτή είναι η ΕΕ που «αλλάζει» σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αποδεικνύεται ότι όντως αλλάζει, αλλά όλο και προς το αντιδραστικότερο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Αστικές λαθροχειρίες σχετικά με το Σύμφωνο Μολότoφ – Ρίμπεντροπ

Με αφορμή το πρόσφατο συνέδριο της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ για τα «εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων» επανήλθε στο προσκήνιο όλος ο αντικομμουνιστικός οχετός για την Ιστορία της περιόδου. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως υπέρμαχος της αντικειμενικής αλήθειας βαδίζει χέρι – χέρι με τη διαχρονική διαστρέβλωση από τον ίδιο της Σοβιετικής Ιστορίας και με τη συγκάλυψη του πρωταγωνιστικού ρόλου των οργάνων της ΕΕ στην προώθηση του αντικομμουνισμού.

Στο επίκεντρο της διαπάλης με τις αστικές προσεγγίσεις διαστρέβλωσης και αναθεώρησης της Ιστορίας βρίσκεται ο ψεύτικος ισχυρισμός ότι η Σοβιετική Ενωση είναι συνένοχη για το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί υπέγραψε το 1939 το Σύμφωνο μη επίθεσης με τη ναζιστική Γερμανία, το γνωστό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ.

Αυτός ο ισχυρισμός αποτελεί το βασικό ιστορικό υπόβαθρο της αντιδραστικής θεωρίας των δύο άκρων που επιδιώκει να ταυτίσει τους φασίστες με τους κομμουνιστές και το ταξικό εργατικό κίνημα. H αστική αναθεώρηση επιχειρεί να εμφανίσει ως μόνους ειλικρινείς αντιπάλους του φασισμού την άλλη πολιτική έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου: Τις αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες (ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία).

Freedom Fighters και η Αυτοκρατορία του Κακού

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) 

Στο Αφγανιστάν, με την υποστήριξη δύο Ισλαμικών  κρατών, της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, η Ουάσιγκτον ηγήθηκε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, τη δημιουργία ισλαμικών ταξιαρχιών οι οποίες συγκροτηθήκαν σε όλο το  αραβο-μουσουλμανικό κόσμο και που αποτελούνται από φανατικούς, που τα μέσα ενημέρωσης ονόμαζαν freedom fighters, (μαχητές της ελευθερίας). Με εξοπλισμό και τεχνογνωσία από την CIA δημιούργησαν ένα ισλαμικό στρατιωτικό, πολεμικό, πολιτικό και τρομοκρατικό δίκτυο σε τέτοιο βαθμό, που ουδέποτε είχε υπάρξει στο παρελθόν με σκοπό την σύγκρουσή του με το σοβιετικό κράτος. 

 Ήταν τότε που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν (ηθοποιός ταινιών γουέστερν δεύτερης διαλογής) έλεγε στους ανθρώπους, που η κυβέρνηση τού είχε κόψει την πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη, πώς έπρεπε να γίνει για να εξοικονομηθούν κονδύλια για τον «πόλεμο τον άστρων», γιατί η «αυτοκρατορία του Κακού», η άθεη Σοβιετική Ένωση δηλαδή, θέλει να συντρίψει τις χριστιανικές ΗΠΑ.