Αναφέρομαι στις αμερικάνικες εκλογές αυτού του φθινοπώρου. Γιατί μου γυρίζουν τ' άντερα όταν ακούω περισπούδαστες αναλύσεις, από καθηγητές πανεπιστημίου λόγου χάρη μέχρι ινφλουενσεράδες στα αραχνώδη μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χτίζεται μια ανεπαίσχυντη ομολογία ότι η αμερικάνικη καπιταλιστική επικυριαρχία είναι δεδομένη και αποδεχτή σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ακούς ως μόνιμη επωδό σε οποιοδήποτε επιχείρημα τη φράση «να δούμε, ως τις αμερικάνικες εκλογές...», αν θα συνεχιστεί ή θα σταματήσει η σφαγή στη Γάζα, αν θα ανοίξει κι άλλο μέτωπο εκτός απ' αυτό της Ουκρανίας, αλλά κι αν θα πεθάνει ο γείτονας από έλλειψη χορηγών ασθενοφόρων, κι αν το αντάρτικο θα καταφέρει να μπάσει και καμιά παλαιστινιακή σημαία στον εκστασιασμένου κοινού πανηγυρικό χυλό της Γιουριβίζιον.
