Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

Το Μανιφέστο των Αγίων





Πριν από λίγα χρόνια, στα πλαίσια των αδελφικών σχέσεων της Εκκλησιαστικής με την Πολιτική και την Οικονομική Εξουσία, ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του Θεού Ιερώνυμος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, είχε αποστείλει προς τον «εξοχώτατον» (όπως τον αποκαλούσε) Λουκάν Παπαδήμον», τον τότε εν Ελλάδι εκπρόσωπο του Τραπεζικού Κεφαλαίου και δοτό πρωθυπουργό, μία επιστολή. [1]

Με την επιστολή του εκείνη, ο Άγιος Ιερώνυμος, βαθύτατα τεθλιμμένος,  εξέφραζε προς τον πρωθυπουργό τραπεζίτη αφενός τον πόνο του για τα μαρτύρια του ελληνικού λαού και αφετέρου τον τρόμο του για τον ενδεχόμενο κίνδυνο της κοινωνικής ανάφλεξης: «Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων», έγραφε μεταξύ άλλων ο Άγιος, « – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους».

ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ


Στον καπιταλιστικό κόσμο, τον  σκληρό κι ανταγωνιστικό, όπου όλα πωλούνται κι αγοράζονται και το κέρδος είναι η ύψιστη αξία,  η σχεδόν απόλυτη εμπορευματοποίηση και των θρησκευτικών εορτών και εθίμων είναι η φυσική συνέπεια. Γιατί όπως οι θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν διαμορφώνονται εν κενώ, έτσι και  οι θρησκευτικές εκδηλώσεις και έθιμα άμεσα συνδέονται με  τις πολύ υλικές βάσεις της ζωής μας. 
 
            Κι αν στα χρόνια μας οι άνθρωποι κατά κύριο λόγο υιοθετούν τη θρησκεία του περιβάλλοντός τους, αφού η θρησκεία καθορίζεται συμπτωματικά και όχι από το περιεχόμενό της, και την ασπάζονται για να ανταποκριθούν στο περιβάλλον που ζουν, στην αυγή του χριστιανισμού και πριν αυτός γίνει αναγνωρισμένη κρατική θρησκεία οι οπαδοί του επιλέγουν και υπερασπίζονται την χριστιανική πίστη αν και περιφρονούνται και γίνονται αντικείμενο έκτακτων νόμων. 
 
 Ο Φρ. Ενγκελς στο «Σχετικα με την ιστορία του πρώτου χριστιανισμού» σημειώνει:

Κλωτσοσκούφι


Με ...ποδοσφαιρικούς όρους είπε να μιλήσει μετά την ολοκλήρωση της τετραμερούς με Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία ο πρωθυπουργός, με αφορμή και τις πρωτοβουλίες για διεκδίκηση ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, λέγοντας: «Εχουμε φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα. Μια ομάδα που έμαθε να συνδυάζεται, να δίνει πάσες, να παίζει καλή άμυνα, προστατεύοντας τα συμφέροντα της κάθε χώρας ξεχωριστά, αλλά και της περιοχής, γιατί είναι κοινά συμφέροντα. Εχει μάθει όμως να παίζει και δημιουργική μπάλα, δηλαδή να ανοίγει το παιχνίδι, να σκέφτεται ιδέες πολύ σημαντικές για την περιοχή. Και γιατί όχι. Πιστεύω ότι μέσα από την πολύ καλή συνεργασία που έχουμε, ιδιαίτερα στους τομείς των υποδομών και της Ενέργειας, αλλά και στην ανάπτυξη μιας νέας γεωπολιτικής δυναμικής για την περιοχή των Βαλκανίων, πολύ σύντομα αυτό το δημιουργικό παιχνίδι που παίζουμε μπορεί να έχει και αποτέλεσμα, δηλαδή να σκοράρουμε». Δε λέμε, καλή η πλακίτσα και οι μεταφορές, αλλά ξέχασε να πει πως η «μπάλα» που παίζουν όχι μόνο είναι στο γήπεδο του κεφαλαίου και υπό το «κοουτσάρισμα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά έχει και για «κλωτσοσκούφι» των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα τούς λαούς της περιοχής.