«Καταπιεστικό και γκρι; Όχι, μεγαλώνοντας κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου.»

Κοιτάζοντας πίσω: Zsuzsanna Clark

Αυτόν τον τίτλο, έβαλε η Daily Mail, στην συνέντευξη της Σουζάνας, που γεννήθηκε στην Ουγγαρία και είναι παντρεμένη με τον προοδευτικό δημοσιογράφο Νέιλ Κλαρκ. Η Σουζάνα γράφει σε ένα βιβλίο της, τις εμπειρίες της στην Ουγγαρία, σε αντίθεση με την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης που μας βομβαρδίζουν συνεχώς για να δαιμονοποιήσουν τη ζωή στις σοσιαλιστικές χώρες. Για το αντίθετο, η συγγραφέας αναφέρει ότι οι δυτικές χώρες θα πρέπει να διδαχθούν από την εμπειρία της Ουγγαρίας και άλλων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και την εφαρμογή της αλληλεγγύης και κοινωνικού πλούτου που αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν.

Για την Κλαρκ, η ζωή της στην κομμουνιστική Ουγγαρία ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής της. «Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν πώς ήταν να μεγαλώνω στην κομμουνιστική περίοδο στην Ουγγαρία το 70 ή 80 περιμένουν να τους πω για την «Σεκιουριτάτε» (πολιτική αστυνομία), ή για ατέλειωτες ουρές για να αγοράσουν ψωμί, και άλλες δυσάρεστες εκδηλώσεις της ζωής σε ένα μονοκομματικό κράτος. Αισθάνονται απογοητευμένοι όταν εξηγώ, ότι, η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική στην Ουγγαρία. Αυτό που μετράει, είναι ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα ευτυχισμένο μέρος όπου έχω ζήσει», «τολμά» να πει η Κλαρκ, μια «αμαρτία» που λίγοι είναι σε θέση να τολμήσουν να δεσμευτούν δημοσίως, αλλά και στην καθημερινή ζωή της είναι ένα κοινό σχόλιο.

Σπάζοντας το ταμπού της σιωπής, το φόβο, δίνει μεγαλύτερη αξία στη Κλαρκ, σε μια κοινωνία στην οποία ο κομμουνισμός έχει δαιμονοποιηθεί, ενώ λίγοι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν το πώς έχει ζήσει κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου, εκτός εάν πρόκειται για κάτι προσωπικό. Τώρα που η οικονομική κρίση εκθέτει το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, μπορεί να χρησιμεύσει ως μια αναφορά και παράδειγμα για το ότι μετρά το πως πραγματικά ζούσαν στις σοσιαλιστικές χώρες.

Αστέρι μαθήτρια: H Zsuzsanna ηλικίας επτά στο δημοτικό σχολείο στην Ουγγαρία

Η Κλαρκ εξηγεί ότι «ο κομμουνισμός εγγυάται δουλειά για όλους, δωρεάν και καλή εκπαίδευση, ποιότητα στις παροχές υγείας, επίσης, η βία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Και λέει κάτι σημαντικό, το τόσο σπάνιο είναι σήμερα στις χώρες της δύσης: «Αλλά ίσως το καλύτερο από όλα ήταν η αίσθηση που υπήρχε τότε, η συντροφικότητα, ένα πνεύμα που εξαφανίστηκε στην υιοθετημένη πατρίδα μου, την Αγγλία αλλά και στην Ουγγαρία σήμερα».

Κάλεσμα σε όλους τους Θεσσαλονικείς, τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και τα κινήματα

Κάλεσμα σε όλους τους Θεσσαλονικείς, τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και τα κινήματα

Οι Επιτροπές Αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού διοργανώνουν αυτό το Σάββατο 5 Μάρτη στις 11:30 στην Πλατεία ΧΑΝΘ, πορεία κατά της εξόρυξης με σύνθημα “Ούτε στις Σκουριές, ούτε στην Ολυμπιάδα, ούτε πουθενά στη Β. Ελλάδα”.

Θέλουμε να σας καλέσουμε σε αυτή την πορεία να βαδίσετε μαζί μας ενάντια στην καταστροφή που ετοιμάζουν οι σύγχρονοι χρυσοθήρες.

Πιστεύουμε ότι το πρόβλημα με τις εξορύξεις αφορά κάθε Θεσσαλονικιό άμεσα. Γιατί αν προχωρήσουν τα εξορυκτικά σχέδια σε Χαλκιδική, Κιλκίς, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Δράμα:

-Θα έχουμε καθημερινά εκατομμύρια τόνους τοξικής σκόνης πάνω από την πόλη

-Θα έχουμε τεράστια φράγματα με τοξικά απόβλητα σε σεισμογενείς περιοχές με μεγάλες πιθανότητες ατυχημάτων

-Θα έχουμε αποψίλωση τεράστιων εκτάσεων δασών που θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα

-Θα έχουμε μόλυνση των νερών, και κατά συνέπεια των ζώων και των καλλιεργειών, με αποτέλεσμα να περνάει και στο πιάτο μας μέσω των τροφών

-Θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας στη γεωργία, την κτηνοτροφία, τον τουρισμό, την αλιεία

Αν λοιπόν προχωρήσουν τα εξορυκτικά σχέδια όλη η Β. Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια τεράστια εξορυκτική χαβούζα, με τη Θεσσαλονίκη να βρίσκεται στο κέντρο αυτής της καταστροφής.

Ελλάδα: “Hot spot” ή χώρα;

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

   Όταν ο Τουσκ, αυτός ο ευγενικός κύριος που ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έλαμψε σε ρόλο «γκαουλάιτερ» κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος και του τρίτου Μνημονίου, λέει ότι «δεν θα επιτρέψουμε η Ελλάδα να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών», μπορεί να αντιληφθεί κανείς ακόμα κι αν δεν έχει δει τις εικόνες από Ειδομένη μέχρι Καστελόριζο, σε τι έχει – ήδη – μετατραπεί η χώρα μας.
   
 Όταν ο ίδιος ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής παραδέχεται τον κίνδυνο εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας ότι ένας νέος φαύλος κύκλος – δίπλα σε εκείνον των Μνημονίων – ξεκινάει για την πατρίδα μας.  
   
 Όταν ο Ρόμπερτ Φίτσο, ο Σλοβένος πρωθυπουργός, δηλώνει ότι «η Ελλάδα παίρνει τη σκυτάλη στην κρίση και τώρα μπορεί να σπάσει το σβέρκο της με το προσφυγική κρίση» προσθέτοντας ότι «είναι η στιγμή που ίσως χρειαστεί η Ελλάδα να θυσιαστεί για το καλό της ΕΕ», αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «μπορντΕΕΛο» είναι αυτό που το εμφανίζουν σαν «ευρωπαϊκή οικογένεια» και για το οποίο μας καλούν να γίνουμε «Ιφιγένειες».
  
  Η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό κατεστημένο του ευρωατλαντισμού έχει τεράστιες και ιστορικές ευθύνες για όλα αυτά. Οι οποίες κάθε άλλο παρά κρύβονται πίσω από την «μπούργκα» των «διαβουλεύσεων», των νέων «διαπραγματεύσεων», των τάχα μου «βέτο», των συσκέψεων πολιτικών αρχηγών.