Που χάθηκαν αυτές τις ημέρες οι Μακεδονομάχοι;!

Που χάθηκαν τα εκατομμύρια των Μακεδονομάχων που βροντοφώναξαν στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας ότι η Μακεδονία είναι μόνο μία και Ελληνική;! Μήπως ζυμώνουν για να ψήσουν λαγάνες;! Μήπως φτιάχνουν τον χαρταετό για να τον πετάξουν;! Μήπως μαγειρεύουν;! Μήπως μερεμετίζουν;! Μήπως κάνουν οτιδήποτε άλλο προκειμένου να αποφύγουν την πραγματικότητα η οποία λέει πως τα Ίμια είναι Ελληνικό έδαφος που αμφισβητείται γι’ αυτό πρέπει να επανδρωθούν και να υπερασπιστούν πάση θυσία;! Μήπως το σύνθημα «η Μακεδονία είναι μόνο μία και Ελληνική» είναι μια εύκολα, ανέξοδα και χωρίς κόστος αμολούμενη πορδή ενώ η διαπίστωση ότι τα Ίμια είναι Ελληνικά φαίνεται πως πρέπει να σφραγιστεί με αίμα και το αίμα όπως και να το κάνεις δημιουργεί ρίγος;!

American Dream για 527 νεκρούς σε 32 φονικά απ’το 1982

Και περισσότερους από 810 τραυματίες στην Μητρόπολη του Καπιταλισμού
Οι επιθέσεις ενόπλων σε σχολεία στις ΗΠΑ τείνουν να γίνουν όλο και πιο συχνές

Η τραγωδία της Τετάρτης προστίθεται σε μια μακρά σειρά μακελειών που διέπραξαν οπλοφόροι στις ΗΠΑ μόνο τα τελευταία χρόνια.

 

Σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί από τη μια ο άκρατος ατομισμός κι η εγκληματικότητα – απόρροια και της ελεύθερης οπλοκατοχής -κι από την άλλη η κυριαρχία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών που ποδοπατούν κάθε ανθρώπινο εργασιακό δικαίωμα, είναι ορισμένες από τις αιτίες που οδηγούν μια κοινωνία να βιώνει τέτοιες φρικαλέες καταστάσεις.

Πίσω όμως από τα λαμπερά φώτα του Λας Βέγκας και της Νέας Υόρκης με τα πανύψηλα κτίρια των πολυεθνικών, κρύβεται μια κοινωνία σε βαθιά σήψη και παρακμή.

Σε μια τέτοια κοινωνία όπου η ανθρώπινη ζωή χάνει όλο και περισσότερο την αξία της.

Υπόθεση Novartis : Το φάρμακο, οι φαρμακοτρίφτες και οι ασθενείς

Πυκνός κουρνιαχτός σηκώθηκε από την υπόθεση Novartis. Το πολιτικό σκηνικό επιμερίστηκε ανάμεσα σε αυτούς –τους ανεκδιήγητους συριζαίους- που θέλουν να αφεθεί η δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη την δουλειά της και σε αυτούς –ΝΔ και λοιπός αστικός θίασος- που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι παρεμβαίνει στην δικαιοσύνη επιδιώκοντας να κατασκευάσει ένα σκάνδαλο και μαζί και τους απαραίτητους ενόχους. Η δικαιοσύνη δε μίλησε ακόμη βέβαια. Θα μιλήσει υποθέτω τελευταία, ανεξάρτητα και αμερόληπτα,  όπως πάντα άλλωστε.

Ξεπροβάλλει λοιπόν το σκάνδαλο, ώστε να καταδειχθεί η ηθική ανωτερότητα της «αριστερής κυβέρνησης» να αναδειχθεί η σαπίλα του «παλιού πολιτικού συστήματος» και να ξεπλυθεί το σύνολο της φαρμακοβιομηχανίας μέσα από την Novartis, που αντιμετωπίζεται ως η ακραία εξαίρεση, ενώ το σκάνδαλο που την αφορά,  ως η έκφραση της βουλιμίας κάποιων ανώτερων στελεχών της, βουλιμία, που συναντήθηκε με μια ανάλογη λαιμαργία πολιτικών προσώπων. Μεμονωμένες περιπτώσεις δηλαδή. Όπως όλα στον καπιταλισμό.

Το νεοαποικιοκρατικό ξεπούλημα του ΟΛΘ

Το νεοαποικιοκρατικό ξεπούλημα του ΟΛΘ -του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Με τη μορφή του κατεπείγοντος εισήχθη την Πέμπτη στη Βουλή, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το ξεπούλημα του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που από τη θέση της αντιπολίτευσης χαρακτήριζε «εθνικό και οικονομικό έγκλημα» την πώληση του ΟΛΘ, με συνοπτικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες βάζει την υπογραφή της στο ξεπούλημα του δεύτερου μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, για πολλοστή φορά σε μια προσπάθεια να ρίξει «στάχτη» στα μάτια του λαού, ήρθε να «ντύσει» τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική επιλογή της για εκχώρηση σημαντικών κρατικών υποδομών στο ιδιωτικό κεφάλαιο με το «μανδύα» του δήθεν εξαναγκασμού της, από τους δανειστές.

«Η κυβέρνηση είναι αφοσιωμένη στην λογική του δημοσίου συμφέροντος. Είναι άλλο πράγμα οι ιδιωτικοποιήσεις, που είχατε στο μυαλό σας και άλλο χαρακτήρα έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις που εμείς είμαστε αναγκασμένοι να προωθήσουμε, αλλά τις προωθούμε και διαπραγματευόμαστε με έναν τέτοιο τρόπο, που εξυπηρετείται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, με βάση τις δυνατότητες που έχουμε, το δημόσιο συμφέρον». Αυτό ισχυρίστηκε ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής από το βήμα της Βουλής, αναμασώντας την καραμέλα της εξαναγκασμένης κυβέρνησης, για να δικαιολογήσει την συνειδητή πολιτική επιλογή της ιδιωτικοποίησης μιας σημαντικής πύλης εισόδου της χώρας, κρίσιμη ταυτόχρονα για την Άμυνα και την Ασφάλεια του λαού και της χώρας.
Χάρισμα στις πολυεθνικές

Η ατζέντα

Το... πρωταγόρειο θεώρημα, αφού σ' αυτόν το αποδίδει ο Πλάτωνας, «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» (όπου χρήματα, διαβάζουμε πράγματα) είναι το πιο κοινόχρηστο διαστρεβλωτήρι - εργαλείο της πολιτικής επικοινωνίας. Στις μέρες μας δε, που η άποψη και ο άκριτος υποκειμενισμός μπορούν να θριαμβεύουν στα περίπλοκα και πολλαπλά μέσα επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηριστεί ατομικώς αληθινό και να κυριαρχήσει σ' ένα άθροισμα ομοίων, το οποίο όμως διαμορφώνεται όπως οι κύκλοι στο πέταγμα μιας πέτρας σε σχεδόν ακίνητα νερά. Το γεγονός ότι όλοι κραυγάζουν περί αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων, ακόμα και οι μόνιμοι λάτρεις του δόγματος «έτσι είναι εφόσον έτσι νομίζω», αφήνει παγερώς αδιάφορες μάζες παγιδευμένες στην... πετριά.

 

Ετσι, ένας πολιτικός σύγχρονος οφείλει να πολιτεύεται μες στον ανταγωνιστικό αστικό πολτό, καθορίζοντας την... ατζέντα. Ξένος όρος, αλλά απολύτως κατανοητός σε σχεδόν όλες τις γλώσσες του κόσμου. Αρκεί η εκτόξευση μιας λέξης - σήματος, που μπορεί να χωράει τόσες ερμηνείες όσες οι παραλήπτες της και η δυναμική των ομόκεντρων κύκλων της ατζέντας. Παρασύρει ακόμα κι αυτούς που καμώνονται ότι ξέρουν πώς παίζεται το παιχνίδι, και νομίζουν ότι αυτοκαθορίζουν τη στάση τους, ενώ στην πραγματικότητα την ετεροκαθορίζουν με βάση την ατζέντα, σε κάθε γύρισμα της σελίδας της. Τα πρόσφατα παραδείγματα με λέξεις όπως μνημόνιο, δημοψήφισμα, σκάνδαλο, μακεδονικό, όπως άλλωστε παλιότερα αλλαγή, πάμπερς, διαπλοκή κ.λπ., είναι η σκανδάλη που τραβιέται μαζικά, στα τυφλά. Και σηκώνεται τέτοιος αχός - ατμός - σκόνη (πείτε το όπως θέλετε), που μόνο όταν κατακαθίσει, διακρίνεται «ποιος έμεινε όρθιος» και «ποιανού η μούρη έφαγε χώμα».