Υποψήφιος δήμαρχος Ωραιοκάστρου: Θέμελης Άγγελος

Εφοριακός, 67 ετών. Έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Διετέλεσε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ταμιακών Υπαλλήλων και της Ομοσπονδίας Εργαζόμενων στις ΔΟΥ.
Εφοριακός, 67 ετών. Έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Διετέλεσε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Ταμιακών Υπαλλήλων και της Ομοσπονδίας Εργαζόμενων στις ΔΟΥ. Δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Ωραιοκάστρου.

ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Ωραιοκάστρου

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

            Στη τελευταία της έκδοση του 2018, η εφημερίδα "ωραιόκαστροtoday", ασχολήθηκε με τα "τρωτά σημεία" των υποψήφιων δημάρχων.     Για τους άλλους υποψήφιους, δεν ανακάλυψε καμία πολιτική αδυναμία . Για τον ένα μάλιστα δεν αναφέρει κανένα πρόβλημα. Στο τέλος, γράφει για τον υποψήφιο της Λαϊκής Συσπείρωσης: "ακολουθεί μία κομματική γραμμή και αποτελεί μία υποψηφιότητα που δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Γεγονός που και ο ίδιος δεν το έχει κρύψει ποτέ". 

            Πρόκειται για μία έντεχνη παραποίηση της πραγματικότητας.

Ανατολικό Βερολίνο: «Εδώ είναι η λεωφόρος Καρλ Μαρξ, όχι η λεωφόρος καπιταλισμού!»

Ανατολικό Βερολίνο: «Εδώ είναιη λεωφόρος Καρλ Μαρξ, όχι η λεωφόρος καπιταλισμού!» 

Από atexnos3 στο Ιάν 10, 2019 Διεθνή

 

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Περίοδο αναβρασμού, διαμαρτυριών και κινητοποιήσεων διάγουν τους τελευταίους μήνες οι κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου, της άλλοτε πρωτεύουσας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ). Τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Γερμανίας ζουν για τα καλά στο πετσί τους τι σημαίνει καπιταλισμός. 

Αντί για τα περίφημα «ανθισμένα τοπία» του καπιταλισμού – που τους υπόσχονταν ο Χέλμουτ Κολ και τα λοιπά κοράκια του αστικού πολιτικού συστήματος – οι γερμανοί εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους βλέπουν φτώχεια, ανεργία, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, βάθεμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Σα να μην έφταναν αυτά, 

πολλοί κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου κινδυνεύουν να μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο, μιας και τα αρπακτικά των μεγάλων μεσιτικών επιχειρήσεων έχουν βάλει στο στόχαστρο τις λαϊκές κατοικίες. 

«Κωλοτούμπες»...

Της Κάλι Καρά

Λαϊκισμός και «κωλοτούμπα» έχουν τη δική τους ιστορία σ' αυτόν τον τόπο όπου με ένα ατέλειωτο μπαράζ από όλες τις αστικές κυβερνήσεις έφτασαν τα πράγματα ως εδώ.

Τα τελευταία όμως χρόνια με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ η «κωλοτούμπα» πήρε άλλες διαστάσεις, ενώ έγινε και ...εξαγώγιμο προϊόν.

Ο ελληνικός όρος «κωλοτούμπα» είναι πλέον δημοφιλής στις Βρυξέλλες. 
Προφέρεται με ξενικό accent στους διαδρόμους της Κομισιόν όταν θέλουν να περιγράψουν χαριτολογώντας το πώς κάποιος έκανε πλήρη μεταστροφή απ’ αυτά που μέχρι πρότινος υποστήριζε.

Ήδη, ο πρωθυπουργός της χώρας ως εξπέρ στις κωλοτούμπες, τις πατεντάρισε και τις εξάγει στο εξωτερικό, συμβουλεύοντας τους Ιταλούς πολιτικούς «θα ήταν καλύτερο να κάνετε σήμερα αυτά που ούτως ή άλλως θα κάνετε αργότερα»!

"Σκοτώσανε τον καπετάνιο"

                     Αδούλωτος απ' την αρχή έως το τέλος

«Όλα τα πλάνα της ανθρώπινης αντοχής, οι αγωνιστές τα ξεπερνάνε, όταν πιστεύουν και θέλουν. Δεν υπάρχουν άπαρτα φρούρια για τους κομμουνιστές!».

Μ' αυτή τη φράση πέρασε στην Ιστορία ένας από τους ξεχωριστούς αγωνιστές του επαναστατικού κινήματος, ο καπετάνιος Δημήτρης (Μήτσος) Τατάκης.
Δολοφονήθηκε τη νύχτα 9 προς 10 Γενάρη του 1949, στη Μακρόνησο, πριν καν συμπληρώσει τα 36 χρόνια του, έχοντας, όμως, διανύσει ιστορικά μια εξαιρετικά μεγάλη διαδρομή.
Συνειδητοποίησε την αναγκαιότητα της ταξικής πάλης, δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς με τους ναυτεργάτες, κατέκτησε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη τους, αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή. Ατσαλώθηκε στις δυσκολίες, στα βασανιστήρια, έφτασε μέχρι του σημείου να διαθέτει την ίδια του τη ζωή για το δίκιο της τάξης του, για τα κομμουνιστικά ιδανικά, για το κόμμα του, το ΚΚΕ.

Όρκος

Το όνομα του Τατάκη έγινε θρύλος, μέτρο για το μπόι των ανθρώπων, ποίημα.
«Απόψε στις σκηνές γονατιστοί
κοιτάζουμε προς στ' άδειο σου τσαντίρι
κι ανάβουν οι λαμπάδες της καρδιάς
στο άγνωστο που σ' έχουν κοιμητήρι.
Και στο λαό μας κάνουμε την προσευχή
Ν' αξιωθούμε τίμιο θάνατο
Και δίνουμε στη μνήμη σου τον όρκο
την πίστη σου να κάνουμε ένα λάβαρο».
(δημοσιεύθηκε το 1992 με υπογραφή Γ. Π. στον «Ριζοσπάστη»)

Αποκάλυψη

Από στοιχεία που υπάρχουν για το σοβαρό ζήτημα των συνακροάσεων - παρεμβολών που έγιναν στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ, προκύπτει ότι αρκετές κλήσεις δεν έχουν πραγματοποιηθεί με απόκρυψη. Ανακύπτει το ερώτημα: Ποιοι είναι οι αριθμοί αυτοί και ποιοι κρύβονται πίσω από αυτούς; Κι αυτό το τονίζουμε, γιατί ενώ για τις κλήσεις που έγιναν με τη χρήση της τεχνικής παραποίησης προέλευσης τηλεφωνημάτων μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες, τι είναι αυτό που εμποδίζει την αποκάλυψη των κλήσεων που έγιναν χωρίς απόκρυψη, όταν η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει τον εντοπισμό τους; Είναι απορίας άξιο γιατί αναδεικνύεται με τόση έμφαση το ζήτημα των δυσκολιών για την αποκάλυψη των κλήσεων. Εμείς δεν αποκλείουμε ότι μπορεί να υπάρχει και δυσκολία. Τονίζουμε όμως ιδιαίτερα ότι για τις κλήσεις χωρίς απόκρυψη υπάρχει δυνατότητα να αποκαλυφθούν γρήγορα και εύκολα ακόμα και τώρα. Αυτό μας το επιβεβαιώνουν και αρκετοί ειδικοί. Η παρέλευση δύο χρόνων χωρίς απάντηση δείχνει ότι δεν γίνεται προσπάθεια στην κατεύθυνση αποκάλυψης των υπευθύνων. Δεν δίνεται καν η απάντηση στο ΚΚΕ, το οποίο είναι θύμα των παρεμβάσεων - υποκλοπών και έχει προσφύγει δύο φορές στη Δικαιοσύνη γι' αυτό το ζήτημα. Πρέπει επιτέλους να δοθεί τώρα μια απλή απάντηση για το ποιοι είναι αυτοί οι αριθμοί και ποιοι οι χρήστες τους.

Νέο χτύπημα στην κυριακάτικη αργία

Τη «βούλα» του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει από προχτές η επίθεση που εξαπολύουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην κυριακάτικη αργία, με απόφαση που κρίνει «συνταγματικό» το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές της θερινής περιόδου. Θυμίζουμε ότι η απόφαση αυτή αναιρεί προηγούμενη του ΣτΕ, που το 2017 έκρινε αντισυνταγματική παλιότερη ρύθμιση (2014) για τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.

Καταρρέουν και μ' αυτόν τον τρόπο οι αυταπάτες που καλλιεργούσε η συνδικαλιστική πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ότι οι προσφυγές στα δικαστήρια θα δώσουν τη «λύση», από κοινού μάλιστα με την ΕΣΕΕ και τη ΓΣΕΒΕΕ, με τις οποίες συγκροτούσε «μέτωπα» και «συμμαχίες», μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ.

Είναι οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις που δεν δίστασαν να προκηρύξουν απεργία για όλες τις Κυριακές από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη, χωρίς να πάρουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την επιτυχία της, χωρίς να κάνουν ούτε μια κινητοποίηση το ίδιο διάστημα, παρά μόνο «επετειακά σόου» τις μέρες της υποτιθέμενης απεργίας.

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η αργία της Κυριακής βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο του κεφαλαίου, με νόμους των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο του λιανεμπορίου, που κλιμακώνουν την επίθεση στους εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα σφίγγει η θηλιά στο λαιμό αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Σ' αυτά τα σχέδια, μόνο η οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και η συμμαχία τους με τους αυτοαπασχολούμενους, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την πολιτική που στηρίζει τα συμφέροντά τους, μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα, να δημιουργήσει προϋποθέσεις αντεπίθεσης, διεκδικώντας νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, κατάργηση όλων των νόμων που «απελευθερώνουν» το ωράριο, υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με αυξήσεις.

Καμία αναμονή

  Πηγή: Eurokinissi

Τίποτα απολύτως δεν έχει να περιμένει ο λαός από το «ανακάτεμα της τράπουλας» που επιχειρείται αυτό το διάστημα στον κυβερνητικό συνασπισμό και συνολικά στο αστικό πολιτικό σύστημα, μεταξύ άλλων και με τη φαρσοκωμωδία μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, ενόψει της συζήτησης και ψήφισης στη Βουλή της αμερικανοΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών.

Οπως, επίσης, καμία αγωνία δεν πρέπει να αισθάνεται ο λαός για τις συνθέσεις και εκδοχές των κυβερνητικών σχημάτων που όλες τσακίζουν τη ζωή του και τον βάζουν σε μεγάλους κινδύνους για τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.

Το διακύβευμα, εξάλλου, του «παπά» που παίζουν τα αστικά κόμματα, των παζαριών και του «πήγαινε - έλα» των στελεχών τους, ενόψει και των εκλογών, δεν είναι άλλο από το πώς θα συγκροτηθούν οι απαραίτητες πλειοψηφίες και τα κυβερνητικά σχήματα της «επόμενης μέρας», που θα υπηρετήσουν ακόμα πιο αποτελεσματικά τα «μεγάλα ζητούμενα» του κεφαλαίου.