Το θέμα των ατομικών συμβάσεων εργασίας εξετάστηκε σε συνεδρίαση της ΠΝΟ

Το θέμα των ατομικών συμβάσεων εργασίας στα ποντοπόρα πλοία και αν μπορούν να εφαρμοστούν, κυριάρχησε στη σημερινή έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΝΟ.

Τα ναυτεργατικά σωματεία, η Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού, η Πανελλήνια Ένωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» και η Πανελλήνια Επαγγελματική Ένωση Μαγείρων, έκαναν λόγο για «τυχοδιωκτική ενέργεια» αναφορικά με το ενδεχόμενο εφαρμογής των ατομικών συμβάσεων εργασίας στα ποντοπόρα πλοία και ανέφεραν ότι «το υπουργείο Ναυτιλίας και η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών δεν έχουν εξουσιοδότηση από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) και τις Διεθνείς Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, να καταργήσουν τη Συλλογική Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας». Τα τρία ναυτεργατικά σωματεία που θα συμμετέχουν στην Πανελλαδική Συγκέντρωση για το ασφαλιστικό την Πέμπτη 19 Ιουνίου στις 6 το απόγευμα στα Προπύλαια, προειδοποίησαν, ότι «αν προχωρήσει η εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων εργασίας στα ποντοπόρα πλοία, αυτό θα αποτελέσει ταφόπλακα σε ένα ήδη λεηλατημένο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, ΝΑΤ». Από την πλευρά της, η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού, είπε ότι δικαστικά, νομικά αλλά και με βάση τη διεθνή ναυτική νομοθεσία, η απόφαση για εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων εργασίας όπου δεν υπάρχουν συλλογικές δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί. Σημειώνεται ότι πρόσφατα η βουλή, επικύρωσε τον κανονισμό για την εφαρμογή των απαιτήσεων της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας 2006, της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Στο άρθρο 6 της απόφασης 3522.2/08/2013 για τη σύμβαση ναυτολόγησης, αναφέρεται ότι στην περίπτωση που δεν υφίσταται συλλογική σύμβασης εργασίας, οι όροι και οι συνθήκες ναυτολόγησης του ναυτικού συμφωνούνται ελεύθερα από τα συμβαλλόμενα μέρη και καταχωρούνται στη γραπτή σύμβαση. Υπογραμμίζεται ότι η συλλογική σύμβαση εργασίας στα ποντοπόρα πλοία έχει λήξει από 31-12-2010 και δεν έχει ανανεωθεί μέχρι σήμερα καθώς οι δύο πλευρές ναυτικοί και πλοιοκτήτες της ποντοπόρου, δεν έχουν καταφέρει να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών. Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θεόδωρος Βενιάμης μιλώντας πρόσφατα στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου στη διάρκεια της ναυτιλιακής έκθεσης των "ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΩΝ" είχε πει ότι με την επικύρωση της MLC από την ελληνική βουλή επιτρέπονται πλέον οι ατομικές συμβάσεις εργασίας υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρχει συλλογική. Είχε τονίσει επίσης ότι οι ατομικές συμβάσεις δεν θα πρέπει να είναι καταχρηστικές αλλά να συμβαδίσουν με τις διεθνείς και ότι για να ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία για την εφαρμογή τους, θα πρέπει επιλυθούν ορισμένα θέματα το επόμενο διάστημα από τα συναρμόδια υπουργεία Εργασίας και Ναυτιλίας. Ο κ. Βενιάμης, είχε υπογραμμίσει επίσης ότι οι μισθοί με τις ατομικές συμβάσεις δεν είναι τόσο πολύ χαμηλοί όπως όλοι πιστεύουν, όταν ο χαμηλότερος μισθός του ναύτη, είναι περίπου στα 1500 δολάρια.

πηγή: dikaiologitika.gr

Πως η κατάληψη ενάντια σε ένα αεροδρόμιο έγινε μάχη για το μέλλον της Γαλλίας

Πως η κατάληψη ενάντια σε ένα αεροδρόμιο έγινε μάχη για το μέλλον της Γαλλίας 

 

                                            της Emilie Papillon (Μετάφραση: Barikat)

 

Η Εμιλί Παπιγιόν, ανταποκρίτρια, γράφει από τη ZAD– την κατάληψη μιας τοποθεσίας που προορίζεται για την κατασκευή αεροδρομίου και η οποία μετατράπηκε σε κάτι περισσότερο.

Απρίλιος 2014

 

Αφού αποφύγεις τα σημεία ελέγχου της αστυνομίας, κατεβαίνοντας τον D42 κι έχοντας περάσει πλήθος οδοφραγμάτων από ξύλα, λάστιχα, μπάλες σανού και ό,τι άλλο εύφλεκτο, βρίσκεσαι τελικά μπροστά σε μια πινακίδα ζωγραφισμένη στο χέρι : «Καλώς ήρθατε στη  ZAD».
Το απίθανο αυτό σκηνικό βρίσκεται σε μια αγροτική περιοχή 30χλμ. βόρεια της Νάντ στη Γαλλία. Για ορισμένους – συμπεριλαμβανομένων των κρατικών δυνάμεων καταστολής και του κατασκευαστικού κολοσσού Vinci – ZAD σημαίνει ‘Zone d’Aménagement Différé’, ο προτεινόμενος χώρος για την κατασκευή ενός διεθνούς αεροδρομίου και αυτοκινητοδρόμου. Για άλλους – αγρότες, οικοακτιβιστές και αναρχικούς – ZAD κατέληξε να σημαίνει ‘Zone À Défendre’ (ζώνη προς υπεράσπιση), και αποτελεί το σπίτι τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Ένα αντικαπιταλιστικό πείραμα
Η ZAD βρίσκεται στη Notre-Dame-des-Landes. Πρόκειται για μια έκταση 4.000 στρεμμάτων από χωράφια, δάση και υγρότοπους με σημαντική οικολογική αξία. Ο αγώνας ξεκίνησε το 1970 όταν η Notre-Dame-des-Landes προτάθηκε για πρώτη φορά ως θέση για το αεροδρόμιο και κάτοικοι της περιοχής και αγρότες συνέστησαν μια ένωση για να αντιμετωπίσουν αυτά τα σχέδια. Το πρόγραμμα αδράνησε και δεν ξαναεμφανίστηκε μέχρι το 1990. Όσο το σχέδιο για το νέο αεροδρόμιο κέρδιζε έδαφος με την εξαγορά γης και ιδιοκτησίας στην περιοχή, το ίδιο συνέβαινε και με το κίνημα.
Το 2009 είδαμε τις πρώτες καταλήψεις. Καλέσματα παρακινούσαν τον κόσμο να καταλάβει και να προστατέψει την περιοχή. Κατασκευάστηκαν τρία σπίτια, καταλήφθηκαν παλιά αγροτόσπιτα, εγκαταλελειμμένοι αγροί  αναγεννήθηκαν. Μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια η ZAD αυξήθηκε σε μέγεθος και έγινε το σπίτι ενός σχεδόν τυχαίου αντικαπιταλιστικού πειράματος. Κάτι που ξεκίνησε σαν κανα-δυο κατειλημμένοι αχυρώνες μετατράπηκε σε ένα πλούσιο και πολύπλευρο περιβάλλον με δικό του φούρνο, καλλιέργειες, σιδερά, χώρους εκδηλώσεων και πειρατικό ραδιοσταθμό. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 30 οικισμοί διάσπαρτοι μέσα στη ZAD – μέσα στα έλη, πάνω στα δέντρα, δίπλα στους δρόμους, μέσα στο δάσος ακόμα και ένα ξυλόσπιτο στη μέση μιας λίμνης. Ο κόσμος βγήκε όλος έξω, έκανε σπίτι του δεντρόσπιτα 20 μέτρα πάνω απ’ το έδαφος και κατασκεύασε κατοικήσιμα οδοφράγματα στους δρόμους που διασχίζουν την περιοχή.