Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Ευρώ ή δραχμή; (σαν να γράφτηκε χτες)

 Παρατήρηση πρώτη: Εκτός από το ξεκατίνιασμα υπάρχει και η πολιτική ανάλυση. Εκτός από την κινδυνολογία υπάρχει και η αλήθεια των πραγματικών και όχι των κατασκευασμένων διλλημάτων. Εκτός από την αερολογία που βαφτίζει σαν «πολιτική αντιπαράθεση» τον σκυλοκαυγά υπάρχει και ο καθαρός αέρας της ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης που προάγει την πολιτική σκέψη. 
    Παρατήρηση δεύτερη: Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα που αντί για «απάνεμο λιμάνι» αποδείχτηκε το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα μετράει τη φτώχεια της. Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010. Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα που μόλις εμφανίστηκε πριν από δεκαπέντε χρόνια ό,τι το βράδυ κόστιζε 50 δραχμές το αμέσως επόμενο πρωί κόστιζε 170 δραχμές (ήτοι 0,50 ευρώ) και ό,τι το βράδυ κόστιζε 100 δραχμές το αμέσως επόμενο πρωί κόστιζε 341 δραχμές (ήτοι 1 ευρώ).

    Παρατήρηση τρίτη: Δραχμή είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα χρεοκόπησε το 1893 και το 1932. Δραχμή είναι το νόμισμα που στο όνομα της «ισχυροποίησής της», μέσα σε ένα βράδυ, δια της υποτίμησής της κατά 50% και της σύνδεσής της με το δολάριο (9 Απρίλη 1953) διπλασίασε τη φτώχεια για το λαό και πολλαπλασίασε τον πλούτο των «δολαριούχων». Δραχμή ήταν το νόμισμα όταν η Ελλάδα έστελνε τα παιδιά της μετανάστες στις στοές του Βελγίου και όταν (με πρόσχημα και τότε το χρέος) η κυβέρνηση Αντρέα Παπανδρέου έφτιαχνε τα «νέα τζάκια» της ολιγαρχίας, από τη μια και από την άλλη επέβαλε πάγωμα μισθών και συντάξεων στο λαό.
    Κόντρα λοιπόν στην προεκλογική έξαρση της ευρωλατρείας και της δραχμοφοβίας από τη μια, είτε της δραχμολατρείας και της ευρωφοβίας από την άλλη, ας δούμε ορισμένες πλευρές του θέματος:

Ντράπηκαν τα ίδια τα ψέματα, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα “λεγαν…

Γράφει ο Νίκος Μόττας απο Ατέχνως 
 


Ντράπηκαν τα ίδια τα ψέματα, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα “λεγαν… 

 «Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή
δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο».
– Αλέξης Τσίπρας, Βουλή 26 Ιουνίου 2015.


Ακούγοντας κανείς τον Αλέξη Τσίπρα, επτά μήνες μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, δε μπορεί παρά να του “ρθει στο νου η φράση του Μενέλαου Λουντέμη στο βιβλίο «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0»: «Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια μια και δε ντρέπονταν τα στόματα που τα “λεγαν». Βέβαια, για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που από εκπρόσωπος του εγχώριου οπορτουνισμού μεταλλάχθηκε ταχύτατα σε νέα σοσιαλδημοκρατία, για ένα κόμμα της Αριστεράς που πίνει νερό στο όνομα της Ε.Ε. και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι φυσικό να μεταχειρίζεται σαν πολιτικός ταχυδακτυλουργός το ψέμα και την αυταπάτη με μαεστρία. Έτσι, από το περίφημο «σκίσιμο των μνημονίων» και την «κατάργηση όλων των μέτρων λιτότητας μ” ένα νόμο κι” ένα άρθρο» φτάσαμε στο παραπλανητικό για το λαό ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος και στην υπογραφή του νέου (αριστερού) μνημονίου.

Για μια αναλυτική καταγραφή των ψεμάτων που – δημοσίως- έχει εκστομίσει ο πρωθυπουργός την τελευταία τριετία θα χρειάζονταν τόμοι εγκυκλοπαίδειας. Αρκούν όμως ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις ανερρυθρίαστης ψευδολογίας απ” τον κ.Τσίπρα και τα κορυφαία στελέχη της σημερινής κυβέρνησης που περιλαμβάνουν τη λέξη μνημόνιο. Σταχυολογούμε ενδεικτικά:

  • Το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα είναι να σκίσει το μνημόνιο. Α. Τσίπρας, συνέντευξη στη Guardian, 18 Μάη 2012.

  • Σε άλλο…μήκος κύματος ο Γ.Σταθάκης δήλωνε στη γαλλική fr στις 29 Ιούνη 2012: «Εάν είχαμε νικήσει, δε θα είχαμε ακυρώσει το Μνημόνιο, αλλά θα το είχαμε εξ ολοκλήρου αναδιαπραγματευθεί».

  • Η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας. Α. Τσίπρας στο Twitter, 11 Νοέμβρη 2012.

  • Ένα μήνα αργότερα, στις 4 Δεκέμβρη 2012, μιλώντας στο ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο έλεγε ο κ.Τσίπρας: «έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα […] Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το μνημόνιο. Και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση…». 

  • Λίγες μόλις μέρες μετά, ο Π.Λαφαζάνης μιλώντας στην εφημ. Το Χωνί δήλωνε: «Η κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Και μιλάμε για μονομερή ακύρωση των μνημονίων, όχι για να επαναδιαπραγματευθούμε ένα δήθεν ¨καλό¨ μνημόνιο αλλά για να τερματίσουμε κάθε μορφής μνημονιακή δέσμευση» (9 Δεκ. 2012).

  • «H κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταγγείλει το Μνημόνιο» δήλωνε σε συνέντευξη του στις 19 Γενάρη 2013 ο Αλέξης Τσίπρας (εφημ. Η Ελλάδα Αύριο). Και σημείωνε: «Σήμερα είναι πια ξεκάθαρο ότι το Μνημόνιο δεν είναι λύση αλλά αυτό καθ’ αυτό το πρόβλημα […] Επομένως, η κατάργηση του είναι το πρώτο βήμα μιας διαφορετικής πολιτικής που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση».
Mottas2


Οι 3 θεσμοί που είναι 4: Ο Τσίπρας! ‒ ΚΚΕ: Οι περήφανοι υπηρέτες του κεφαλαίου και η ανάγκη του λαού


Ιδιοκτήτες του εμπαιγμού
Η νέα συμφωνία - μνημόνιο έχει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και προσωπικά του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Πάει και τελείωσε.
Και αυτό περιλαμβάνει
  • τα σκληρά μέτρα που ψηφίστηκαν ως προαπαιτούμενα τις προηγούμενες μέρες, αλλά
  • και αυτά που θα ψηφιστούν το επόμενο διάστημα ως κομμάτι πια του νέου μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.

ΚΚΕ: Σχόλιο για την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Σε σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται τα εξής:
«Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δηλώνουν περήφανοι, γιατί συνεχίζουν να διαπραγματεύονται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, γιατί ψηφίζουν μαζί με τη ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ και το ΠΑΣΟΚ σκληρά μέτρα, γιατί εφαρμόζουν το 1ο και το 2ο μνημόνιο, γιατί συζητούν με την τρόικα την κατάργηση εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Η ανάγκη του λαού να απαλλαγεί από τα μνημόνια, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση περνά μέσα από την πάλη του ενάντια στην ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους τα οποία υπηρετεί σύσσωμος, ο ΣΥΡΙΖΑ.» 
902
 
Είναι ένα γεγονός που το βλέπουν, το ζουν και θα το ζουν για πολλά χρόνια ακόμα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που καταδικάζονται σε χρεοκοπία διαρκείας.