Η πρίζα... στο χέρι τους

Πολλή συζήτηση έχει προκαλέσει ο αποκλεισμός του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ από τους λογαριασμούς του στο Τwitter και στο Facebook, με τους υπέρμαχους και τους επικριτές της απόφασης να σπάνε τα κοντέρ της υποκρισίας. Γιατί, βέβαια, οι τωρινοί επικριτές της απόφασης δεν ξύπνησαν μια «ωραία πρωία» για να ανακαλύψουν ότι «ένας διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας μπορεί να βγάλει από την πρίζα το μεγάφωνο του Προέδρου των ΗΠΑ», όπως έλεγε τις προάλλες ο Ευρωπαίος επίτροπος Τ. Μπρετόν, εκφράζοντας «προβληματισμούς». Ξέρουν καλά ποιος δίνει και ποιος παίρνει το «μεγάφωνο» στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, όσο και το απύθμενο βάθος των αντιθέσεων ανάμεσα στους μετόχους και τους «διευθύνοντες συμβούλους» που αντανακλά μια τέτοια απόφαση. Και επειδή το ξέρουν όλοι τους καλά, το ίδιο υποκριτικές και επικίνδυνες είναι και οι φωνές που υπερασπίζονται την απόφαση αυτή, παρουσιάζοντας λίγο πολύ τα μονοπώλια του διαδικτύου ως «θεματοφύλακες» της «δημοκρατίας», που με μερικές παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις και περιορισμούς δεν θα αφήνουν τάχα να διαδίδονται ο ρατσισμός, η βία και όλα τα υπόλοιπα που το ίδιο το σύστημά τους γεννάει.

Με άλλα λόγια, στο πλαίσιο του ενδοαστικού καβγά, κατά τον οποίο βγήκαν ακόμα και όπλα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ελέγχουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης παίρνουν θέση, στηρίζουν τη μία ή την άλλη πλευρά με πρακτικό τρόπο. Και σίγουρα η «Facebook», το Τwitter κ.λπ.

ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ: Αποτυπώνει «κινδύνους» και «αβεβαιότητες» για τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα

 

Αποκαλυπτικές επισημάνσεις για το τι πραγματικά σημαίνει τζογάρισμα των εισφορών των ασφαλισμένων

 

Την ώρα που η κυβέρνηση, αστικά επιτελεία και δημοσιολόγοι υμνολογούν τα «καλά» των κεφαλαιοποιητικών συνταξιοδοτικών συστημάτων, προετοιμάζοντας το έδαφος για τον νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης, η Εκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για τις συντάξεις (Pensions Outlook 2020) εκφράζει ανησυχίες για τις αντοχές των κεφαλαιοποιητικών συστημάτων στις πιέσεις που εντείνουν η νέα οικονομική κρίση και η πανδημία, με σκεπτικό βέβαια το να προτείνει αποτελεσματικότερους τρόπους προώθησής τους.

Υπενθυμίζεται ότι η «μεταρρύθμιση» που προωθεί η κυβέρνηση ΝΔ, αξιοποιώντας το αντιασφαλιστικό έδαφος που έχουν διαμορφώσει οι προκάτοχοί της, επιδιώκει την περαιτέρω έως και ολοκληρωτική απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της Ασφάλισης και την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων, ξεκινώντας από τις επικουρικές. Αποβάλλοντας και τα τελευταία χαρακτηριστικά κοινωνικού δικαιώματος, η Ασφάλιση μετατρέπεται σε «ατομική υπόθεση» και «επένδυση». Οι νέοι εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να καταβάλλουν τις εισφορές τους σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που θα τις «τζογάρει» στις χρηματιστηριακές αγορές, χωρίς καμία εγγύηση για τις συντάξεις και τις παροχές. Ανάλογα με το «επενδυτικό ρίσκο» και τις «αποδόσεις» θα διαμορφώνεται το τι θα πιστώνεται στο τέλος στον περιβόητο «ατομικό κουμπαρά» κάθε ασφαλισμένου. Δηλαδή, αν η «επένδυση» δεν πάει καλά, μπορεί και να χαθούν εντελώς τα χρήματα των εισφορών, όπως έχει συμβεί πολλές φορές, σε μια σειρά από χώρες, όπως έγινε και στην Ελλάδα με το τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο. Την ίδια ώρα, οι συσσωρευμένες εισφορές των ασφαλισμένων θα αποτελέσουν δωρεάν «πόρους» δισεκατομμυρίων ευρώ για να αυγατίσουν τα κέρδη τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Το πραγματικό «οχυρό ζωής»

 

Το κυβερνητικό «αφήγημα» πως «κάναμε ό,τι ήταν δυνατό» για την αντιμετώπιση της πανδημίας, που αναμασούν με κάθε αφορμή τα στελέχη της, «σκοντάφτει»: Στους 5.500 νεκρούς (άγνωστο πόσοι απ' αυτούς πέθαναν εκτός ΜΕΘ και θα μπορούσαν ίσως να σωθούν). Στους εξουθενωμένους, «δαρμένους και γδαρμένους» υγειονομικούς. Στο κυνηγητό που εξαπολύεται κάθε τρεις και λίγο σε βάρος του δαχτυλοδειχτούμενου λαού, ο οποίος τηρεί τα αναγκαία μέτρα για να προφυλάξει την υγεία του, «λούζεται» όμως καθημερινά την απουσία κάθε κρατικής ευθύνης για τη θωράκιση του συστήματος Υγείας, για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας εκεί που εντοπίζεται η εστία του προβλήματος, στους μεγάλους χώρους δουλειάς.

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από την έναρξη της πανδημίας στη χώρα μας, που «είναι θωρακισμένη, το ίδιο και το δημόσιο σύστημα Υγείας», όπως προπαγάνδιζε από πέρυσι το Φλεβάρη η κυβέρνηση. Ομως, η άθλια κατάσταση στο σύστημα Υγείας και οι οξυμένες συνέπειες της διαχρονικής πολιτικής που αντιμετωπίζει ως «κόστος» την προστασία της υγείας, ακόμα και της ζωής του λαού, δεν άργησαν να φανερωθούν σε όλη τους την έκταση. Κι αντί η κυβέρνηση να πάρει ουσιαστικά μέτρα, όπως διεκδικούσαν υγειονομικοί, συνδικάτα και φορείς, επικαλούνταν μονότονα και προκλητικά την ατομική ευθύνη, για να κρύψει τις δικές της τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες.