Κοινωνική ειρήνη και αναθεώρηση της Ιστορίας

Απο Cogito ergo sum

Τις προάλλες, καθώς χάζευα τις καινούργιες εκδόσεις στο βιβλιοπωλείο, βρέθηκα μπροστά στο νέο βιβλίο τού γνωστού καθηγητή και "ερευνητή" Στάθη Καλύβα. "Πουλάει;" ρώτησα την βιβλιοπώλη. "Ευτυχώς, ναι", μου απάντησε. "Γιατί 'ευτυχώς';" την πείραξα, "τόσο πολλά κονομάτε απ' αυτό;". "Δεν είναι για το κέρδος", απάντησε σοβαρά, "απλώς είναι καλό να βλέπεις νέα παιδιά να διαβάζουν".

Παρ' ότι έχει ενδιαφέρον το πώς κατάφερα και συνδύασα την παρόρμηση για εκτόνωση της αηδίας που μου προκαλεί το όνομα του συγγραφέα, με τον ανυπόκριτη εκτίμησή μου για την βιβλιοπώλη και με τον σεβασμό μου για το μαγαζί που με ανέχεται επί δεκαετίες, δεν έχει σημασία ο διάλογος που ακολούθησε. Παρά ταύτα, θα ήθελα να αραδιάσω μια σειρά σκέψεων που γεννήθηκαν απ' αυτόν.

1934: Ο Γουσταύος Κρουπ χαιρετάει "αρχαιοελληνικά" σε εκδήλωση προς τιμή τού Αδόλφου Χίτλερ.

Εξοργίζουν τους συνταξιούχους

Ενα από τα ...κολοσσιαία επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των νέων περικοπών στις συντάξεις είναι ότι το κόστος των μέτρων για το Ασφαλιστικό μετά το 2018 δεν θα ξεπεράσει το 0,75% του ΑΕΠ, που σημαίνει 1,4 δισ. ευρώ. Επομένως, λένε οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης, ακόμα κι αν περικοπεί η «προσωπική διαφορά», η μεσοσταθμική μείωση στις συντάξεις δεν πρόκειται να ξεπεράσει μεσοσταθμικά το 4,5%. Ακόμα κι έτσι να έχουν τα πράγματα (που δεν έχουν...), γιατί θεωρείται αμελητέα η μείωση του 4,5%, όταν μάλιστα πρόκειται για την πολλοστή μείωση σε κύριες και επικουρικές συντάξεις από το 2010 και έπειτα; 

 

Σημειώνουμε ότι για μια κύρια σύνταξη των 700 ευρώ, η μείωση του 4,5% σημαίνει απώλειες 378 ευρώ το χρόνο. 

 

 Δηλαδή, οι συνταξιούχοι θα χάσουν μισή ακόμα σύνταξη, που προστίθεται στη συνολική χασούρα από προηγούμενες περικοπές στις συντάξεις και αυξήσεις στις εισφορές. Επομένως, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να μετράει καλύτερα τα λόγια της στην προσπάθεια να υπερασπιστεί την αντιλαϊκή της πολιτική. Με «επιχειρήματα» όπως αυτά, το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί και να εξοργίζει ασφαλισμένους και συνταξιούχους.

«Εμπρός της Γης οι κολασμένοι…»

Στις 2 Μαρτίου 1919 άρχισε το ιδρυτικό Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς

 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Ιστορια

Στις 2 Μαρτίου 1919 ξεκίνησε τις εργασίες της, στη Μόσχα, η Διεθνής Κομμουνιστική Συνδιάσκεψη, η οποία μετατράπηκε σε ιδρυτικό Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Πήραν μέρος 34 αντιπρόσωποι με θετική ψήφο και 18 με συμβουλευτική, που αντιπροσώπευαν 35 οργανώσεις (ανάμεσα σ΄ αυτές ήταν 13 κομμουνιστικά κόμματα και 6 κομμουνιστικές ομάδες).

Το συνέδριο ενέκρινε δύο ντοκουμέντα τεράστιας σπουδαιότητας. Το ένα ήταν το Πρόγραμμα της Διεθνούς που εισηγήθηκαν οι Γ. Εμπερλάιν (εκπρόσωπος του ΚΚ Γερμανίας) και Ν. Μπουχάριν (εκπρόσωπος του ΚΚ Ρωσίας) και το άλλο, οι θέσεις για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου, που συνέταξε και εισηγήθηκε ο Λένιν.

Η Ενέργεια στο επίκεντρο

Σε κάθε φάση της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κουαρτέτο, ένα από τα θέματα που επαναλαμβάνεται και επικαιροποιείται είναι τα Ενεργειακά.

Πλέον, μετά από τόσους γύρους συζητήσεων, στο φόντο των γενικότερων εξελίξεων και των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή για τα ζητήματα της Ενέργειας, δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι το παζάρι αφορά δύο μόνο «παίχτες», την κυβέρνηση και τους «θεσμούς» και ένα μόνο θέμα, αυτό της καλύτερης και ταχύτερης προσαρμογής της ΔΕΗ στην απελευθερωμένη αγορά της Ενέργειας.