2003 ... ο Ριζοσπάστης και το ΚΚΕ μιλούσε από τότε για τον "πόλεμο του νερού" ...

 

Στα χέρια των πολυεθνικών και το ... νερό

 

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η εκτίμηση ότι «ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει για το νερό» ακούγεται όλο και πιο συχνά και κάθε φορά μοιάζει πιο ρεαλιστική. Η σημασία των υδάτινων πόρων, του ελέγχου και της διαχείρισής τους, αποδεικνύεται και από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Την τελευταία δεκαετία, στο πλαίσιο της «παγκοσμιοποίησης», άνοιξε στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ο φάκελος: «Ιδιωτικοποίηση του νερού».
Υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των ιδιωτικοποιήσεων, πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι σ' ολόκληρο τον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές εταιρίες ύδρευσης. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του φαινομένου, σημειώνουμε ότι το 1990, στο έλεος των ιδιωτικών εταιριών ήταν 51 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ οι διεθνείς οργανισμοί (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και «G7») υπολογίζουν ότι το 2015 οι εταιρίες αυτές θα ελέγχουν το νερό 1,16 δισεκατομμυρίου ανθρώπων!

Εθνική υπόθεση τα κέρδη

«Ο τουρισμός είναι εθνική υπόθεση, εθνική δύναμη. Εδώ δεν χωράνε αντιπαραθέσεις πολιτικές, μικροκομματικές», τόνισε η αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού, Ελενα Κουντουρά, μιλώντας στο ραδιοσταθμό του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα Τουρισμού. «Θα φτάσουμε στα 27,5 εκατ. μαζί με την κρουαζιέρα, που έχει περίπου 25% αύξηση. Με τα δεδομένα, τα οποία έχουμε, αυτό το 6% - 7% της αύξησης των αφίξεων είναι πλέον γεγονός. 

 

Πέρυσι, το 2015 ήταν μια χρονιά - ρεκόρ, με 26 εκατ. τουρίστες και 14 δισ. έσοδα. Το 2016 το ξεπερνάει κατά πολύ». Πράγματι, ο τουρισμός είναι «εθνική υπόθεση» για τους τζίρους και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου, δηλαδή υπέρ του κεφαλαίου. Και τα ρεκόρ κερδών βγαίνουν από τις πλάτες των εργαζομένων. Τα ξενοδοχεία δουλεύουν με μειωμένο προσωπικό. Συνολικά οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του κλάδου δουλεύουν με συνεχώς μειούμενους μισθούς, με ώρες απλήρωτης δουλειάς πέρα από το 8ωρο, με εντατικοποίηση της δουλειάς, με εργασιακές σχέσεις - λάστιχο και τους κόβουν και το εφάπαξ.

 

 Οι δε Ελληνες εργαζόμενοι στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, αφού η ανεργία, η φτώχεια, η πολύμορφη εισοδηματική τους αφαίμαξη από την πολιτική των κυβερνήσεων, για να ανακάμψει από την κρίση το κεφάλαιο, τους επιβάλλει απαγόρευση διακοπών. 

Να η εθνική υπόθεση, όλα για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.