ΤΕ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Για το ιδιωτικό αιολικό πάρκο στη Μηλιά Πιερίων

Eurokinissi

Με την έγκριση, από τον γγ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης, των περιβαλλοντικών όρων του ιδιωτικού αιολικού πάρκου συνολικής ισχύος 22 MW (11 ανεμογεννήτριες) και των συνοδών υποστηρικτικών έργων, αλλά και με τη συναίνεση της διοίκησης του δήμου Κατερίνης, που για άλλη μια φορά, προχτές στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ψήφισε υπέρ, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις, γίνεται ένα ακόμα βήμα στην πορεία υλοποίησης μιας μεγάλης επέμβασης στα Πιέρια όρη.

 Σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Πιερίας του ΚΚΕ ξεκαθαρίζει ότι είναι αντίθετη στη συγκεκριμένη επένδυση, που συνιστά παράδοση φυσικού και ενεργειακού πλούτου της περιοχής στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους της Ενέργειας, ενώ παράλληλα επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον και τις τσέπες των λαϊκών οικογενειών, στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και της διασφάλισης κερδών για τα μονοπώλια.

Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Οι ορεινοί όγκοι των Πιερίων αλλά και του Ολύμπου, το ενεργειακό δυναμικό της Πιερίας και της χώρας συνολικότερα, είναι θησαυρός για τους μεγάλους ενεργειακούς και κατασκευαστικούς ομίλους.

Σφραγίδα εμπλοκής

«Κοιτάξτε, νομίζω ότι η Ελλάδα, τα τριάμισι αυτά χρόνια που μπορώ να γνωρίζω καλά, έχει αναβαθμιστεί. Ολοι γνωρίζουν ότι είναι ένας διεθνής πια παίκτης, που παίρνει πρωτοβουλίες στην περιοχή, σφραγίζει την περιοχή και, κατά συνέπεια, η σημασία της για όλους τους ισχυρούς αυτού του κόσμου είναι όλο και μεγαλύτερη». Αυτά ανάμεσα σε άλλα είπε ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, αναφορικά με τις επαφές που είχε με Αμερικανούς αξιωματούχους. Εκείνο βέβαια που «σφραγίζει την περιοχή» δεν είναι άλλο από τους λυσσασμένους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία και άλλα καπιταλιστικά κράτη για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς, αγορών και σφαιρών επιρροής. Και είναι μέσα εκεί, σε αυτήν τη ρουφήχτρα των ανταγωνισμών που καταπίνει λαούς και κράτη, που η κυβέρνηση, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σηκώνει ακόμα πιο ψηλά τη «σημαία» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και διαφημίζει τη χρησιμότητά της στα σχέδια των «ισχυρών του κόσμου». Η μόνη «αναβάθμιση», λοιπόν, είναι αυτή της εμπλοκής στα σχέδια αυτά και ο λαός πρέπει να την αντιπαλέψει με όλα τα μέσα.

Παραδοχές

 

Από «το θέμα των διεθνών αναταράξεων και το ενδεχόμενο νέων κρίσεων, που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε» εξαρτάται η «μεταμνημονιακή εποχή», είπε στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή ο υπουργός Οικονομίας Γ. Δραγασάκης, προσθέτοντας ότι «η καλύτερη άμυνα έναντι αυτών των ενδεχόμενων κινδύνων είναι να έχουμε δικό μας ταμείο, όσο γίνεται πιο ισχυρό. Να διασφαλίσουμε μία μείωση του χρέους» και «να έχουμε μία ισχυρή δημοσιονομική θέση ως χώρα και ένα νέο υπόδειγμα ανάπτυξης, που δομικά πια θα είναι ανθεκτικό απέναντι στις κρίσεις. Κι αυτό ακριβώς προσπαθούμε να κάνουμε». Με άλλα λόγια, «αυτό ακριβώς» που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να θωρακίσει την καπιταλιστική κερδοφορία με επιπλέον χρήμα και μέτρα για την ένταση της εκμετάλλευσης, με διευκολύνσεις κάθε είδους και φυσικά με «μαξιλάρια ασφαλείας», την ώρα που τα «μαύρα σύννεφα» ξαναμαζεύονται πάνω από τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Πρόκειται βέβαια για ευσεβή πόθο, αφού οι ίδιες οι νομοτέλειες του καπιταλισμού και οι αγιάτρευτες αντιφάσεις του δεν αφήνουν χώρο για τέτοια «ξόρκια». Εκείνο όμως που σε κάθε περίπτωση πρέπει να δει καθαρά ο λαός είναι ότι όπως χτες ο στόχος της εξόδου από την κρίση, έτσι και σήμερα οι νέοι στόχοι του κεφαλαίου για «άμυνα απέναντι στους κινδύνους», για τον ίδιο σημαίνουν θυσίες στο διηνεκές.

Το "μαρξιστικό" υπόβαθρο της βλακείας

Εκείνο που με ζοχαδιάζει στην πολιτική καθημερινότητα, δεν είναι που τα μέλη και οι χειροκροτητές τού ΣυΡιζΑ επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί. Αυτό μάλλον με κάνει να γελάω και έχει πάψει να με χαλάει εδώ και πολλά χρόνια. Εκείνο που πραγματικά με ζοχαδιάζει είναι που οι κάθε λογής γιαλαντζί αριστεροί πιστεύουν ότι οι -θεωρητικές και πρακτικές- παλινδρομήσεις τους έχουν μαρξιστικό υπόβαθρο και επιμένουν να επικαλούνται είτε τον παππού Κάρολο είτε τον θείο Βλαδίμηρο για να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους. Σ' αυτές τις λίαν εκνευριστικές περιπτώσεις, η ευγενέστερη αντίδρασή μου προς τον ομιλούντα "αριστερό" είναι ένα απλό "μη λες βλακείες".

Τι είναι βλακεία; Θεωρητικά, ο όρος αποδίδεται με την περίφραση "ανισορροπία νόησης", εξ ου και ο βλάκας λέγεται και ανισόρροπος. Με απλούστερο τρόπο, μπορούμε να ορίσουμε ως βλακεία την αδυναμία αντίληψης του σωστού. Σύνηθες χαρακτηριστικό των βλακών είναι η δευτεροβάθμια βλακεία, δηλαδή η τάση να χαρακτηρίζουν βλάκες εκείνους οι οποίοι πράττουν το σωστό, μόνο και μόνο επειδή η δική τους -αντικειμενικά εσφαλμένη- αντίληψη δεν συμφωνεί με τις επιλογές των άλλων. Βέβαια, σ' αυτό το σημείο θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι συχνά το "σωστό" δεν είναι αυστηρά καθορισμένο, με συνέπεια να υπάρχουν περισσότερες από μία σωστές αντιλήψεις του ίδιου θέματος, ανάλογα με την γωνία θέασής του. Το πρόβλημα, λοιπόν, εστιάζεται στο πόσα "σωστά" υπάρχουν κάθε φορά ή πόσες γωνίες θέασης υπάρχουν κάθε φορά.

Ανώτατο Δικαστήριο Ισραήλ: «Δικαίωμα» τα πραγματικά πυρά εναντίον των Παλαιστινίων

 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Ο Ισραηλινός στρατός μπορεί να σκοτώνει «νόμιμα» και «ηθικά» τον Παλαιστινιακό λαό. Αυτό απεφάνθη το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ. «Δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε ένα σύστημα κατοχής». Αυτό είχε φωνάξει η Αχέντ Ταμίμι σε δημοσιογράφους όταν το Ισραηλινό στρατοδικείο της επέβαλε ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών επειδή χαστούκισε δύο Ισραηλινούς στρατιώτες έξω από το σπίτι της,την ώρα που απειλούσαν την ίδια και την οικογένειας της!

Την Πέμπτη το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ επιβεβαιώνοντας του νόμους της κατοχής,  αναγνώρισε το δικαίωμα του στρατού να χρησιμοποιεί πραγματικά πυρά εναντίον των Παλαιστίνιων που διαδηλώνουν κατά μήκος των συνόρων της χώρας με τη Λωρίδα της Γάζας.

Με την απόφασή του, που εκτείνεται σε 41 σελίδες και δόθηκε στη δημοσιότητα χθες Πέμπτη το βράδυ από το ισραηλινό υπουργείο Δικαιοσύνης, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε ομόφωνα την προσφυγή ισραηλινών και παλαιστινιακών μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι οποίες είχαν ζητήσει στα τέλη Απριλίου να σταματήσει ο ισραηλινός στρατός να χρησιμοποιεί πραγματικά πυρά εναντίον των Παλαιστινίων στη Γάζα.

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΓΣΕΕ Βασικοί σταθμοί από τη διαπάλη για τον προσανατολισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος

Β' ΜΕΡΟΣ: Από το 1950 έως τις μέρες μας

Από τις κινητοποιήσεις το 1985, όταν η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ καθαίρεσε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ

Με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει βασικούς σταθμούς της πορείας της, μιας πορείας που αποτυπώνει τη συνεχή διαπάλη για τον προσανατολισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

 Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο δημοσιεύτηκε το πρώτο μέρος, από τη στιγμή ίδρυσης της ΓΣΕΕ μέχρι και το 9ο Συνέδριό της, ενώ στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας παρουσιάζεται η συνέχεια, με τα βασικά γεγονότα από το 1950 έως τις μέρες μας.

Για την «αποτελεσματικότερη αντίσταση στον κομμουνισμό»!

 

Στις αρχές της δεκαετίας 1950, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Η αστική τάξη, εκμεταλλευόμενη τη στρατιωτική ήττα του ΔΣΕ, το γεγονός ότι η πλειοψηφία των μελών και των στελεχών του ΚΚΕ είτε είχε πάρει το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς είτε βρισκόταν στις φυλακές και τις εξορίες, όπως και τη δράση σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας όσων κομμουνιστών παρέμεναν ελεύθεροι, προχώρησε σε ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη και στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Μεταξύ άλλων, συνδικαλιστικές οργανώσεις που είχαν εκλέξει στα ηγετικά τους όργανα συνδικαλιστές μη ελεγχόμενους από το κράτος και την εργοδοσία είχαν αποβληθεί από τη ΓΣΕΕ, στην ηγεσία της οποίας κυριαρχούσαν εργοδοτικές και αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Ρόλοι «δυσανάλογοι» και εχθρικοί για το λαό

Αληθινή «ακτινογραφία» για τους βασικούς στόχους και τη στρατηγική του κεφαλαίου για το επόμενο διάστημα είναι το «αναπτυξιακό» σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση. Επειδή μάλιστα «δεν λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή», ανάμεσα στα άλλα που καταγράφονται εκεί, είναι και ο περιβόητος στόχος των επιχειρηματικών ομίλων για τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό και μεταφορικό «κόμβο» από και προς την ΕΕ, καθώς και τα αντίστοιχα έργα που ιεραρχούνται σε αυτήν την κατεύθυνση.

***

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι ευθαρσώς η κυβέρνηση αφιερώνει στην ενότητα αυτή και ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Διεθνής διάσταση των υποδομών και της ανάπτυξης δικτύων», για να καταγράψει ότι «η αναπτυξιακή στρατηγική λαμβάνει υπόψη τις ευκαιρίες και τα καθήκοντα που απορρέουν από το περιφερειακό περιβάλλον της χώρας (...) Μετά από μια περίοδο εσωστρέφειας λόγω της οικονομικής κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει δράση για την προώθηση της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης, της ασφάλειας και της ευημερίας στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας (πολιτική σταθερότητα, σημαντική γεωστρατηγική θέση, κόμβος Ενέργειας και μεταφορών, μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ)».

Δολοφονικό ορμητήριο

 

Το αεροπλανοφόρο «USS Harry S. Truman» αγκυροβολημένο στη Σούδα

Σε βασικό ορμητήριο για τις επεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σε όλη την περιοχή, από την Ανατ. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή έως τη Β. Αφρική και τα Βαλκάνια, μετατρέπει τη χώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Από τον Άραξο έως το Αιγαίο και από την Αλεξανδρούπολη έως τη Σούδα, όποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς τις μέρες αυτές, βρίσκει από κάτω το «αποτύπωμα» της επικίνδυνης εμπλοκής για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που επί ημερών της η αμερικανοΝΑΤΟική «αριστερά» έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους «δασκάλους» προκατόχους της.

Και μόνο η «λίστα» της τελευταίας βδομάδας «ζαλίζει»:

Στις 17 του μήνα, ο Φ. Φρέντρικσον, επικεφαλής της Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ, επισκέφτηκε τη βάση του Άραξου, όπου από το περασμένο καλοκαίρι, όπως κατήγγειλε το ΚΚΕ, έχουν γίνει εργασίες «αναβάθμισης» των υποδομών, ώστε να μπορούν να φιλοξενηθούν «ειδικά» όπλα, ανάμεσά τους και πυρηνικά.